Zwanger worden, Margelique noemt het haar grootste angst. Als ze deze zomer ineens een positieve test in haar handen heeft, zien zij en haar man maar één mogelijke optie: abortus.
Met LINDA. deelt ze waarom ze deze keuze maakte en waarom het anders liep dan ze zelf had verwacht.
“Ik vind kinderen helemaal niet vervelend of stom, ik heb ze gewoon nooit gewild”, vertelt Margelique. Ze vindt het heerlijk om tante te zijn en kan naar eigen zeggen ‘heel goed zorgen’, maar een eigen kind vindt ze een enorme verantwoordelijkheid. “Dat wil ik niet. Ik ben nu twaalf jaar samen met mijn man, waarvan vijf jaar getrouwd, en we voelen allebei hetzelfde”, legt ze uit. “We willen samen reizen en op avontuur, veel van de wereld zien. Met een kind ben je daar tóch beperkter in. Daarnaast is mijn man militair en wil ik dat hij die dromen na kan jagen, ook als dat betekent dat hij veel weg is voor oefeningen. Ik wil dan gewoon niet thuis achterblijven met een baby op m’n arm.”
Margelique heeft sterilisatie overwogen, maar weet door navraag dat dit voor vrouwen een flink ingewikkeld proces kan zijn. En omdat ze een stollingsziekte heeft, werkt het voor haar eigenlijk veel beter om een spiraal te gebruiken. “Die stollingsstoornis zorgt bij mij voornamelijk voor meer blauwe plekken en veel heftigere menstruatiebloedingen”, legt ze uit. “Omdat ik door mijn hormoonspiraal niet meer ongesteld werd, werkte dat dus heel goed voor me. Maar na vijf jaar kreeg ik een ander type spiraal, toen ging het al vrij snel mis.”
Omdat Margelique jarenlang niet menstrueert en het hierdoor ook minder snel merkt als ze per ongeluk zwanger raakt, doet ze elke twee maanden een zwangerschapstest. “Ik heb een angststoornis en die speelt behoorlijk in op de angst om zwanger te worden”, lacht ze. “Dus toen ik tijdens de seks ineens een onbekend soort pijnscheut voelde, vertrouwde ik het niet. Ik besloot de volgende ochtend een extra test te doen. Hartstikke zwanger. Het voelde alsof de wereld verging, echt. Mijn man was net vertrokken voor een oefening van vijf dagen, dus ik ben naar mijn moeder gegaan en heb diezelfde dag alles gebeld wat ik kon bedenken: van huisarts tot gynaecoloog en abortuskliniek.”
Het staat voor Margelique vast dat ze een abortus wil, dus diezelfde maandag maakt ze een afspraak voor vrijdagmiddag. Dinsdagochtend gaat ze langs de huisarts voor een echo, die haar erop wijst dat ze helemaal niet naar de abortuskliniek kán. Haar stollingsstoornis vormt een risico bij dit soort medische ingrepen en daarnaast bestaat er twijfel over een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Ze wordt daarom doorgestuurd naar het ziekenhuis voor extra controle.
LINDA. loopt mee in een abortuskliniek: 'Niemand denkt hier: dit doen we even'
Uit onderzoek blijkt dat ze op dat moment vier weken zwanger is. Het embryo zit wel in haar baarmoeder, maar is te dicht bij de baarmoedermond genesteld. Zelfs als Margelique wél kinderen had gewild, had deze zwangerschap beëindigd moeten worden.
Normaliter wordt in dit scenario een abortus uitgevoerd via pillen. Voor Margelique is dat een medisch risico, omdat haar aandoening ervoor kan zorgen dat de bijbehorende bloeding veel heftiger uitvalt. Haar bloedverlies moet gecontroleerd worden, dus een abortus in het ziekenhuis is een veiligere keuze. Ze moet daar twee dagen blijven: een dag en nacht ter voorbereiding met de juiste medicatie voor haar aandoening, en een dag voor de abortus zelf.
