Na het succes van de bestseller Op de spoedeisende hulp besloot SEH-arts Heleen Lameijer opnieuw in de pen te kruipen. Haar hoofd zat vol met verhalen die ze graag wilde delen. Zeker nu ze moeder is en haar kijk op het leven en haar werk is veranderd. Het resulteerde in het boek Hollen of stilstaan.
LINDA.nl sprak hier met haar over.
Eerder schreef je het boek Op de spoedeisende hulp, maar het was tijd voor een vervolg met een focus op jouw zwangerschap en het moederschap. Wat was de aanleiding om dit boek te schrijven?
“Toen mijn eerste boek uitkwam was ik hoogzwanger. Ik kwam erachter dat ik een heleboel bijzondere verhalen nog niet verteld had. Tegelijkertijd ontving ik als zwangere zelf zorg, was ik ineens zelf patiënt. Mijn bevalling was prima, maar post partum had ik het zwaar. Ik was somber en bezig met allerlei levensvragen. In dit boek kon ik verhalen en lessen delen en mijn ervaringen verwerken.”
Kun je een voorbeeld geven van een verhaal dat je als moeder ineens meer aangreep dan daarvoor?
“Kort na mijn bevalling kregen we een vooraankondiging van een kinderreanimatie. We stonden klaar op de afdeling om dit kind op te vangen en zorg te verlenen. Het was zo’n opluchting toen hij levend binnenkwam. Ik had de tranen in mijn ogen staan. Dit soort momenten maak ik vaker mee. Ik zie patiënten soms op de slechtste dag van hun leven. Dan is het een kwestie van leven of dood. Natuurlijk zijn er kleine verschillen, maar wat er dan belangrijk is, is universeel: liefde en tijd doorbrengen met je dierbaren.”
Hoe was het om als arts zelf zorg te mogen ontvangen?
“Best bijzonder. Soms loop ik informatie of geruststelling mis, omdat ik als dokter gezien wordt en mensen er van uitgaan dat ik alles weet. Maar ook ik vind het soms fijn om bij de hand genomen te worden. Bij de verloskundige heb ik daarom op voorhand al aangegeven dat ik graag patiënt wilde zijn.”
Hoe was jouw zwangerschap?
“Goed, al had ik last van bekkenklachten. Ik stopte met nachtdiensten, maar draaide nog wel avond- en weekenddiensten. Ik ging stevig door. Niet omdat dat moest, maar omdat ik dat wilde. Ik haalde voldoening en zelfwaarde uit mijn werk, maar het was te veel. Mijn dochter groeide niet hard genoeg. Daarom moest ik met vervroegd verlof. Na een week rust was ze ineens flink gegroeid, dat was wel een eyeopener. Bij haar geboorte was Maud keurig op gewicht. Toen ik haar in mijn armen had, dacht ik: ‘als ik geweten had dat jíj in mij groeide, had ik het anders gedaan’. Ineens was het niet meer zo abstract.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Sanne kon in geen enkel ziekenhuis terecht en beviel in de auto: 'We zaten nog niet op de ring en ik kreeg al persdrang'
Hoe heeft het moederschap jouw werk als arts op de spoedeisende hulp beïnvloed?
“Het raakt me meer om kinderen te behandelen en zieke kinderen te zien, vooral als ze in de leeftijd zijn van mijn dochter. Ik kan me beter inleven in hoe het voor ouders moet zijn als hun zoon of dochter op de spoedeisende hulp belandt. Postpartum was ik zwaarmoedig. Door mijn gesprekken met patiënten herkende ik de symptomen en schakelde ik tijdig hulp in. Als ik dat niet had gedaan denk ik dat ik depressief was geraakt of een psychose had gekregen. Door die ervaring kan ik me nu beter inleven in mensen met psychisch lijden. Al met al ben ik mijn werk beter gaan doen, met meer empathie en rust. En ik ben liever voor mezelf, zeker nu ik opnieuw zwanger ben.”
Welke gebeurtenis die je omschrijft in je boek is jou het meeste bijgebleven?
“In het hoofdstuk Zware jongens schrijf ik over een vermeende crimineel die na een auto-ongeluk op de spoedeisende hulp belandt. Op dat moment maakt het voor ons niet uit dat hij een bekende is van de politie is. Hij is gewoon een patiënt die hulp nodig heeft.
Toen hij een tijd later opnieuw op de afdeling kwam, ging ik het gesprek met hem aan. Ik vertelde hem dat ik hem destijds had behandeld. Toen hij dat hoorde, sprongen de tranen in zijn ogen. Hij was zo blij dat hij het ongeluk had overleefd, met name omdat hij een jong dochtertje had. Ik vond het mooi om te zien dat deze man ook maar gewoon iemand met een klein hartje was. Een man die misschien de verkeerde keuzes had gemaakt, maar veel liefde voelde voor zijn kind.”
Als je een inzicht uit Hollen of stilstaan mag meegeven, welke is dat dan?
“Het is heel cliché, maar kies ervoor om af en toe stil te staan, zodat je kunt reflecteren en bedenken waar het leven voor jou om draait. Het gaat niet om status, geld en macht. Het gaat om de tijd die je kan spenderen met de mensen en dieren van wie je houdt op een manier waarop jij dat fijn vindt.”
‘Hollen of stilstaan‘ van Heleen Lameijer is nu te koop.
Dit bericht op Instagram bekijken
LINDA. ontvangt een commissie als je iets aanschaft via een affiliatelink op onze site.
Arts Heleen Lameijer wil angst voor reanimeren wegnemen: 'Iets doen is altijd beter dan niets doen'
