Het is vandaag internationale dag tegen racisme en discriminatie. Op het station, op het terras en in de club wordt LINDA.meiden redacteur Kim Hartgring vaak uitgescholden of racistisch bejegend. Uitspraken zoals: ‘Spleetoog’, ‘Hanky Panky Shanghai’ of ‘sambal bij’ zijn haar niet vreemd.
Voor het eerst sinds lange tijd sprak iemand zijn mattie op zijn gedrag aan en ik wil je vertellen waarom dat zo veel voor mij betekent.
Wekelijks krijg ik racistische uitingen naar mijn hoofd geslingerd en met mij helaas nog vele andere Oost- en Zuid-oost Aziatische Nederlanders. De focus ligt vandaag even niet op hoe kinderachtig dat is – ja, ook van jullie witte mannen van middelbare leeftijd – of hoe dat iemands leven zuur kan maken. Vandaag wil ik het hebben over de jonge mannen die hun matties hierop aanspreken wanneer dit in hun bijzijn gebeurt.
Ik heb een tijdje in de horeca gewerkt bij verschillende lunchcafés en barretjes. Bij elke zaak heb ik weleens een racistische opmerking gekregen van gasten. Gewoon, terwijl ik hen een biertje gaf of het eten serveerde. Erg vervelend, vooral als je gewoon je werk probeert te doen. Gelukkig had ik toen collega’s die hier iets van zeiden en het voor mij opnamen. En daar ben ik hen erg dankbaar voor.
Laatst was ik op een feestje waar veel gedronken werd en sprak een jonge jongen mij aan met Xiao Xiao, wat net zo goed Ling-Ling of Ching Ching had kunnen zijn – ik heb inmiddels alles wel gehoord. Het verraste me dat zijn maat hem hierop aansprak. Hij zei: “Doe niet zo disrespectvol man”. En tegen mij: “Hey, sorry hoor voor hem, hij is niet helemaal goed.” Waarom me dat verraste? Nou, ten eerste omdat hij niet meejoelde met zijn vriend én dat hij er überhaupt iets van zei. Dat gebeurt namelijk zelden.
Ik vind het nog steeds lastig om zelf mensen op zulk gedrag aan te spreken. Vooral omdat ik bang ben dat ik niet serieus genomen word en dat ze nog harder gaan roepen of me gaan achtervolgen – dat is ook weleens gebeurd. Je spreekt ten slotte een volstrekt vreemde aan en moet dan uitleggen dat wat hij zegt niet oké is. Niet heel chill of zo. Om die reden voelt het goed dat mensen hun eigen vrienden aanspreken op hun gedrag. En met aanspreken bedoel ik reacties als: ‘joh, dat is echt niet oké’ of ‘dat kun je echt niet zeggen’. Je hoeft niet terug te schelden of een ander belachelijk te maken.
Uitgescholden worden door een volslagen vreemdeling is en blijft absurd. Het betekent daarom veel voor mij als een andere vreemdeling hier iets van zegt. Iemand die mij niet kent. En des te meer betekent het als vrienden, familie of collega’s dit doen. Hierdoor voel ik me veiliger in openbare plekken, zoals de supermarkt, het tankstation of winkelcentrum. Het geeft aan dat ik niet de enige ben die dit vervelend vindt. Zij vinden blijkbaar ook dat dit soort racistische opmerkingen ongepast zijn.
Dus aan de mensen die hun matties aanspreken op racistische uitspraken: heel erg bedankt, dankzij jou voel ik me een stukje veiliger.
QiQi (24) over theatervoorstelling 'De Bananengeneratie': 'Er moet meer Aziatische representatie komen'
