Chevaly Riebeek

Als kind wist Chevaly Riebeek niet precies wat ze wilde worden. “Het varieerde: stewardess leek me wel wat, al had ik last van turbulentie. Later wilde ik minister van Onderwijs worden, tot ik ontdekte dat ik niet van politiek houd.” Eén ding wist ze wel zeker: ze wilde sociale impact maken.

Toen het tijd was om een studie te kiezen, vond ze dat lastig. “Niks sprak me echt aan, tot ik bij de Universiteit Leiden bestuurskunde ontdekte. Een studie met een mix van economie, recht en beleid. En veel minder politiek dan je zou denken. Dat paste bij mij. In mijn derde jaar liep ik stage in Suriname, mijn geboorteland. Toen viel het kwartje: ik wilde iets doen in het onderwijs. Daar maken ze gebruik van verouderde systemen, terwijl de schoolgaande kinderen zoveel potentie hebben. Ik wilde leren hoe we die systemen kunnen vernieuwen.”

Na het afronden van haar studie koos Chevaly Riebeek voor een master pedagogische wetenschappen, gericht op maatschappelijke vraagstukken.  Ze ging aan de slag als beleidsadviseur bij de Hogeschool Leiden. “Ik werkte aan beleid over inclusie toen, in samenwerkingen tussen hogescholen en andere onderwijsinstellingen. Ja, beleidsmedewerker klinkt misschien saai, maar ik vond het heel leuk. Waarom? Met beleid kun je echt verschil maken, al moet ik erbij zeggen dat het grotendeels buiten de vergaderzaal gebeurt. Je moet de buitenwereld opzoeken, netwerken en met mensen praten om echte veranderingen te bewerkstelligen.”

Eigen pad

Na haar werk bij de hogeschool volgden verschillende functies in het sociaal domein. Toch voelde Chevaly zich niet helemaal op haar plek in loondienst. “Ik ben geen werknemer. Ik wilde zelf bepalen wat ik deed en me volledig richten op inclusie en antidiscriminatie. In 2021 waagde ik de sprong. Het was coronatijd, ik werkte toch al thuis. Dus waarom niet voor mezelf?”

Zo gezegd, zo gedaan. Haar eerste grote opdracht was meteen een schot in de roos: senior projectleider antidiscriminatie bij de Gemeente Amsterdam. “De gemeente had onderzoek gedaan naar discriminatie-ervaringen van moslims, joodse Amsterdammers, LHBTI’ers en zwarte mensen. Aan mij de taak om een plan van aanpak te maken. Het was een zware klus; politiekgevoelig, zichtbaar en met grote verantwoordelijkheid. Maar ik wist meteen dat ik op mijn plek zat.”

Groeien naar community

De afgelopen jaren heeft Chevaly aan verschillende projecten gewerkt. Zo was ze extern adviseur bij het ministerie van Onderwijs en coördinator bij het Kenniscentrum Ongelijkheid. “In al die opdrachten viel me iets op: ik zat vaak als enige persoon van kleur aan tafel. En telkens hoorde ik van anderen dat ze blij waren dat ik er was. Ze voelden zich gezien. Dat gevoel bracht me op een nieuw idee.”

In 2024 richtte Chevaly Brave Space op, een community voor professionals van kleur, vanuit haar bedrijf Equity Elevation,. “Het begon met een WhatsApp-groep, inmiddels zijn we met meer dan 120 mensen. We delen ervaringen, tips, vacatures, financiële kansen, eigenlijk alles. Maar het is vooral een plek waar we elkaar versterken. Inmiddels is de community ook offline gegaan, met een diner en een speeddatesessie. Het was zo bijzonder om te merken hoe graag mensen dit contact willen, ze kwamen uit steden verspreid over heel Nederland.”

Wat ze vooral wil overbrengen aan professionals van kleur: je bent niet alleen. “Ik hoor vaak: ‘Hoe hoger ik klim, hoe witter het wordt.’ Maar dat betekent niet dat er niemand anders is. We zijn versplinterd, maar er zijn zoveel mensen zoals jij in andere sectoren. Er zit veel kracht in het minderheidsperspectief. Hoe jij naar de wereld kijkt, is hartstikke waardevol.”

Vrijheid als zelfstandige

De community groeit gestaag door, maar in de tussentijd blijft Chevaly aan het werk als externe kracht. “In vaste dienst zit je vast aan hiërarchie en beoordeling. Dan is het moeilijk om gevoelige onderwerpen aan te kaarten. Als zelfstandige kan ik zeggen wat ik zie, en dat wordt gewaardeerd. Als ik een masterclass of teamsessie geef, merk ik dat mensen uit minderheidsposities na afloop altijd langskomen om me te bedanken. Ze zeggen: ‘Wat jij zei, durfde ik niet te zeggen.’ Dat is het moment dat ik weet dat ik op de goede plek zit.”

Toch komt de taak met een bepaalde zwaarte. “Als ik een nieuwe samenwerking aanga, vertel ik meteen waar ik vandaan kom en wat mijn kijk op inclusie is. Dan is het meteen uit de lucht. Ik probeer mensen niet te confronteren met hun vooroordelen, maar eerder vragen te stellen. Als er dan sprake is van ongemakkelijkheid, dan mogen zij die zelf onder woorden brengen. Als iemand een grap over stereotypen maakt, doe ik alsof ik het niet snap. En stel ik vragen. Zodra ze het moeten uitleggen, worden ze met hun neus op de feiten gedrukt: het is niet grappig en hele groepen mensen worden over een kam geschoren. Mijn motto is dat iedereen recht heeft op zijn eigen ongemak. Ik hoef dat niet op te lossen.”

Antidiscriminatie

Chevaly is dagelijks bezig met inclusie en antidiscriminatie. Hoe kijkt zij naar de vooruitgang sinds de Black Lives Matter-protesten? “Er is veel in beweging gekomen. Bedrijven startten projecten om diversiteit te vergroten, maar nu – een aantal jaar later – eindigen veel van die trajecten. We hebben het zichtbare aangepakt: meer mensen van kleur op de werkvloer, maar onder de oppervlakte is er nog weinig veranderd. De onderliggende denkbeelden en machtsstructuren zijn vaak hetzelfde gebleven. Daar valt nog veel terrein te winnen.”

Toekomstbeeld

Voor nu is Chevaly dankbaar voor haar werk en de community. Maar als rasondernemer heeft ze uiteraard ook toekomstdromen. “Ik wil een conferentie organiseren voor professionals van kleur. Een plek om kennis te delen, ervaringen uit te wisselen en het gesprek aan te gaan. Het doel is elkaar te versterken. Mijn droom is dat we samen bicultureel Nederland versterken. Hoe? Door zoveel mogelijk van elkaar te leren. Voor het zover is, moeten we ons eerst verenigen.”

Bodil maakt design packaging toegankelijk: 'Mijn eerste klant bestelde 20.000 stuks'Lees meer