Emily (26) werd overvallen op Curaçao: 'Ik voelde een pistool tegen mijn hoofd'

09.11.2020 | 14:56 UUR | Julia Bartelink

Als Emily een aantal jaar geleden naar Curaçao vertrekt voor een stage verwacht ze zon, zee en strand. Het loopt heel anders.
Ze wordt slachtoffer van een brute overval.

Onveilig

Een aantal jaar geleden is Emily op het tropische Curaçao om daar stage te lopen. “Ik werkte in een strandtent, samen met een vriendin, Roos. We deden de marketing voor het bedrijf”, vertelt ze. Samen met Roos moet ze op de avond van de overval flyers rondbrengen langs studentenhuizen waar andere stagiairs wonen. “We gingen tussendoor even naar ons huis op een gehuurde scooter, om andere kleren aan te doen. We wisten dat het niet veilig is om daar ’s avonds in het donker rond te rijden, maar we hadden geen keus. We moesten van ons stagebedrijf nou eenmaal die flyers rondbrengen.”

Aangekomen bij hun huis staat Emily bij het hek om deze van slot te halen. Momenten later voelt ze de koude loop van een pistool tegen haar slaap. “Een zware stem zei dwingend: ‘Don’t move and give me everything.'”. Ze heeft niet direct door wat er aan de hand is. “Ik draaide me om en zag een man met een capuchon op. Zijn pistool stond inmiddels tegen mijn voorhoofd.” Wederom schreeuwt hij: “Don’t move and give me everything”.

Lees ook:

Man gooit chocola met ‘verrassing’ over gevangenismuur Roermond

Slappe lach

Alles gebeurt zó snel, dat Emily geen tijd heeft om bang te zijn. Ze geeft haar tas aan de overvaller. “Roos stond nog bij de scooter, een aantal meter bij mij vandaan. Toen hij zijn pistool op haar richtte dacht ik: nu gaat hij mijn vriendin doodschieten.” Dat is het moment dat Emily bang wordt. “Op het moment dat zij een paar stappen moest zetten om haar tas te pakken, dacht ik écht dat hij haar neer zou schieten.”

Ook Roos geeft haar tas aan de overvaller. Meteen daarna gaat de overvaller weg. “Pas toen hij weg was, realiseerde ik wat er nou precies gebeurd was.” Omdat de overvaller ook de sleutels van de twee heeft, moeten ze over het hek klimmen. “Toen we eenmaal over het hek geklommen waren schoten we beide keihard in de lach. We waren in shock.”

Eenmaal binnen aangekomen, vergaat het lachen hen al snel. “Alles begon door te dringen. Ik heb denk ik wel tien minuten stil op een bankje in de tuin gezeten.” Ze schakelen hun stagebegeleiders en de politie in. “Omdat hij onze huissleutels had, voelden we ons niet veilig in ons eigen huis. We hebben een nacht bij onze stagebegeleider geslapen.”

Gewoon weer werken

Tijd om de overval te verwerken, krijgen ze niet. “We werden de volgende dag om negen uur gewekt door onze stagebegeleider. We moesten gewoon weer werken.” Wanneer Emily ’s avonds werkt op een feestje in de strandtent waar ze stage loopt, hoort ze een stem die ze herkent. “Ik wist meteen dat het de stem was als die mij gister beval mijn spullen te geven. Ik liep er naartoe en maakte een praatje met de groep waar hij bij stond. Gewoon om te zien of hij het écht was. Hij keek me niet aan en zei geen woord.”

Emily rent huilend naar binnen en vertelt aan haar stagebegeleider dat de overvaller buiten staat. “Mijn stagebegeleider liep mee naar buiten en wilde de politie bellen. Maar de hele groep mannen was weg.”

Bang in het donker

Ondanks een kort verhoor van de politie op Curaçao, is de overvaller nooit gevonden. “Ik besloot om er niet te lang aan te blijven denken. Ik wilde nog zo veel mogelijk genieten, en niet altijd bang blijven.” Dat is Emily lange tijd goed gelukt, maar dat is veranderd. “Tegenwoordig ben ik steeds vaker bang, wanneer ik alleen over straat loop in het donker. Ik kijk de hele tijd achterom en houd al-tijd mijn sleutels tussen mijn vingers.”

De namen van Emily en Roos zijn gefingeerd en zijn bekend bij de redactie.