Michelle (20) was op de middelbare school totaal niet mee bezig met vriendinnen en feestjes. Ze had het veel te druk met zo goed en zo kwaad als het ging haar pesters ontwijken, die haar sloegen en uitscholden.
Nog altijd heeft haar pestverleden invloed op haar zelfbeeld en mentale welzijn. LINDA.meiden belt met Michelle voor de Landelijke Dag Tegen Pesten.
Op twaalfjarige leeftijd is het voor de leergierige Michelle eindelijk tijd om naar de middelbare school te gaan. Omdat ze groep acht over moest doen vanwege haar ADHD, is ze extra klaar voor een nieuwe uitdaging. “Ik ging basis doen, zodat ik na het eerste jaar kon doorstromen naar kader. Eigenlijk had ik er heel veel zin in en keek ik er enorm naar uit.”
De eerste schoolweek bevalt goed. De werkelijkheid klopt met haar verwachtingen en Michelle is blij met haar vriendelijke klasgenoten. Toch verandert dit na de eerste week compleet. De eerst zo vriendelijke klasgenootjes veranderen in pesters die haar dagelijks uitschelden. “Ik werd ineens de pispaal, maar ik dacht nog dat het een test was waarmee ze wilden kijken wat voor reactie ik zou geven. Daarom besloot ik geen kik te geven en ze te negeren. Helaas hielp dat voor geen meter.”
Ilja (25) over straatintimidatie: 'Ineens duwde hij zijn hand tussen mijn benen'
Genegeerd worden maakt de pesters alleen maar bozer. Waar het begon met schelden, worden ze nu ook fysiek. Hierdoor durft Michelle op een gegeven moment niet meer naar school te fietsen. “Ze kwamen erachter waar ik woonde. Het is voor mij nog steeds niet duidelijk hoe ze aan die informatie zijn gekomen. Omfietsen lukte ook niet, want ze wisten me altijd te vinden en sloegen me dan in elkaar. Meerdere keren heb ik een blauw oog gehad.”
Continu loopt Michelle met een onveilig en machteloos gevoel rond. Samen met haar moeder trekt ze een aantal keren aan de bel bij een mentor, rector of directeur, maar er wordt simpelweg niets mee gedaan. “We werden door de directeur gewoon uitgelachen en op mails werd niet gereageerd. We voelden ons machteloos en boos.”
Het aanvankelijk zo leergierige meisje verandert langzaam in een spijbelaar. Dit begint bij de gymlessen, maar gaat van kwaad tot erger. Uiteindelijk bezoekt Michelle nog maar één tot twee lesuren per dag. “Ze wilden foto’s van me maken in de kleedkamer van gym, waardoor ik niet meer durfde te gaan. Dus dan ging ik naar de stad om daar een beetje rond te hangen. Dat beviel wel, waardoor ik steeds minder vaak naar de lessen ging.”
Toch blijven de pesters haar bedreigen en krijgt ze zelfs te horen dat ze haar willen neersteken. Michelle’s moeder grijpt opnieuw in. Ze stuurt een mail naar school, waar weer niet op gereageerd wordt. “Toen heeft mijn moeder de school gebeld en gezegd dat ik een honkbalknuppel mee naar school zou krijgen als ze geen gesprek aan zouden gaan. Toen handelden ze ineens wél. Twee dagen stopten de pesters, maar daarna ging het gewoon weer door.”
Finn (20) en Stijn (23) werden aangevallen op straat: 'We lieten elkaar gelijk los'
Voor Michelle is het dan ook een grote opluchting wanneer Nederland in lockdown gaat. Een dichte school betekent voor haar: geen pesters en geen onveilig gevoel meer. “Ik werd nog wel online gepest via social media, maar ik was natuurlijk veel erger gewend. Mijn moeder heeft in die tijd ook met de ouders van de pesters gepraat, waardoor ook dat uiteindelijk zelfs stopte.”
