‘Hoe hebben jullie elkaar eigenlijk ontmoet?’ Soms leiden de gekste kennismakingen tot de beste relaties. In de rubriek Kom je hier vaker? lees je hoe bijzondere ontmoetingen besties of koppels bij elkaar brachten.
Rosalie Tacx (22) leerde haar vriend Dirk (23) kennen op een klompenfeest.
“Vijf jaar geleden werd ik door een vriendin uitgenodigd om mee te gaan naar een feestje. We moesten wel half uur fietsen, maar volgens haar zou ik het hartstikke leuk vinden. Ze wist van mij dat ik niet zo van het uitgaan was, maar dít – wat achteraf een klompenfeest bleek te zijn – vond ze wel een gepast uitje. Wat je je bij een klompenfeest moet voorstellen? Gewoon een dorpsfeest.
Eenmaal daar bleken er een hoop mensen van onze leeftijd te zijn. Dit was niet mijn gebruikelijke scene, dus ik kende niemand. Gelukkig waren we al naar het feest gefietst met de vriendengroep van die vriendin. Hoewel ik niemand kende, raakte ik al snel aan de praat met mensen uit de groep. Ik had het enorm naar m’n zin.
Gedurende de avond was ik regelmatig rondom één jongen te vinden, Dirk. Soms waren we in gesprek, soms stonden we gewoon naast elkaar. Hoe je het ook wendt of keert, we vonden elkaar wel interessant. Op het klompenfeest gebeurde er eigenlijk niks. Aan het einde van de avond fietsten we als groep terug. Bij het afscheid vroeg iemand uit de groep of we Snapchat konden uitwisselen. En Dirk stond in de rij.”
“Dezelfde avond nog kreeg ik een berichtje van hem. We maakten grapjes over de avond. Het gesprek had een vriendschappelijke, grappige toon, niet per se flirterig. Later kwam ik erachter dat zijn vrienden hem vóór het klompenfeest al hadden verteld dat ik zou komen. Hij vond het leuk om me te zien, maar had niet verwacht dat ik hem ook leuk zou vinden. Die avond klikten we: eerst vriendschappelijk, maar op een gegeven moment sloeg het om naar flirten.
Ik was 16 jaar en had nog nooit op een romantische manier contact gehad met jongens. Het was allemaal spannend en nieuw. Het feit dat we ver bij elkaar vandaan woonden, was daardoor best fijn. Veilig. Er gingen een paar weken overheen, maar we gingen van Snapchatten naar FaceTimen en naar uiteindelijk ook afspreken.”
“We besloten in het weekend af te spreken. Hij kwam ’s middags naar mij toe en ik pikte hem met de scooter op op het station. Ik wilde hem vol trots de stad laten zien, maar hij was er vroeger wel vaker geweest omdat er toentertijd familieleden woonden. Om zijn uitstapje ook te kunnen verkopen aan zijn ouders, reden we langs de plekken die hij van foto’s kende.
Oh, wat vond ik dat eerste afspraakje spannend. Voordat ik hem ging ophalen, vroeg ik me constant af hoe ik het gesprek op gang zou houden. Online hoef je elkaar niet continu te vermaken en nu kwam hij helemaal mijn kant op. Ik was bang dat hij het de reis niet waard zou vinden. Gelukkig was die spanning nergens voor nodig, want we hebben de hele middag met elkaar gekletst. Er is geen enkel moment een ongemakkelijke stilte gevallen. Er was nog wel één dingetje: toen ik mijn ouders vertelden dat hij naar me toe zou komen, stonden ze erop dat hij zou blijven eten. Op dat moment zag ik het niet als een groot meet-the-parents-moment – het voelde als de normaalste zaak van de wereld.”
Tekst loopt door onder de foto.
“Na die eerste date hebben we elkaar nog drie of vier keer gezien. En na drie maanden daten ging hij met me mee naar het kerstgala van school. Het was zo’n leuke avond: we dansten, hij ontmoette mijn vrienden en we weken niet van elkaars zijde. Hij bleef ook slapen, netjes in een andere kamer, want het zou te laat zijn om naar huis te gaan. Eenmaal thuis vroeg hij me op de bank om verkering. Hij wilde geen ander meisje, ik wilde geen andere jongen. Daarmee was het besloten. De volgende dag kon ik het bijna niet geloven: we hadden een relatie. Het idee was even wennen, maar op een goede manier.”
Inmiddels is het stel bijna zes jaar samen. “De eerste jaren waren lastig. We zaten allebei nog op de middelbare school en hadden alleen in het weekend tijd om elkaar te zien. Tegelijkertijd hadden we ook een eigen leven in de stad waar we woonden. Dus er zaten ook weekenden bij dat we elkaar even niet zagen; het moest geen moetje worden.
Vooralsnog wonen we niet samen, maar doordat ik ben afgestudeerd én als content creator werk, hebben Dirk en ik meer tijd om elkaar doordeweeks te zien. Het blijft veel plannen, maar ik zie dat als iets positiefs. We maken bewust tijd voor elkaar en genieten er dan ook extra van.”
“Dirk studeert nog en heeft sportverplichtingen waardoor hij in zijn woonplaats moet zijn. Ik heb onlangs een huisje gekocht en het idee is dat hij later bij mij komt wonen. Dat samenwonen, daar fantaseren we wel over. Het is dé stap die we nu nog missen.
Door de afstand moesten we bewuster omgaan met onze keuzes, maar ik wil niet zeggen dat we nu full-grown adults zijn. We zijn nog jong; er valt nog een hoop te beleven voor we echt grotere, volwassen stappen gaan zetten. Ik kijk daar wel al naar uit, want ik denk dat onze relatie alleen nóg leuker gaat worden.”
Na drie maanden verkering kopen Lois en Ghill-Xavier een huis: 'Was niet het plan'
