MEIIIDEN! Van je go-to peptalks op social media heeft influencer Lotte van Eijk (28) een boek gemaakt. In ‘De Meidenmethode’ legt ze lezers uit hoe ze verdomme eens van zichzelf kunnen houden.

Niks geen toxic positivity, vertelt Lotte aan LINDA.meiden. Gewoon een boek dat je handvatten geeft om de rommelige wereld waar we in leven aan te kunnen.

TEGEN JE LULLEN “Het idee voor mijn boek ontstond twee jaar geleden op vakantie. Als je tot rust komt, begint creativiteit te flowen, weet je wel? Ik dacht na over de reacties die ik vaak krijg. Van mensen die zeggen dat ze een mindset als ik willen tot mensen die mij als beste vriendin willen hebben. Daar moest ik iets mee. Waarom bundel ik niet alles wat ik tot nu toe heb geleerd over zelfliefde in een boek? Even weg van social media en alle prikkels. Jij gaat lekker thuis zitten met je boekie en ik lul tegen jou door dat papier heen.”

DIEETSHAKES “Zelf merkte ik vanaf mijn achtste al dat ik anders werd behandeld, omdat ik dik ben. Ik moest extra sporten, aan de dieetshakes en mocht geen traktaties opeten in de klas. Ik kon niet shoppen bij de CoolCat, zoals alle andere kinderen, maar moest naar de C&A. Ik had veel dingen waarvan ik dacht: ‘Waarom moet ik dit, en al mijn dunne vriendjes niet?’ Ik werd constant gecontroleerd.”

WALGEN “Het voelde alsof ik me aan de wereld moest aanpassen om geaccepteerd te worden. Ik kon mezelf niet zijn, omdat ik dun moest zijn, aantrekkelijk moest zijn voor jongens en net als andere meiden verkering moest krijgen. Ik walgde van mezelf als ik in de spiegel keek. Ik wilde bijna mijn eigen vet eraf snijden om erbij te horen.”

WAT DE FUCK “Zo dacht ik over mezelf, totdat mijn oma op haar 65e overleed aan kanker. Zij was net als mijn vader en ik dik – we hebben dezelfde genen. Samen met m’n oma was ik altijd bezig met afvallen. Ik was vijftien toen ze op haar sterfbed zei: ‘Gelukkig ben ik toch nog dun geworden’. De morfine en kanker hadden haar zo opgevreten dat er niets van haar over was. Haar woorden verbaasden me. Meid, wat de fuck zijn we aan het doen? Mijn oma die veel te vroeg doodging, maakte zich nog steeds zorgen om haar lichaam. Ze had in al die tijd geleden en niet gewoon lekker geleefd. Dat wilde ik niet. Ik moest mezelf gaan accepteren.”

BINGE-ETEN “Maar dat gaat niet van de ene op de andere dag. Als vijftienjarige begon ik stiekem te binge-eten in plaats van mezelf uit te hongeren. Uiteindelijk werd ik drie maten groter. Deze eetstoornis was natuurlijk niet gezond, maar hoe dikker ik werd, hoe comfortabeler ik me voelde in mijn lichaam. Ik moest alleen nog anders naar eten leren kijken. Niet als iets waar ik me voor moest schamen.”

ROLMODELLEN “Toen ik later naar de Willem de Kooning Academie ging, zag ik vaker dikke modellen in de media. Ik dacht: OMG, je kan dus dik zijn én van jezelf houden. Ik hoef mezelf helemaal niet te verstoppen. Modellen in bikini’s en full glam looks inspireerden me om mezelf ook te omarmen. This is who I’m supposed to be.”

PRACHTIG “Ik begon mezelf te fotograferen en mijn lichaam als kunst te zien. Mijn mindset veranderde en ik vond mezelf oprecht prachtig. Waar deed iedereen zo moeilijk over? In onderzoeken las ik over de onderdrukking van dikke mensen en waarom vet geen ‘kwaad’ is. Ik kreeg kennis over het onderwerp en kon anderen, zoals mijn ouders, onder de tafel lullen. Zij realiseerden zich dat hun overtuiging geen waarheid was. Nu zijn mijn ouders heel supportive en is mijn moeder mijn grootste fan.”

NIET KLEINER MAKEN “Na een tijdje begon ik mijn kunst ook op social media te delen. Vanaf dat moment kreeg ik veel positieve reacties. De haat die tussendoor voorbijkwam, deed me weinig. Die mensen leven zelf nog naar een onhaalbaar ideaalbeeld. Dat vind ik vooral zielig voor hun. Ik ben gewoon mijn ding aan het doen en maak mezelf letterlijk niet kleiner. De haat laat alleen maar zien hoe belangrijk het is dat ik dit blijf doen.”

DIT IS WAAROM “Er zijn veel reacties die mij bijblijven, maar er was een reactie die me hielp tijdens het schrijven van mijn boek. Iemand stuurde: ‘Door jouw woorden is mijn PTSS minder geworden. Als ik in paniek raak, luister ik naar jouw video’s en word ik rustig.’ Ik zat toen midden in het schrijven van mijn boek en had last van imposter syndrome. Ik dacht: wie ben ik om dit allemaal aan anderen te vertellen? Dat bericht gaf me vertrouwen. Dit is waarom ik het doe. Ik wil mensen helpen het leven wat behapbaarder te maken.”