Liesbeth Rasker (36) runt een Instagram-café waar elke maandag duizenden vrouwen (en een handvol mannen) elkaar advies geven. Speciaal voor LINDA. licht de kroegbaas een gespreksonderwerp toe.
Liesbeth Rasker (36) runt een Instagram-café waar elke maandag duizenden vrouwen (en een handvol mannen) elkaar advies geven. Speciaal voor LINDA. licht de kroegbaas een gespreksonderwerp toe.
In aflevering 105 van Kroegpraat: ‘Ik wil echt mijn schermtijd minderen en vooral minder op sociale media. Maar hoe!?’
Het is een ingewikkelde spagaat waar ik me in begeef: enerzijds steeds meer moeite hebben met altijd maar online willen en moeten zijn, anderzijds de acceptatie dat ik nou precies daarvan mijn werk heb gemaakt. Social media is de plek waar Kroegpraat ontstond en zich nog steeds begeeft, en ook het medium waar ik het overgrote deel van mijn inkomsten vandaan haal dankzij samenwerkingen met merken.
Het is een heel autonome manier van geld verdienen, ik bepaal welke opdracht ik wel en niet aanneem, over het algemeen is het locatie-onafhankelijk, en zeker afgezet tegen journalistieke tarieven betaalt het goed. Kortom, een droomsituatie.
Maar wel eentje die meer en meer een soort tweede werkelijkheid met zich meebrengt. Een wereld die zich alleen daar afspeelt, in die app, waarin ik een versie van mezelf laat zien – een die weliswaar bestaat en geen personage is, maar wel precies dat is: een versie. Er is zoveel binnenwereld die ik niet deel, zoveel vragen, onzekerheden, vreugde, verdriet, ergernis, gemis, verlangen, zoveel emoties die alleen van mij zijn, en van de mensen met wie ik sommige dingen kies te delen. Het líjkt alsof de onlineversie van iemand een compleet beeld vertelt, maar dat is allerminst het geval.
Bovendien zit die onlineversie soms de offlineversie in de weg, en andersom. Soms zijn er dingen in mijn offlineversie waarvan ik vind dat ze de onlinewereld gewoon geen reet aangaan, maar waar die onlinewereld zich wel steeds mee blijft bemoeien. Soms zou ik willen dat ik gewoon kan verdwijnen in mijn offlinewereld, nooit meer iets delen, me terugtrekken in een Italiaans landgoed en dan iemand worden die de rust heeft om elke dag te moestuinieren. En daar dan géén esthetische idyllische plaatjes van te posten.
De deeldrang zit echter in me en zoals gezegd, het is ook deels m’n werk. De taak is dus: hier een gezonde balans in te vinden. Dit deel ik wel, dit niet. Ik zou ook moeten gaan beginnen aan een tijdschema. Tussen 09.00 en 20.00 uur op social media mogen, bijvoorbeeld. Niet meer dat oeverloze scrollen als ik in bed lig en ook een mooi boek zou kunnen lezen, bijvoorbeeld. God, wat is dat een hoop verspilde tijd, dat donkere gat dat TikTok heet en zomaar drie uur ongemerkt van je tijd opslokt.
Ik ben benieuwd hoe we over 50 jaar terugkijken op deze jaren. Hoe ongereguleerd veel we allemaal online zijn, hoe we constant ons leven vergelijken met dat van vreemden, hoe we denken dat één lachende foto van iemand het hele verhaal vertelt, zonder te weten dat die persoon een uur ervoor nog huilend in bed lag. Het is ouderwets beklag inmiddels, de verhalen over de schadelijke kanten van social media zijn allang en luidkeels verkondigd, maar toch is het iets waar ik nu pas meer mee bezig ben dan ooit. Mocht ik dus opeens nooit meer iets posten, goede kans dat ik dan in m’n Italiaanse moestuin zit. Hoop ik.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.