Journalist Eva Schuurmans sprak vijf vrouwen die boerin zijn in hart en nieren. Ze voelen zich ernstig in de steek gelaten door de overheid en steeds ingewikkeldere eisen en regels waaraan ze zich moeten houden.

Astrid Francis (39, vier kinderen) runt met haar man en schoonfamilie een akkerbouwbedrijf.

Strijdlustig

“In mei 2020 heb ik zesduizend kilo aardappels gestort voor het hoofdkantoor van een supermarktketen. Mijn aardappels werden daar exclusief verkocht, maar van de ene op de andere dag besloten ze over te stappen op import uit Israël. Terwijl ik verdomme 120.000 kilo van superkwaliteit in mijn schuur had liggen. Het was een impulsieve actie, maar ik wilde even laten zien dat er met mij niet te sollen valt. En dat het systeem niet klopt: als boer of boerin ben je veel te afhankelijk van winkels, en vooral van de tussenhandel.