Hoe kom je zo snel mogelijk uit een dip? Een nieuwe sport proberen, dacht LINDA.meiden-redacteur Anne. Ze besluit een proefles paaldansen te volgen. Dat blijkt – ondanks de blauwe plekken – leuker dan verwacht.
Ooit nagedacht over een lesje? Na twee maanden testen deelt Anne haar ervaringen.
Laat ik meteen maar eerlijk zijn: ik vond nieuwe dingen in mijn eentje proberen lange tijd doodeng. Heel ver buiten m’n comfortzone kon je me – tot een paar maanden geleden – niet vinden. Ik kan het makkelijk wijten aan corona, maar het label introvert zat ook daarvoor al lang en breed op m’n voorhoofd geplakt.
Tot ik me in november realiseer dat dat eigenlijk helemaal nergens op slaat. Waarom zou ik dingen die ik graag wil proberen uit de weg gaan, enkel omdat ik bang ben me even ongemakkelijk te voelen? Nergens voor nodig. Met die gedachte besluit ik dat ik een nieuwe sport wil proberen. Iets waarmee ik m’n zelfvertrouwen een beetje een boost kan geven. Ja, precies – je hebt het al gelezen: ik ben op zoek gegaan naar een goede paaldansstudio.
Mijn scrollende oog blijft al snel hangen bij een proefles van Sportief Paaldansen (geen spon, wel een tip: het zit in meerdere steden). Voor 9.99 euro kun je daar anderhalf uur testen of paaldansen iets voor jou is. Wat mij met name over de streep trekt voor deze optie, is dat zij aparte proeflessen organiseren. Op die manier is iedereen even onervaren, en waarschijnlijk net zo lomp, als de rest.
De avond van de proefles ga ik vol goede moed naar de studio. Bij aankomst zie ik een andere meid zoeken naar de ingang, waarna we al snel aan de praat raken. We gaan binnen zitten, waar een wat oudere vrouw ons trots vertelt dat ze burlesque shows geeft, en daarvoor ook in een paal wil leren hangen. Lachend vertelt de meid naast me dat ze weleens eerder een lesje heeft gevolgd. “Ik zat daarna echt dagen onder de blauwe plekken”, biecht ze op.
De show-vrouw reageert bezorgd: “Dat moet ik niet hebben hoor, met m’n shows. Dan denken mensen vast: wat is er met haar gebeurd?” Ze vervolgt: “En wat moet ik dan zeggen? Dat ik met een paal tussen m’n benen heb gezeten!” We barsten alle drie in lachen uit.
Not me die van tevoren dacht dat er alleen maar meiden van mijn leeftijd naar de proefles zouden gaan. Vanaf mijn yogamatje kijk ik om me heen: er zijn twee internationals, een moeder met haar dochter, en een vrouw van middelbare leeftijd. Het ontbreekt alleen aan mannen die dag, maar bij een latere les kan ik ook die van mijn bingokaart afstrepen.
Na de warming-up op ons matje, mogen we allemaal bij een paal gaan staan. Ik deel mijn paal samen met de meid van de ingang. “We beginnen met een simpele swing“, zegt de instructrice. Na meerdere swings en een hopeloze poging tot klimmen heb ik het gevoel dat ik vooral m’n lachspieren heb getraind.
Misha belt met een gynaecoloog: 'Ik wilde vragen of mijn libido ooit nog terugkomt'
Gedurende de les merk ik wel dat ik me helemaal op m’n gemak voel. Hoewel iedereen weinig kleding draagt – je moet immers een beetje aan de paal blijven plakken – lijkt niemand zich zorgen te maken over haar uiterlijk. Er hangt een gemoedelijke en supportive sfeer. Waar alle vrouwen op het begin nog wat stil waren, juichen we elkaar nu toe als het iemand lukt om ondersteboven te hangen.
Als ik je vertel dat ik die paal heb vastgehouden alsof m’n leven ervan afhangt, maak ik geen grap. Na afloop loop ik met de grootste glimlach ever naar huis, maar de blaren staan op m’n handpalmen.
De volgende ochtend app ik vriendinnen: ‘Dit was geweldig!’. Tegelijkertijd kom ik met moeite mijn bed uit en kan ik niet normaal zitten van de spierpijn. Onhandig knip ik een blarenpleister doormidden voor mijn handen, terwijl ik verslag doe van mijn ervaring in een spraakmemo. Mijn lichaam is zo’n drie dagen lang in recovery geweest. En als kers op de taart duiken er inderdaad overal op mijn lichaam blauwe plekken op. Ooit een blauwe plek op je voet gehad? *Vinkt het af van haar bingokaart*
Inmiddels ben ik twee maanden verder en kan ik – thank god – bevestigen dat dat de blaren en blauwe plekken minder worden. Daarnaast kan ik (helaas) ook beamen dat alcohol en paaldansen niet de beste combinatie zijn. Het verbaast me hoeveel clubs een paal op de dansvloer hebben – je snapt natuurlijk dat ik daar ‘verplicht’ in moet van vrienden.
Hoewel ik de confidence voor een clubperformance nog even moet opbouwen, werpt de wekelijkse training in ieder geval zijn vruchten af. Ik merk dat ik me fitter, sterker en (ja, echt) zelfverzekerder voel. Dus mijn tip voor als je momenteel in een winterdip zit: fuck it en ga eens in een paal hangen.
Gaby deed een keratinebehandeling: 'Zelfs na uren föhnen en stijlen bleef m'n haar niet in model'
