Na negen jaar loopt de relatie van Sanne* (44) en haar vriend begin 2024 op zijn einde. Zij woonde met haar twee kinderen bij hem in en moet plotsklaps op zoek naar een eigen huis. In déze woningmarkt.
“Als iemand vraagt hoe het gaat begin ik te huilen”, vertelt ze aan LINDA.
Voor haar relatie met Tim had Sanne een koophuis met haar ex, de vader van haar kinderen. Na de breuk en verkoop van dit huis verdween hij, mét al het geld. In de jaren daarna kreeg Sanne meermaals bezoek van deurwaarders. “Hij betaalde allerlei rekeningen niet, maar was onvindbaar voor de instanties”, geeft ze aan.
“Daarna kwamen ze al snel bij mij uit, als moeder van zijn kinderen. Ik draaide op voor de schulden die hij maakte en heb de jaren erna heel veel afbetaald. Dit speelde ook nog toen ik al jaren samen was met Tim. Ik schaamde me alleen ontzettend voor alles, dus heb het nooit opgebiecht. Het lukte me altijd om het weg te werken voordat het écht een probleem werd. Uiteindelijk kwam Tim erachter en dat zorgde voor een dermate grote vertrouwensbreuk dat het tussen ons ook stukliep.”
Dit gebeurt in het voorjaar van 2024. Omdat Sanne met haar twee tienerkinderen bij Tim is ingetrokken, is het zaak dat ze een eigen plek vindt. Tot dat lukt kunnen ze bij hem blijven wonen, zodat de levens van de kinderen zo normaal mogelijk doorlopen.
Sanne schrijft zich in bij Woningnet en reageert op talloze huizen, maar zonder succes. “In mijn eigen woonplaats sta ik op plek vijfhonderd. Als ik op een woning in Amsterdam reageer, sta ik op 2.000 en zijn er 15.000 reacties geweest. Het is echt belachelijk. Een huurwoning in de vrije sector is met de huidige prijzen voor mij niet haalbaar: ik ben chronisch ziek en kan maar drie tot vier dagen per week werken. Ik heb een tijdje fulltime geprobeerd, zodat ik een buffer kon opbouwen, maar daar ging ik kapot aan. Meer werken dan dit, gaat niet.”
Sanne zoekt een huis waarin iedereen een eigen slaapkamer heeft, en in haar regio komt dat al snel neer op maandbedragen van 1.500 tot 1.700 euro. “Dat kon en kan ik écht niet betalen. En eerlijk, ik ben wel kieskeurig: verder weg zoeken wil ik niet, want mijn zoon (15) en dochter (11) hebben hier hun school, vrienden en sportvereniging. En het zijn tieners, dus ik vind dat ze echt die eigen slaapkamer verdienen.”
Kim woonde na scheiding nog 1,5 jaar bij ex: 'Frustrerend als je op een huis reageert en nummer 1832 bent'
Sanne doet twee keer een urgentieaanvraag bij de gemeente, die vervolgens worden afgewezen. “Ze zeiden: ‘Mevrouw, u wordt niet mishandeld, u bent niet verslaafd en u heeft een dak boven uw hoofd’. En ja, dat ís ook zo. Ik begrijp het. Er zijn urgentere gevallen. Maar ondertussen zit ik wel noodgedwongen bij mijn ex in huis en kunnen we niet verder.”
Na anderhalf jaar stelt Tim een deadline: op 1 september van dit jaar moeten Sanne en haar kinderen echt een eigen woning hebben. Het lukt alleen maar niet om die te vínden. En dat eist een grote tol, vertelt ze: “Als iemand vraagt hoe het gaat begin ik te huilen. Ik voel me leeg en ben gewoon kapot. Ik houd me groot voor de kinderen, maar die krijgen natuurlijk alsnog heel veel mee. De afgelopen maanden heb ik een paar nachten in mijn auto geslapen, puur zodat ik even alleen ben en niet continu hoef te huilen waar mijn kinderen bij zijn.”
En dan is er toch goed nieuws: een paar dagen voor dit gesprek vindt Sanne een huis. Het heeft de gewenste drie kamers, maar is volledig uitgewoond en flink te duur. Toch heeft ze ‘ja’ gezegd: “Ik kan het financieel niet ophoesten, maar ik moet íéts. Dan maar de eindjes aan elkaar knopen. Als het goed is stijgt het kindgebonden budget als ik op mezelf woon met de kinderen, en ik schijn aanspraak te kunnen maken op potjes voor sportlessen. Ik moet het gaan zien.”
Wat ze het moeilijkst vindt, is dat ze merkt dat haar kinderen last hebben gehad van de situatie de afgelopen anderhalf jaar. “Mijn dochter vertelde me bijvoorbeeld dat ze het moeilijk vond om alles te processen. Ze wist niet goed hoe ze haar gevoelens moest verwoorden en doet dus vaak alsof alles oké is, maar ervaart er wel degelijk stress van. Dat doet me echt pijn. Het voelt daardoor nog meer alsof ik gefaald heb.”
Ze heeft dan ook een dringend advies voor vrouwen: zorg dat je je zaakjes op orde hebt. “Laat nooit alles achter met het idee ‘we worden 100 samen’, maar zorg voor een back-up-plan. Verkoop of verhuur je huis niet zomaar, zorg ervoor dat je ergens ingeschreven staat voor een huurwoning – ook als het juist heel goed gaat met je relatie. Het voelt misschien alsof je het jinxt, maar je weet nooit wat er kan gebeuren. Zorg dat je je eigen plan kunt trekken als dat nodig is.”
*Alle namen in dit artikel zijn gefingeerd omwille van de privacy van Sannes kinderen. Haar echte naam is bij de redactie bekend.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Clannad (26) wil uit huis, maar zoekt al vier jaar: 'Kan deel van mijn eigen leven niet opstarten'
