Door de term ‘sleep divorce’ klinkt het alsof ’t automatisch slecht gaat met je relatie als je besluit voortaan apart te slapen. Vier vrouwen zetten die aanname met liefde even recht.
“Na vijfentwintig jaar geradbraakt opstaan, besloot ik dat het zo niet langer meer ging.”
“Als mijn man op zolder lag te snurken en die kamerdeur stond open, dan hoorde je hem gewoon als je beneden zat. En daar heb ik dan vijfentwintig jaar lang naast proberen te slapen hè”, lacht Linde (54). “Als kind is-ie een keer flink gevallen, daar heeft hij een scheef neusschot aan overgehouden. Hij kan er dus niks aan doen en de arme schat voelt zich ook al jaren enorm schuldig. Maar ja: ik werd elke nacht toch meermaals wakker van dat harde gesnurk. Na vijfentwintig jaar geradbraakt opstaan, besloot ik dat het zo niet langer meer ging. Dus vertrok mijn man in 2019 naar de logeerkamer.”
Sinds hun zoon uit huis is, slaapt Lindes man in zijn oude kamer. Ze hebben deze helemaal opnieuw ontworpen: van nieuwe vloer tot mooi behang en een goed tweepersoonsbed. “Als je zoiets doet, moet je ’t goed doen – vind ik. En ik wil wel gewoon bij hem kunnen kruipen als ik daar zin in heb”, vertelt Linde. “Dat gebeurt regelmatig in de weekends. Maar zodra hij begint te snurken, ben ik weg. Ik kan niet uitleggen hoe héérlijk het is om die optie te hebben.”
Volgend jaar verhuist het stel naar een nieuwbouwhuis, waar al zorgvuldig is nagedacht over de indeling. Linde krijgt een slaapkamer aan de voorkant van het huis, haar man aan de achterkant. Hier tussenin zit dan een gang en een inloopkast. “Dat moet toch voldoende buffer zijn, lijkt me”, grapt ze. “En ik meen het als ik zeg dat ik echt enorm veel van mijn man houd. Het is echt een lieve schat, maar we kunnen gewoon niet anders meer dan apart slapen. Een bijkomend voordeel: ik zit nu in de overgang en mijn man is altijd een kacheltje. Ik ben zó blij dat ik er niet meer iedere nacht naast hoef te slapen.”
Wat te doen bij het leed dat 'snurkende partner' heet: 'Hij gaat zelfs zo hard dat ik hem buiten al hoor'
Ook Marleen weet hoe het is om in een kamer te liggen met een hevige snurker. “Mensen zeggen weleens dat apart slapen niet goed is voor je huwelijk. Nou, slaaptekort door dat geronk óók niet. Hij werd daarnaast steeds chagrijniger van alle ‘beuken’ die hij ’s nachts van me kreeg, dus apart slapen is voor ons echt een uitkomst. Tegenwoordig zorgen we zelfs voor aparte slaapkamers als we op vakantie gaan. Ik denk altijd maar: als iets werkt, lekker mee doorgaan. Dus dat doen we. Met apart slapen én ons liefdevolle huwelijk.”
In het huis van Nadine (34) gaat het er iets minder hard ronkend aan toe, maar ook daar is apart slapen een onbetwist succes. Ze is inmiddels zes jaar samen met haar partner Paul, waarvan ze er twee samen doorbrachten in een camper. “Tijdens die reis merkten we wel dat we niet supergoed sliepen, maar we dachten: dat is logisch op zo’n klein oppervlak”, vertelt Nadine.
“Maar eenmaal weer in een ‘gewoon huis’ zette het onrustige slapen door. Ik draai veel, waar Paul wakker van wordt. En hij wil weleens luidruchtig zijn. Soms snurken, maar ook hooikoorts en daardoor zijn neus moeten snuiten. Alles bij elkaar hielden we elkaar gewoon veel wakker. We zijn allebei best relaxed, maar na een tijdje word je daar toch chagrijnig van.”