“Dat was wat heftiger dan verwacht, maar ze wilden er echt voor zorgen dat alles zo veilig mogelijk verliep”, vertelt ze. “Ik lag met een hartslag van honderdtwintig te wachten tot het zover was, maar tijdens de ingreep was ik gelukkig onder zeil. Alles ging goed, ik heb ook geen complicaties ervaren. Ik voelde me vooral erg opgelucht dat ik niet meer zwanger was.”
Naderhand krijgt ze nog wat extra controles om te dubbelchecken of alles goed is verlopen. Uit een van die onderzoeken blijkt dat de pijnscheut die ze voelde tijdens de seks niets met de zwangerschap te maken had: deze werd veroorzaakt door een bloeding in haar eierstok. “Ik noem die pijnscheut ‘het beschermengeltje’ dat een teken gaf dat er dingen niet goed zaten. Ze kwamen er namelijk ook nog achter dat ik misschien iets van een vleesboom in mijn baarmoeder heb zitten, waarvoor ik in november nog een extra controle krijg.”
Tijdens de abortus heeft Margelique meteen een nieuwe spiraal laten plaatsen, maar helemaal zeker voelt ze zich daar nog niet bij. “Ik ben ontzettend angstig rondom intimiteit en seks. Ik ben gewoon heel bang dat ik weer zwanger word, ook al heb ik nu weer dezelfde spiraal als eerst. Mijn man heeft in februari een afspraak staan voor sterilisatie, dat gaat wel helpen qua geruststelling.”
Is het nodig om pijn te lijden voor een spiraaltje? 'We zeggen snel 'even doorbijten', maar er zijn opties'
Dat Margelique nu haar verhaal via LINDA. wil delen is niet omdat ze dat nou zo bijzonder vindt, maar omdat ze wil benadrukken hoe belangrijk het is om over dit soort ervaringen te praten. “Ik had zelf geen idee wat me te wachten stond met die abortus, omdat het er eigenlijk nooit over gaat. Er hangt nog zo veel schaamte omheen. Ik merk dat het helpt om erover te praten en dat andere vrouwen dan óók ineens soortgelijke ervaringen delen. Dat geeft steun.
Je hoeft je verhaal heus niet op ieders schoot te gooien, maar ik denk wel dat het belangrijk is om hierover gesprekken te blijven voeren”, vervolgt ze. “Je hoeft het er niet automatisch ‘mee eens’ te zijn, maar ik denk dat het altijd waardevol is om jezelf open te stellen en beter te leren begrijpen waarom iemand deze keuze maakt.”
Niet ten minste omdat het gesprek rondom abortus er best zwart-wit aan toe kan gaan. Dat merkt ook Margelique als ze een dag of drie na haar ingreep beelden van een pro life protest ziet, waarbij mannen in rode capes bij een abortuskliniek staan. “Iedereen mag natuurlijk een eigen mening hebben, maar persoonlijk vind ik dat je die bij jezelf moet houden als je ‘m alleen maar gebruikt om anderen te schaden of schaamte aan te wakkeren”, zegt ze. “Het draagt in mijn ogen juist bij aan het stigma en de vooroordelen rondom abortus, in plaats van begrip of dialoog.
Ik merkte dat die beelden echt wat met me deden. Allereerst omdat ik vind dat je als man echt geen zak te zeggen hebt over wat een vrouw met haar lichaam doet. Maar ook omdat iemand de keuze voor een abortus niet licht maakt, en iemand dus absoluut geen behoefte heeft aan mensen die hen en hun keuze als ‘slecht’ bestempelen. Je wéét niet wat er schuilgaat achter zo’n beslissing, bij mij werd het bijvoorbeeld ineens veel medischer dan verwacht. Daarom vind ik het zo belangrijk om te benadrukken dat abortus echt gezondheidszorg is. En dat jouw keuze oké is, wat je motivatie ook is.”
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Bijwerkingen? Nee, hoor: deze 2 varianten van hormoonvrije anticonceptie zijn in ontwikkeling
