Het leed dat daten heet. Redacteur Misha krijgt regelmatig DM’s van mannen die zich aanbieden het hoofdonderwerp van haar volgende column te worden. En dat kunnen ze beter laten.
Wekelijks schrijven de redacteuren van LINDA.meiden hoe het er bij hen voor staat op gebied van flirts, seks en relaties.
Voor ik redacteur (en columnist) werd bij LINDA.meiden, schreef ik voor een andere vrouwentitel. Duizenden mensen lazen wekelijks wat ik allemaal in de slaapkamer beleefde. Van scharrels tot relaties en alles daartussenin. Er waren slechts een paar dingen die ik voor mezelf hield. Maar de verhalen leverden kritiek en commentaar op. Sommigen vonden me een snol, anderen de frisse wind die ze online misten. Sommigen kregen stijve tepels, anderen slappe piemels.
Leuk hoor, mijn ervaringen opschrijven. Maar het was ook een soort pussy block voor mijn seksleven. Mijn reputatie als ‘seksschrijver’ ging me voor en overal waar ik kwam werd ik gemeden door mannen die bang waren dat ik hun bedprestaties op het internet zou slingeren. Enkelen die het aandurfden vonden het een eer wanneer ik mijn ervaring met hen opschreef. “Zo ben ik toch een beetje vereeuwigd”, sprak hun ego. Bij ondermaatse prestaties (ja, daar waren ze van op de hoogte) kreeg ik als kanttekening mee om ze goed neer te zetten. Oh, en als ik wel een keer mijn slechte ervaring neerpende, werd ik geghost en geblokkeerd op alle mogelijke platformen. Talk about een slechte verliezer.
Nu ik columns schrijf over mijn (niet-bestaande) dateleven, is de molen opnieuw aangedraaid. Want de ongeschreven regel op social media is dat je overal je mening over mag uiten. Op Stories reageren en in discussie gaan over mijn belevenissen is dan ook wekelijkse kost. Al moet ik zeggen dat als het met respect gebeurt ik het van tijd tot tijd best kan waarderen. Maar dan zijn er ook nog altijd de mensen die zeggen ‘een goed verhaal voor me te hebben’. En zelfs mannen die zich aanbieden om met me het bed in te duiken voor een nieuwe column.
Sorry, maar mag ik een teiltje? Er is niets waarvan het tussen mijn benen zo snel opdroogt als zo’n aanbod. ‘Ik kan je nog wel wat leren’, ‘anders kom ik even langs’ en ‘dat kan ik beter’ rolt regelmatig mijn inbox in. En als je denkt dat dit allemaal gezellige singles zijn, heb je het mis. Het zijn vaak mannen met lange relaties, vaders en vrouwenhaters die bij een uitblijvende reactie gaan schelden. Tien minuten geleden had ik nog alle kwalificaties voor een side chick, maar nu ben ik een hoer. Oké.
Dit is misschien ook het risico van het vak en iets waar ik me bij moet neerleggen. Maar steeds vaker twijfel ik of ik de columns wel op mijn privé-account moet delen. Niet omdat ik bang ben voor wat er komen gaat, maar omdat ik geen zin heb om weer iemands account te moeten beperken.
Als je oprecht interesse in mij hebt, stuur dan een leuk, flirty bericht. Want als je begint bij een semi-geile opmerking terwijl wij elkaar amper kennen, gaat het ‘m sowieso niet worden. Ben je van plan me uit te schelden als ik niet reageer, stuur dan helemaal niks. Want: slechtste reageerder op deze planeet plus geen zin. Met lelijke woorden verpest je niet alleen jouw dag, maar ook die van mij.
Misha is 32 jaar en woont alleen in Amsterdam. Ze heeft een relatie van vier jaar en een van zes maanden gehad, inmiddels is ze zeven jaar single.
Misha: 'De ex van je lover is niet jouw aartsvijand, écht niet'
