Karin Hereijgers (28) is 25 als ze haar beide borsten preventief laat verwijderen. Zij is drager van het BRCA2-gen en heeft daardoor een verhoogd risico op borst- eierstokkanker.
Het duurt acht maanden voordat ze haar borsten daarna laat reconstrueren, waardoor ze een hele tijd zonder borsten door het leven moest.
Hoe kwam je erachter dat je drager van het BRCA2-gen bent?
“Mijn moeder kreeg in 2006 borstkanker. Zij komt uit een vrij groot gezin waar steeds meer mensen borstkanker en andere vormen van de ziekte kregen”, vertelt Karin. “Bij het Erasmus in Rotterdam besloten ze mijn moeder daarom te testen op het hebben van de gen-mutatie. Het is namelijk niet normaal dat er zoveel gevallen van kanker voorkomen in één familie.”
“Op mijn vijftiende kwamen de doktoren erachter dat mijn moeder drager is van het gen. Ik wilde me toen meteen laten testen, maar mijn ouders vonden me te jong. In 2015 heb ik het bloedonderzoek laten doen en bleek dat ik zelf ook drager ben, en dus een sterk verhoogde kans heb op borst- en eierstokkanker.”
Hoe was het voor jou om die bevestiging te krijgen?
“Het was heel confronterend. Omdat ik al een tijdje wist dat ik dit risico liep, heb ik me er goed op voor kunnen bereiden. Ik ging in die tijd ook uit van het ergste, om teleurstelling te voorkomen. Maar op het moment dat de dokter het dan tegen je zegt, dan doet het je toch wat. Het voelde alsof ik vanaf dat moment aan het begin van een avontuur stond. Er was vanaf dat moment geen weg meer terug.”
En toen moest je besluiten of je je borsten preventief wilde laten verwijderen.
“Voor ik de uitslag kreeg had ik daar al over nagedacht. Mijn vriendinnen of ouders gingen naar elke afspraak mee, omdat ik wilde dat meer mensen hoorden wat de mogelijkheden waren. Ik kon kiezen tussen het verwijderen van mijn borsten, of om de twee jaar op controle gaan. Dat tweede was voor mij gewoon geen optie met de spanning die daar bij komt kijken en de consequenties die het heeft als je wel kanker blijkt te hebben. Ik voelde me daar niet krachtig in. Ik had er behoefte aan om de power bij mezelf te houden en voelde me er daarom beter bij om te kiezen voor een dubbele borstamputatie met reconstructie.”
Heb je afscheid genomen van jouw borsten?
“Zeker. Ik heb een ‘Goodbye Boobie-Party’ gehouden. Ik heb mijn ouders en vriendinnen uitgenodigd, al mijn bh’s als een slinger door het huis gehangen en een soort afscheidsspeech gehouden. Het klinkt misschien luguber, maar ik kijk er met plezier op terug. Ze verdienden gewoon een afscheid, dus dat moesten we met z’n allen vieren.”
