Niet m’n type

Het was in de zomer van 2023 toen Kiki een eigenaardige gast ontmoette, die later haar pre-la zou worden. Ze had een verjaardag van een vriend in een hippe tent in Haarlem, waar Fabian haar van een afstand zat aan te staren. Na drie uur lang verschillende blikken te hebben uitgewisseld, vroeg hij of ze een drankje wilde.

Fabian was rustig en ingetogen, totaal niet zoals haar exen. Toen hij haar een Pornstar Martini wilde geven, struikelde hij over zijn eigen voet. De cocktail bedekte de hele vloer. Wat een sukkel, dacht Kiki. Samen lachten ze het awkward weg. Hij vroeg of ze nog wilde chillen bij hem thuis, maar Kiki wees het af. Ze wist zeker: deze onhandige guy is gewoon écht niet mijn type.

Maar Fabian liet het er niet bij zitten. Na de verjaardag begon hij haar te dm’en, snappen en likete hij elke story die Kiki plaatste. Hij deed zó zijn best, en nodigde haar zelfs uit voor het tuinfeest van zijn ouders, maar Kiki moest er niets van weten en weigerde vriendelijk. Na weken van dagelijkse complimenten, gaf Fabian de hoop op.

Plottwist

Tien maanden later kwamen ze elkaar tegen op Festival Amsterdam Open Air. Hij had nog steeds dezelfde onhandigheid: hij gaf per ongeluk twee kussen op haar wang in plaats van één, maar Kiki kon er om lachen. Hij was galant en deed enorm zijn best voor de vrienden met wie ze was. Zo haalde hij constant biertjes voor Kiki en haar vriendinnengroep en nam hij ze mee op sleeptouw, omdat hij het terrein goed kende.

Fabian en Kiki praatten urenlang en dat onhandige begon langzamerhand iets schattigs te krijgen. ‘Hij is superlief en doet zijn best, is dat nou ook niet genoeg?’ dacht ze, zichzelf judgend. Misschien moest ze het maar een kans geven. Dus stemde ze in toen hij haar aan het eind van de dag op date vroeg.

Een week later haalde hij haar op bij haar kleine appartementje in Haarlem, op zijn knalrode Vespa. Hij had alles gepland: eerst lunchen bij een mooi restaurant net buiten de stad aan het water, daarna een wandeling door het park en de dag afsluiten met de bios. Tuurlijk stootte hij per ongeluk zijn glas om bij de lunch in het chique restaurant, maar dit vond ze inmiddels een leuke kant van hem, zo anders dan de gasten die ze gewend was.

Ze hadden leuke, intelligente gesprekken en hij vertelde dat hij in finance werkte, als M&A-analist bij een groot kantoor. Nu begreep ze het: vandaar het chique eten, constant drankjes van iedereen betalen, die gloednieuwe Vespa. Stiekem maakte dit hem nog interessanter dan ze hem al begon te vinden.

Eva betrapte haar vriend zoenend met een collega: 'Daarna FaceTimeden ze me sámen'Lees meer

Bye, pre-la?

Na vijf fantastische dates, een weekendje Madrid en elke dag bellen, waren ze head over heels. Tuurlijk merkte ze dat hij totaal niet bij haar paste: Kiki was open, sociaal, extravert en praatte graag. Fabian juist rustig, verlegen en had iets awkwards. Hij keek uit zijn ogen alsof hij altijd geschrokken was. Toch voelde het inmiddels als een match, als een aanvulling op elkaar. Ze bouwden een bijzondere band op. Hij vroeg vaak bevestiging hoeveel Kiki van hem hield en het voelde alsof dit richting een officiële relatie ging.

Na een halfjaar samen, en de samenwoonplannen in Haarlem al vaak besproken te hebben, kwam Fabian met het kutte nieuws dat hij naar Londen moest verhuizen voor zijn werk: promotie bij de Engelse vestiging van zijn werk. Een coole kans natuurlijk, maar vervelend voor hun relatie. Ze besloten exclusief te worden en dat, als de langeafstandsrelatie goed ging, ze het officieel zouden maken. Samen huilden ze, en nog geen week later zat Fabian in de British Airways naar Londen.

