Wendela Manting (53) herstelt momenteel van acute leukemie dankzij stamcellen van een anonieme donor. Om haar te bedanken gaat ze een kaart sturen: ‘Het wordt de belangrijkste kaart uit mijn leven.’
Wendela stond al ingeschreven als stamceldonor, maar ineens had ze er zelf een nodig. Dat vertelt ze aan LINDA.
Enkele weken na een wandelvakantie in de Alpen, heeft Wendela in de zomer van 2021 ineens minder spierkracht in haar benen. Na vele onverklaarbare blauwe plekken en een piepend geluid in haar oren gaat ze naar de huisarts. Daar krijgt ze te horen dat ze een week op de uitslag van het bloedonderzoek moet wachten. “Maar drie uur later ging de telefoon al. Dan weet je dat het foute boel is.” Er zijn sporen van leukemie in haar bloed gevonden.
Samen met haar man gaat ze naar het ziekenhuis, waar ze direct wordt opgenomen. “Ik heb nooit wat gehad, en nu was ik van de een op de andere dag levensbedreigend ziek. Ik schrok enorm dat ik moest blijven: ik had alleen mijn handtas bij me.”
Kathinka's (33) kinderwens vervloog, nadat ze baarmoederhalskanker kreeg: 'Dat was voor mij de hel'
Een maand na de diagnose en een behandeling met chemotherapie krijgt Wendela te horen dat een stamceldonatie nodig is om haar te genezen. Bij zo’n behandeling wordt het zieke beenmerg dat afwijkende witte bloedcellen produceert (de kankercellen), vervangen met gezond merg van de donor. Een risico van een stamceltransplantatie is dat het lichaam de donorcellen kan afstoten.
De eerste vraag die Wendela dan ook krijgt is: ‘Heb je broers of zussen?’. Broers en zussen kunnen een goede leverancier zijn, omdat de mogelijkheid bestaat dat zij hetzelfde type stamcel hebben geërfd van hun ouders. Helaas zijn haar zus en twee broers geen goede match. “Dat was heel verdrietig, want zij wilden mij graag helpen. Ik had dat heel mooi gevonden.”
De zoektocht naar een geschikte donor gaat verder. Drie weken later hoort Wendela dat er een donor is gevonden. Als de stamceldonor een onbekende is, blijft diegene anoniem, zoals de regels voorschrijven. “De enige informatie die ik over mijn donor kreeg was het geboortejaar en geslacht”, vertelt Wendela.
Op 29 maart 2022 ondergaat ze de stamceltransplantatie. Om de cellen te ‘verwelkomen’, maakt ze een playlist. “Met het liedje Op de rode loper van de kindermusical Rep en Roer gooide ik de rode loper uit voor mijn nieuwe stamcellen, want ik wilde ook wat luchtigheid in deze heftige situatie.”
Na de transplantatie moet Wendela ruim drie maanden herstellen. Inmiddels is ze weer begonnen met werken, maar voor controle moet ze nog wel beenmergpuncties ondergaan. Zo kunnen de artsen zien hoe de ‘nieuwe’ cellen het doen. “Vier van de vijf puncties lieten zien dat al mijn eigen, zieke cellen weg zijn.”
Ondanks de zware periode die ze achter de rug heeft, blijft ze altijd optimistisch. “Iedereen om wie ik geef heeft wat van zich laten horen en was ontzettend betrokken. Dat voelde als een warme deken van liefde waar ik fijn op terugkijk.” Ze wil lotgenoten dan ook meegeven om in contact te blijven met mensen om je heen. “Dat houdt je met beide benen op de grond.”
Via het ziekenhuis mag Wendela een kaartje sturen om haar donor te bedanken. Dit moet in het Engels en anoniem. “Dat wordt de belangrijkste kaart uit mijn leven. Door haar ben ik er nog.” De donor mag vervolgens ook een bericht terugsturen. “Ik ben benieuwd naar haar motivatie. Zonder mij te kennen heeft mijn donor medische afspraken voor mij ondergaan. Dat vind ik zo bijzonder.”
Bij leukemie is het moeilijk aan te geven wanneer iemand echt is genezen. Maar is de patiënt ongeveer twee tot vijf jaar na de stamceltransplantatie ziektevrij, dan is de kans klein dat de leukemie nog terugkomt. Bij Wendela gaat het de goede kant op: “De donorcellen hebben het heel mooi overgenomen.”
Bianca (53) is zeven jaar hoofd- en halskankerpatiënt: ‘Alsof er een kruis op mijn voorhoofd was geplakt’
