Via hun podcast en boek laten Rick Paul van Mulligen (42) en Nina de la Croix (43) zien dat hun gezin met drie ouders dezelfde uitdagingen tegenkomt als ieder ander huishouden. “Herken je maar in ons: we zijn net als jullie.”
Twee jaar geleden hadden ze die openheid nog niet aangedurfd, vertellen ze in gesprek met LINDA. “Wij voelden lang de verantwoordelijkheid om perfect te zijn.”
Hadden ze elkaar ‘gewoon’ in de kroeg ontmoet, dan waren Rick Paul van Mulligen en Nina de la Croix ook vrienden geworden: daar zijn ze beiden van overtuigd. Maar het begon allemaal met een ‘eerste date’ op een Amsterdams terras in 2013. Nina droeg een knalgeel jasje, Rick Paul was iets te laat. Eerder had Nina zijn partner René van Bakel al leren kennen bij een speeddate-avond voor wensouders van stichting Meer Dan Gewenst.
Rick Paul en René waren toen eind twintig en getrouwd, Nina 32 en single. Vrij jong om als heteroseksuele vrouw voor co-ouderschap te gaan, vond een deel van haar omgeving. “Je kunt ook wachten tot je 38e en dan denken: het is niet gelukt, er is geen partner. En dan pas plan B inzetten. Maar ik voelde heel sterk: misschien is dit wel plan A voor mij. En dat is gebleken.”
Tussen René en Nina was het liefde op het eerste gezicht, en ook met Rick Paul sloeg de bliksem direct in. Nina: “Ik zag ze, en wist: dit zijn ze. Geen twijfel.” Rick Paul knikt. “Dit is het. We hebben het gevonden. Er was meteen een klik, we zijn uit hetzelfde hout gesneden. Ja, ze was ons type mens.”
Eigenlijk is het ook niet zo gek dat het meteen klikte. Alledrie zijn het creatievelingen, theatermensen: Nina is cabaretier, Rick Paul en René zijn acteurs. Tegenwoordig zien ze die eerste periode als hun eigen summer of love: maandenlang hopten ze idolaat van elkaar door Amsterdam. Nina: “Dat heb je soms in nieuwe vriendschappen: dat je elkaar zo leuk vindt dat je een soort verliefdheid voelt. Zo was het bij ons ook. We wilden de hele tijd bij elkaar zijn, en konden ineens onze kinderwens de vrije loop laten gaan.”
Na een halfjaar komen ze de eerst hobbel tegen. Het drietal heeft dan samen veel tijd doorgebracht, de praktische zaken besproken en alles staat op papier. Rick Paul en René zijn er helemaal klaar voor en willen zo snel mogelijk aan kinderen beginnen. Nina raakt daarentegen in paniek: ze wil de de wittebroodsweken nog even vasthouden en voelt zich onder druk gezet.
Dat lijkt het punt waarop jullie je voor je eerst realiseren: we zijn wel een stel én een single, twee mannen en een vrouw. En die dynamiek is best ingewikkeld.
Nina: “Dat is iets wat de afgelopen tien jaar een rode draad is geweest. En wat we tijdens de summer of love nog helemaal niet voelden.”
Rick Paul: “Liefde maakt blind: in het begin zagen we ook in elkaar wat we wilden zien. Er was een goede basis, maar zo open en eerlijk als we nu met elkaar zijn, waren we toen nog niet. Toen dachten we: dit voelt goed, dus is het ook goed. Alleen bleek mijn goed heel wat anders dan haar goed.”
Het is een soort cursus communicatie en ruziemaken voor jullie geweest.
Nina: “Als ik denk aan die eerste ruzie, vind ik ons echt guppies. Ik voelde me voor het eerst heel alleen en bijna gebruikt, van: ‘Als ik ze geen kind geef, dan gaan ze weg.’ Terwijl zij óók bang waren dat ik weg zou gaan. Het is heel moeilijk om door die gevoelens heen te modderen als je elkaar nog niet goed kent. Nu herkennen we sneller waar bij de ander de pijn zit.”
Rick Paul: “In essentie is dit niet anders dan in een romantische relatie. Met René kan er ook onbegrip of eenzaamheid zijn, maar dan kruip je ’s avonds tegen elkaar in bed en dat verzacht alles weer. Nina en ik moeten het echt hebben van de momenten dat we elkaar zien. Als daar dan even tijd tussen zit, ga je lopen fantaseren en wordt alles in je hoofd alleen maar groter.
