Een retestrakke planning of go with the flow, elke dag uit eten of afhaalchinees op de bank, een rampzalige date of juist volop me-time. In ‘De week van’ bespreken we de week van een bekend persoon.
Deze week: Isabelle Boer (22), mede-eigenaar van De Librije. Maandag hoorde het familierestaurant dat de drie Michelinsterren zijn behouden – extra bijzonder nu haar vader er niet meer is.
Je week in één woord?
“Intens, door de opluchting en het trotse gevoel. Voor de uitreiking hadden we het er thuis en op de zaak al veel over. Je hebt het niet zelf in handen. Voorheen maakten wij er altijd een leuk Michelin-weekend van. Nu wilden we er ook het beste van maken; we aten met vrienden, dronken lekkere wijn en gingen op stap – zoals we andere jaren ook deden. Alleen was er nu meer spanning.”
Hoe was de ochtend van de uitreiking?
“Het begon al om half 11, en omdat wij de avond ervoor op stap waren geweest, moesten wij ons haasten. Ik was heel zenuwachtig; niet alleen voor de uitkomst, maar ook om iedereen weer te zien na het overlijden van papa. In de autorit ernaartoe, praatten we er niet echt over. We zetten de muziek op die mijn vader altijd luisterde.”
En toen je de zaal binnenkwam?
“De tranen kwamen toen wij zaten. Het is daar altijd indrukwekkend, er hangt een bepaalde spanning. Normaal deden we dit met papa, nu zonder. Dat is vreemd. In je hoofd klopt het niet dat hij er niet meer is.”
Gelukkig kregen jullie het verlossende woord: De Librije houdt drie sterren.
“De zaal ging helemaal uit haar dak, nog nooit eerder hoorde ik zo’n hard applaus. Heel emotioneel, maar ook supermooi voor ons als team – een lichtpuntje in de afgelopen maanden. Het bewijst dat we het goed doen. Ik heb daar geen seconde aan getwijfeld, hoor. Er staat een team dat al zo lang met ons werkt. Zelf stond ik misschien wel iets te vaak in de kroeg. Ik ben altijd al een kroegpersoon.”
Tekst gaat hieronder verder.
View this post on Instagram
Hoe is het om zonder je vader in De Librije te werken?
“Sinds drie maanden ben ik weer fulltime aan het werk, maar op het begin voelde dat nog niet goed. Overal waar je kijkt, zie je papa. Als het half zeven ’s avonds is, denk ik: hij komt er zo aan. Het is heel confronterend als het dan niet zo is. Soms stop ik het weg, soms begin ik hard te huilen. We praten er veel met elkaar over. Veel collega’s werken al zo lang met ons. Het voelt als familie.”
Op welke momenten mis jij hem?
“Ik miste hem bij het Michelin-weekend. We waren met de mensen waar hij bij hoort te zijn. Tijdens deze momenten praten we veel over hem, luisteren we naar zijn muziek en nemen een foto van hem mee. Van leuke uitjes met de zaak tot simpel thuis eten: ik mis hem altijd.
Ondanks de moeilijke momenten gaat het best goed met mij. Ik woon weer in Zwolle, heb een fijn huisje én fijne mensen om mij heen. Als we doorgaan met de zaak zoals hoe we het nu doen, onszelf blijven verbeteren en gelukkig zijn in het leven, denk ik dat hij een heel trotse vader is.”
Wat neem je mee het weekend in?
“Het trotse gevoel van dat we dit met elkaar doen. We zijn goed bezig, maar er is altijd ruimte voor verbetering. In dit vak kun je nooit stilzitten.”
Wat kan volgende week beter?
“We gaan een paar dagen naar Griekenland, want hebben vakantie. Daar bestellen we extra veel wijn. Het is fijn om er even met z’n drieën tussenuit te gaan – én naar de zon.”
Eerbetoon aan Jonnie Boer op Curaçao: 'We willen hem trots maken'