Michelle wordt in die tijd steeds weer mee zichzelf. Door haar afwezige uren op school moet ze er wel extra hard aan trekken om haar diploma nog te behalen. “Eigenlijk zeiden mijn docenten dat ik het jaar opnieuw zou moeten doen, maar ik wilde bewijzen dat ik het kon. Daarvoor heb ik heel hard gewerkt en heb ik veel dingen moeten inhalen. Maar gelukkig heb ik mijn diploma daarmee behaald. Twee weken van tevoren hing mijn vlag al uit, zó blij was ik dat het allemaal achter me lag.”
Na de middelbare school begint Michelle direct aan haar vervolgopleiding. Ze komt in een klas met een van haar oude pesters, wat voor veel stress zorgt. Daarnaast heeft ze door de pesterijen op de middelbare school een enorm laag zelfbeeld en last van onzekerheid. “Die oude pester deed niets, want ze was dit keer in haar eentje en daardoor durfde ze niet. Maar iedere keer als ik uit school kwam, dook ik gelijk mijn bed in en bleef ik piekeren.”
Door de vermoeidheid die daarvan het gevolg is, merkt Michelle dat het niet goed met haar gaat. Ze bezoekt een huisarts in de hoop op een doorverwijzing. Helaas krijgt ze deze niet, omdat haar klachten aan haar ADHD worden gelinkt. Zes dagen lang smeekt ze om toch doorverwezen te worden. “Uiteindelijk waren ze me denk ik zat en kreeg ik de doorverwijzing. Toen kwam ik er al snel achter dat ik een trauma had opgelopen door het pesten en de mishandeling. Nu word ik eindelijk geholpen.”
Fay (19) werd bekritiseerd in de sportschool: 'Ze vond dat ik te weinig kleren aan had'
Tijdens haar periode op de middelbare school houdt Michelle een dagboek bij waarin ze gedachten en heftige gebeurtenissen opschrijft. “Ik had soms het gevoel dat ik me aanstelde, dus ik wilde het allemaal op papier zetten. Daarmee hoopte ik dat ik mezelf later bevestiging kon geven dat het echt geen makkelijke periode was geweest.”
Jaren later kan ze zichzelf deze bevestiging geven. Wanneer Michelle na lange tijd haar kamer opruimt, komt ze het dagboekje weer tegen. Door het opnieuw te lezen, knapt er iets. “Dat was voor mij nog een extra breekpunt, maar ik wilde er wel iets mee doen. Daarom heb ik een boek geschreven over mijn pestverleden, Als sterk zijn de enige optie is, dat begin februari is uitgegeven.”
Inmiddels deelt Michelle ook stukken uit haar dagboek op TikTok. Positieve en begripvolle reacties overspoelen haar. Dat doet haar goed. “In het begin vond ik het doodeng dat iedereen mijn boek in de boekhandel kon kopen en kon lezen over mijn verleden. Maar ik ben er nu alleen maar blij mee. Soms word ik door kinderen herkend op straat en zijn ze helemaal blij om me te zien. Dat is heel anders vergeleken met vroeger en dat vind ik heel fijn.”
Ook op school gaat het goed met Michelle. Na een aantal tussenjaren is ze klaar om weer aan de slag te gaan. Haar klasgenoten zijn lief voor haar en het is haar zelfs gelukt om nieuwe vriendinnen te maken. “Me aan mensen binden was eerst heel spannend, maar ik ben nu heel blij dat ik het gedaan heb. Mijn klasgenoten zijn heel lief voor me.”
Michelle vindt het belangrijk om een boodschap mee te geven aan iedereen die gepest wordt. Hoe moeilijk het soms ook is, het is belangrijk om sterk te blijven, vindt ze. “Doorzetten, want het wordt echt beter”, vertelt ze.
Dit artikel verscheen eerder op de website van LINDA.meiden.
Na 15 jaar moet Angel (19) het uitmaken met haar beste vriendin: 'Ik werd gepest en uitgescholden'