We zoeken elkaar daarom nu sneller op. Dan horen we al aan de telefoon: ‘Dit viel niet lekker bij jou.’ En dan hebben we het er meteen over.”
Zo ingewikkeld is draagmoederschap voor mannenkoppels (en de vrouwen die hen helpen)
Inmiddels zijn de drie de trotse ouders van zoon Ko (9) en dochter Bowie (4). Van woensdag tot zondag wonen de kinderen bij Rick Paul, René en poedel Frenkie, en van zondag tot woensdag bij Nina. Ondertussen komen de ouders ook vaak bij elkaar over de vloer. Hadden ze dat verwacht?
Nina: “Zo close als het nu is? Nee. Ik heb wel altijd gedacht: dit wil ik niet alleen doen. Ik zag een goede band met de vaders voor me. Maar ik had niet verwacht dat ze ook echt mijn mannen zouden worden. Als er iets is, bel ik hen. Als het over de kinderen gaat, maar óók als ik een gebroken hart heb.”
Rick Paul: “Juist omdat het in het begin moeilijk was, zijn we nu zo hecht. We hebben toen heel hard aan onze relatie gewerkt om het niet de verkeerde kant op te laten vallen. Daardoor zijn we steeds closer en closer geworden.”
Nina: “Het is prachtig dat we helemaal in elkaars leven zitten. Maar ook uitdagend.”
Rick Paul: “Het is een extra relatie waar je aan moet werken.”
Nina: “Juist omdat we de hele tijd bij elkaar binnenvallen, is het voor de kinderen heel belangrijk dat het zo goed blijft.”
Wie nu tegenover ze zit, voelt warmte, humor, begrip – het soort dynamiek waar veel co-ouders jaloers op zullen zijn. Zelf weten ze maar al te goed dat dit niet vanzelf kwam. Vooral de zwangerschap en de eerste maanden van zoon Ko waren moeilijk. Nina was in die periode continu misselijk, bang en worstelde met psychische klachten.
Jullie kregen in het begin heel wat voor de kiezen. Waren er momenten waarop jullie dachten: kunnen wij dit wel? Of: komt dit wel goed?
Rick Paul: “Die angst was er wel. Maar ik heb al die jaren zó heftig gevoeld dat Nina een positieve rol in mijn leven zou spelen, dat ik zelfs in die periode al dacht: dit klopt niet. Dit is niet ons verhaal. Dus daar hield ik me aan vast, en ik heb daar gelijk in gehad.”
Nina: “Ik had dat vertrouwen niet, want ik was gewoon ziek. Geestelijk. En dan voel je de realiteit niet meer. Nu weet ik pas: dit was mij in iedere situatie overkomen – ook als ik een partner had gehad. Ik heb gewoon een generaliseerde angststoornis en dat heb ik mijn leven lang gehad. Alleen door al die zwangerschapshormonen ging ik helemaal over de kop.
In die tijd had ik nog sceptici om me heen, dus dacht ik: ze hebben gelijk gekregen. ‘Dit is heel dom geweest van ons, ik ben alleen, zij zijn samen, ze hebben mij alleen gebruikt voor mijn lijf.’ Er gingen een miljoen scenario’s door mijn hoofd en omdat ik zo angstig ben, zag ik dat als de waarheid.
Achteraf heb ik veel te lang gedaan alsof het goed ging. Omdat ik vond dat we dat naar de buitenwereld moesten uitdragen. We waren al anders, mensen vonden er van alles van. Dus mocht het niet slecht met mij gaan.”
Rick Paul: “Dit boek hadden we toen nog niet durven schrijven. Wij voelden alledrie lang de verantwoordelijkheid om perfect te zijn. Inmiddels weten we dat dat onzin is. De herkenbaarheid zit hem er juist in dat we gewoon ouders zijn, net als ieder ander. En dan kom je nare dingen tegen. De vraag is: hoe ga je daar mee om? Dat staat helemaal los van op wie ik val, en hoe ons gezin eruitziet.”
Traumatherapeut Stephanie Goossens: 'Ik was het proefkonijn voor mijn eigen aanpak'
Hun podcast Co&Zo trekt maandelijks zo’n 70.000 luisteraars. Daarin praten ze al voluit, maar in het gelijknamige boek wordt écht geen onderwerp geschuwd. Zo schrijven ze uitgebreid over hun kinderwens, de moeilijke zwangerschap en allerlei thema’s die ze tegenkomen in het co-ouderschap. Van samen (of juist apart) op vakantie tot hun eigen trauma’s, ruzie maken en andere meningen over Sinterklaas. Het is een boek geworden waar eigenlijk alle (gescheiden) ouders baat bij kunnen hebben.
