Je kunt je omringd weten door vrienden of familie en tóch lijden onder een onbestemd gevoel van eenzaamheid. Zo ook Maria (28), die werkt als vertrouwenspersoon in de zorg.
In LINDA. ‘IK ZIE JE’ deelt ze – net als vijf anderen – haar ervaring met eenzaam zijn. Alle verhalen lees je in het magazine en op LINDA.premium.
“Ik weet dat mijn moeder en anderen veel van me houden, maar diep vanbinnen voel ik een grote, schrijnende pijn die niemand lijkt te begrijpen. Zolang ik me kan herinneren, zit de eenzaamheid in me. Ik ben dromerig en filosofisch. En heb snel in de gaten hoe mensen om mij heen zich voelen. Dat komt altijd hard bij me binnen, waardoor ik het leven anders ervaar dan anderen. Je komt alleen op de aarde en gaat alleen weer weg, zo zie ik het.
In mijn familie wordt het als raar gezien dat ik nog geen vriend heb, maar ik heb een zelfontwikkeling doorgemaakt waardoor ik misschien helemaal geen partner nodig heb. Daar ben ik heel blij mee, ook al vinden anderen daar wat van en projecteren ze hun eigen onzekerheden op mij. Maar is dit niet hoe het leven zou moeten zijn? Jezelf geen rol aanmeten, maar je compleet vrij voelen als mens?
Soms heb ik behoefte aan contact, maar lukt het niet. Dan wil ik onder de mensen zijn, op zoek naar verbinding, maar sluit ik me er uit verlegenheid helemaal voor af. Ik merk dat ik in muziek, mijn geloof en poëzie erkenning vind. Zonder eenzame gevoelens zou er geen kunst bestaan en schrijven vult mijn leegte. Tegenwoordig ben ik dankbaar voor mijn empathisch vermogen – de extra laag die me die eenzame positie bezorgt – omdat ik het als vertrouwenspersoon voor jonge meiden kan inzetten voor iets groters.”
LINDA. spreekt Koningin Máxima: 'We hebben elkaar gewoon nodig, zo simpel is het'
