Zeg nou zelf, niet elke break-up gaat zo vriendschappelijk als je aan je vrienden vertelt. In ‘En toen was ik single’ nemen wij een duik in het leed van echte relatiebreuken. In de breedste zin van het woord.
Dit keer vertelt Zuri* (24) haar verhaal.
Duur van de relatie: 16 jaar
Wie maakte het uit: Zuri’s vriendengroep
Reden van breuk: Ze wilden niet meer met haar omgaan
“Mijn vriendengroep bestond uit vijf meiden. Twee daarvan kende ik van de kleuterklas en de twee anderen van hockey. Toen we samen naar de middelbare school gingen, werden we steeds closer. Natuurlijk was er af en toe onenigheid, maar dat heb je met meiden. Ondanks alles waren we altijd met z’n vijven, ik wist niet beter.
We groeiden met elkaar op, maar na de studietijd ging iedereen wat anders doen. We kregen ieder een ander leven, verschillende interesses en ontwikkelden individueel van elkaar. De onderliggende verschuivingen waren voelbaar, maar de vriendschap bleef overeind staan. We planden weekendjes weg of zaten we als groep op een terras. Tot ik een keer op social media zag dat de meiden met z’n vieren op pad waren. Zonder mij.”
“Ik was er niet bij omdat ik niet uitgenodigd was. Dat deed pijn. Ik wilde het eigenlijk laten, maar merkte dat het me toch dwars zat. Toen ik vroeg hoe het zat, kreeg ik vage verhalen te horen. Ze vonden het jammer dat ik er niet was en hadden het graag anders gezien, werd er gezegd. Bijzonder dat het bij niemand was opgekomen om mij uit te nodigen. Eén vriendin belde om het uit te leggen. Blijkbaar wilden twee meiden mij wel uitnodigen en twee niet, vertelde ze huilend. Toen ze zei dat er verder niks over gezegd was, werd het mij duidelijk dat ik niet belangrijk genoeg was als vriendin om voor op te komen.
Ik dacht na over wat ik met mijn vriendschap wilde, toen ik een belletje kreeg. De meiden waren weer van plan af te spreken en wilden niet dat ik erachter kwam via social media. Het was slechts een mededeling, want ik kreeg geen uitnodiging. Het beleefdheidstelefoontje mondde uit in een goed gesprek. Er was wel interesse in een vriendschap met mij, maar we waren te veel uit elkaar gegroeid. Dat ik geen contact hield via WhatsApp, werd mij kwalijk genomen. Ik ben gewoon niet zo’n app’er. Het gesprek werd afgesloten met een belofte om een paar keer per jaar af te spreken en bij te kletsen.”
“De twee vriendinnen die mij er niet bij wilden hebben, vonden dat ik moeite moest doen om de vriendschap te onderhouden. Ze wilden wel als groep afspreken, maar niet echt met mij praten. Het was het me niet meer waard. Ik heb bewust besloten de groep te verlaten. Met twee meiden heb ik nog goed contact.
Vlak na het verbreken van de vriendschap was ik boos, verdrietig en gefrustreerd. Ik ging het bij mezelf zoeken. Wat had ik gedaan dat zij mij niet meer moesten? Het liefst wilde ik goedmaken wat ik niet goed gedaan had. Maar wat ik niet goed deed, waren dingen waar ik geen behoefte aan had; elk weekend tot het gaatje gaan, constant appen en vaak afspreken. Ik ben er nooit echt op aangesproken, waardoor het nu leek alsof alle fouten bij mij lagen.”
“Het is niet makkelijk om na zoveel jaar ineens je vriendengroep te verliezen. Soms voel ik me daar somber over en eenzaam door. Zeker als ik zie dat mijn broertje een grote vriendengroep heeft. Dat gun ik hem enorm, maar dat had ik ooit ook. Het is niet dat ik nu compleet vriendeloos ben, maar de basis die ik al die jaren kende, ben ik kwijt. We spraken vroeger altijd over de toekomst en over hoe we samen oud zouden worden. Dat is weg.
Mijn ouders weten ook wat er is voorgevallen. In het begin was mijn moeder daar boos over, maar met de tijd draaide ze bij. Mijn vader zei dat vrienden komen en gaan. Dat ik er verdrietig over was, vond hij meer dan logisch. Hij deelde dat hij het ook had meegemaakt, vriendschappen die doodbloedden of mensen die ervoor kozen om hun tijd in anderen te steken. ‘Het voelt nu alsof je bent afgewezen, maar denk niet dat het aan jou ligt. Er zijn genoeg mensen die jou wel leuk vinden’, drukte hij mij op het hart. Het was fijn om het erover te hebben en te weten dat ik niet de enige ben die zoiets heeft meegemaakt.”
*Zuri’s naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Dit artikel verscheen eerder bij LINDA.meiden.
Felines (29) ex bedankte haar voor kaart op Valentijnsdag: 'Maar die kwam niet van mij'