Dankzij het schrijven leerden ze elkaar nóg beter kennen. Nina: “We zeggen weleens gekscherend: eigenlijk moeten alle co-ouders een boek schrijven. Ik las verhalen van Rick Paul die ook ik nog nooit gehoord had, en waardoor je elkaar beter begrijpt. Wat dat betreft is dit boek een cadeau voor ons geweest.”
In het boek reflecteren ze op hun moeilijkste momenten – voor en na de geboorte van hun kinderen – zoals toen hun dochter met het RS-virus op de ic terechtkwam. Voor Rick Paul was dit een traumatische ervaring. “Dat hoofdstuk heb ik huilend geschreven. Toen kwam alle herinneringen die ik had weggestopt weer omhoog. Dat was voor mij een vorm van therapie.”
Nina: “Maar dat had je al wel tijdens therapie besproken, toch?”
Rick Paul: “Ja, na het schrijven.
Nina: “Na het schrijven? Mijn hemel.”
Rick Paul: “Maar het is geen open wond die nu weer open is. Het schrijven heeft me juist geholpen goed naar die oude wond te kijken. Het is gebeurd, Bowie lag op de ic, en dat was heel erg. En dat is oké, in plaats van dat ik lang dacht: ophouden met zeuren, niet te moeilijk doen, er zijn ergere dingen.
Door Bowie’s opname heb ik geleerd hoe belangrijk het is om goed in mijn vel te zitten als ouder. Ik moet ook naar de nare dingen durven kijken. Hoe opener ik ben, hoe beter.”
Het is voor jullie een behoorlijke switch naar volledige openheid geweest.
Nina: “Toen we jaren geleden een eerste interview gaven, vroeg een vriendin: ‘Gaan jullie nu de pers opzoeken?’ Ik zei: ‘Nee joh, dat is niks voor ons. Maar we willen wel laten zien dat we bestaan.’ Ik had het nooit verwacht, maar inmiddels zijn we wel activistisch geworden.
Tijdens onze boekpresentatie (op 4 april, red.) kwam het NOS-bericht dat de meerouderschapswet verder weg is dan ooit. Ik heb me nog nooit zo activistisch gevoeld als de afgelopen dagen. Ik ben echt woedend. Het boek en de podcast zijn er toch vooral om te laten zien dat we bestaan.”
Rick Paul: “Het voelt als een zacht protest, júíst omdat we ook veel luisteraars hebben met een hetero relatie en kinderen in het traditionele plaatje die zich in ons herkennen. Daar ben ik heel trots op. Ja, we willen er zijn voor andere regenbooggezinnen. Maar we willen juist ook laten zien: ‘Het gaat ons goed. En herken je maar in ons, want we zijn net als jullie.'”
Rick Pauls dochter (2) belandde door RS-virus op intensive care: 'Beeld raak ik nooit meer kwijt'
Nina refereert naar de wetswijziging waardoor een kind in de toekomst maximaal vier wettelijk erkende ouders zou kunnen krijgen. Nu zijn dat er nog maar twee. In de eerste week van april werd bekend dat de aanpassing het in de nieuwe Tweede Kamer zeer waarschijnlijk niet meer gaat halen.
Rick Paul: “Ik wil dit boek graag naar iedereen bij bij NSC en PVV sturen.”
Nina: “De hele tijd wordt er gevraagd: welk probleem lost het op? Dan denk ik: je hebt je op geen enkele manier ingelezen in het rapport dat er al tien jaar over meerouderschap ligt. Bel René op. Dat is de vader bij ons die buiten de wet valt. Hij kan je heel helder uitleggen hoe het voelt als je kind op de IC ligt en je niet gebeld wordt voor medische keuzes. Hij heeft daar zoveel verdriet van gehad. Je kunt onze kinderen toch niet vertellen: ‘Papa mag niet bij je, want hij is eigenlijk niets van je.’ Ik denk echt: práát nou eens met ons.”
Rick Paul: “Een wet kan niet bepalen of iemand je vader is. Hij ís een papa. En als ze roepen: wij zijn er voor alle Nederlanders, dan denk ik: nou, bescherm ons dan.”
Het boek komt dus op het juiste moment.
Rick Paul: “Ik hoop écht dat iedereen buiten onze bubbel dit leest.”
‘Co&Zo’ van Rick Paul van Mulligen en Nina de la Croix is nu verkrijgbaar.
Rick Paul van Mulligen viert jubileum met vriend René: '16 jaren samen, wat een zegen'