Eerst baalde Kiki enorm. Eindelijk een leuke, lieve vent, dacht ze, en dan verhuist hij naar de andere kant van de zee. Ze voelde zich kut, maar besloot er het beste van te maken en kocht een ticket naar Londen. Hij ontving haar in een prachtige hotelkamer, waar hij een maand verbleef tot zijn appartement klaar was. Het werden de leukste dagen van hun periode samen tot nu toe. Ze hadden elkaar gemist, deden leuke dingen en Fabian verraste haar met een zelfbedachte speurtocht door de stad om zijn nieuwe thuis beter te leren kennen. How cute.

Wat de hellie

Toen ze thuiskwam in Haarlem besefte ze: eigenlijk is dit geweldig. Wanneer ze elkaar zagen maakten ze er het allerleukste van. Engeland is niet zo ver, en ze konden nog vaak tijd samen doorbrengen. Met deze gedachte besloot ze hem te bellen, dus liep ze naar het park om de hoek van haar huis. Ze wilde laten weten dat dit voor haar werkte, dat ze het prima vond om haar leven op deze manier te leiden omdat ze van hem hield. Toen dacht ze: fuck it, ik doe het gewoon. Dus vroeg ze: “Lieve Faab, wil je verkering met me?” Het bleef stil aan de andere kant van de lijn. “Hallo, ben je daar?”, vroeg Kiki. Toen hoorde ze hem stotteren. “Ehm, nee sorry, ik ben hier niet aan toe.” Kiki was verbijsterd. Wat de fuck?! dacht ze, en hing op.

Trillend van shock liep ze terug naar haar studio en stortte neer op de bank, radeloos. Hoe kon hij hier niet aan toe zijn? Ze hadden over samenwonen gepraat, ze waren al een halfjaar samen, verliefd, en hij… was er niet aan toe? Ze kon er met haar hoofd niet bij. Ze wachtte op een belletje dat het een grap was, of dat hij het zelf wilde vragen en daarom nee zei. Maar er kwam niks.

Met een gebroken hart checkte Kiki elke minuut van de dag of hij al had gebeld. Niets. Geen appje, geen belletje, geen DM, geen story-like. En na een week nog steeds niks. Ze voelde zich genaaid: zij had niets van hem gewild in het begin, had hem een kans gegeven, zich over zijn vreemde eigenschappen heen gezet, alles gedaan wat ze kon, en nu dumpt hij háár zonder uitleg?

‘Je bent focktop’

Kiki wist dat hij een maand later in Haarlem moest zijn. Ze appte hem om haar spullen op te halen die nog bij hem lagen. En ze ontmoetten elkaar bij zijn ouders. Hij stond met een oude Albert Heijn-tas waar haar spullen in zaten. Kiki liep met tranen in haar ogen de tuin in, pakte de tas aan en vroeg: “Waarom? Ik snap het niet. We hadden het zo leuk.” Hij haalde zijn schouders op en zei: “Ik denk dat ik iets niet meer hoef als ik het kan krijgen.” “Wauw, je bent zo focktop, Fabian”, zei ze, en liep weg. Dat waren de laatste woorden die ze uitwisselden.

Nu, een jaar later, heeft ze vrede met de situatie. Ze heeft eindeloze pijn gevoeld, maar kan het nu een plek geven dankzij haar psycholoog. Ze beseft dat zij niet het probleem was, maar hij. Fabian was anders dan andere guys, op leuke én minder leuke manieren. “Eigenlijk voelde ik al dat het niet paste”, zegt Kiki nu. “Ik wilde alles doen om het te laten werken, maar liefde moet je niet forceren.”

Vorige week kwam ze hem tegen. Ze zat met vriendinnen een terras in Haarlem toen Fabian voorbijliep. Ze wilde de volwassene zijn en gedag zeggen, maar hij keek schichtig naar Kiki, keek weg, en liep verward weer door. Er kon geen “hoi” vanaf. En dat was haar laatste bevestiging: “Inderdaad, wat een weirdo. Het ligt niet aan mij.”

Liv eindigde haar relatie op kerstochtend bij de schoonfamilie: 'Niemand die me gedag zei'Lees meer