Klinkt vrij simpel toch? Twee vrouwen die even kletsen over van alles, behalve mannen en hun avonturen? Dat valt dus nog vies tegen; zo’n 40 procent van alle gemaakte films slaagt niet voor de Bechdel-test.

Oorsprong

De test ontstond als grap in een stripverhaal in 1985. Alison Bechdel tekende een verhaal waarin twee vrouwen praten over een bioscoopbezoek. Eentje zegt: ‘Ik zie alleen maar films waar minimaal twee vrouwen in zitten, die praten over van alles behalve mannen’. Het was toentertijd een grappige steek naar het gebrek aan goede, vrouwelijke rollen in fictiefilms. Maar door de jaren heen groeide het uit tot een veelgebruikte maatstaf voor gendergelijkheid.

Er bestaat ook een aanvulling op deze methode, de Mako Mori Test. Die is geïnspireerd op een karakter uit de film Pacific Rim (2013). Die haalt de Bechdel-test niet, maar bevat wél een sterk vrouwelijk personage. De criteria van de Mako Mori Test zijn dan ook als volgt: in de film zit minimaal één vrouwelijk karakter dat haar eigen verhaallijn heeft, en niet enkel bestaat om het verhaal van de man te ondersteunen.

Bechdel-proof

Je kunt niet zeggen dat films die voor de test zakken automatisch seksistisch zijn, daar spelen meer factoren een rol in. Het biedt je vaak wél een nuttig inkijkje in de manier waarop filmdialogen de laatste jaren worden geschreven.

Heb je zin in een Bechdel-proof filmavond? Dan kijk je met een gerust hart naar films als Cruella, Downton Abbey, Nomadland, de eerste twee Fifty Shades-films, Promising young woman of A star is born. Voor alle Bridget Jones-films staat het sein ook op groen. Films die de test niet hebben gehaald zijn bijvoorbeeld The hitman’s wife’s bodyguard, Les miserables, What men want en Bohemian rhapsody.

Lees ook Waarom feminisme voor veel vrouwen (en mannen) een lastig woord blijft