De eerste keer apart slapen gaat bij Nadine en Paul eigenlijk per ongeluk. “Hij kreeg griep en is toen een weekje op de logeerkamer gaan liggen. We sliepen ineens geweldig goed, dus toen ontstond het idee om dit zo te blijven doen. Eerst sliepen we doordeweeks apart en in het weekend samen, maar inmiddels liggen we ook in het weekend steeds vaker gescheiden. Werkt top, we zijn allebei véél uitgeruster. Het enige wat ik soms mis is het ’s avonds knuffelen in bed en even de dag doorspreken. Daar moet je nu bewust voor ‘afspreken’ of een ander moment zoeken.”
Hetzelfde geldt voor seks: dat gebeurt niet meer ‘automatisch’ als je niet lekker tegen elkaar aan ligt op hetzelfde matrasje. Nadine kan zich voorstellen dat het voor sommige stellen een barrière is om te kiezen voor apart slapen, maar heeft er zelf geen moeite mee. “Je moet iets creatiever zijn in het vinden van een moment, maar dat zie ik niet als probleem.” Lachend: “Als ’t echt minder zou worden, hef ik die hele logeerkamer zo weer op, hoor.”
Nadine merkt dat ze haar keuze voor apart slapen wel vaak moet uitleggen. “Vooral van oudere generaties krijg ik weleens vragen en gekke blikken. Eerst bracht me dat aan het twijfelen: zijn we raar bezig? Maar nee, het werkt voor ons. Het is de norm om als stel samen in één bed te liggen, maar waarom zou je elkaar dat aandoen als het eigenlijk helemaal niet werkt?”
Bij Olivia (55) uit Utrecht is de keuze voor apart slapen op een heel andere manier ontstaan. Niet wegens gesnurk of andere slaapproblemen, maar vanwege een hang naar autonomie. Zij en haar partner Arend zijn negen jaar samen en elkaars tweede grote liefde. “We kwamen allebei uit een lange relatie waarin veel met elkaar versmolten was. Dat was toen goed, maar nu hechten we allebei veel waarde aan een eigen plek en de privacy die daarbij hoort”, vertelt ze. “De eerste zes jaar van onze relatie zijn we in onze eigen huizen blijven wonen. Sinds drie jaar wonen we onder één dak, maar wel op onze eigen manier.”
Olivia en Arend kochten namelijk een huis met drie woonlagen. Beneden vind je de woonkamer en keuken – de gezamenlijke ruimtes. De eerste verdieping is Arends domein: hij heeft daar een eigen slaap-, bad- en muziekkamer. De bovenste verdieping is van Olivia – met een bad-, slaap- en woon/werkkamer. “De ideale oplossing voor ons”, vertelt ze. “Dit pand had toevallig al twee badkamers, dus we hoefden het niet enorm te verbouwen. Het is aangepast aan onze smaak en wensen. Arends verdieping heeft een heel ander interieur dan het mijne: hij heeft een donkere vloer en veel tapijten, bij mij is het lichter.”
Het stel maakt hun eigen verdieping schoon en doet de was afzonderlijk van elkaar. Ze komen heus bij elkaar over de vloer, maar waarderen elkaars privacy daarin: “We kloppen dus altijd netjes.” Ze kijken per dag of ze samen koken en eten, het is geen vanzelfsprekendheid. Samen slapen gebeurt een paar keer per week, ook in afstemming.
“De meeste stellen spreken af wanneer ze iets alleen gaan doen, wij spreken juist af als we samen gaan zijn”, licht Olivia toe. “Ik noem het altijd latten onder één dak. Het leuke aan samenwonen vind ik dat we elkaar tegenkomen in de keuken of woonkamer, van die kleine dagelijkse momenten. Even een koffietje kunnen doen, ofzo. Het is heerlijk om bij elkaar te zijn, maar óók om te kunnen kiezen voor apart.”
Dit artikel is onderdeel van het LINDA.dossier SLAAP. Wil je meer lezen over dit onderwerp? Dat kan hier:
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
De oplossing voor slaapproblemen? Nieuwe methode gaat viral
