Ik sta alweer de zevende spaghetti bolo van het jaar te draaien, wanneer ik een rits aan appjes zie binnenkomen. Afzender: ‘Ineke moeder Tijn’. Ach, denk ik, die zal wel weer de zoveelste playdate voor haar Tijn willen bietsen. Dat joch is bloedirritant. Ik snap wel dat zijn moeder hem wekelijks probeert te verbannen.
Ineke wil ditmaal echter helemaal niks plannen. Ze heeft zowaar een klacht over mijn jongste. ‘Kay heeft Tijn enge spellen laten spelen en vervelende scheldwoorden gebruikt.’ Ze doet ook een suggestie cadeau: ‘Misschien kan je hem vragen dit niet meer te doen.’
Het is maar goed dat de mama van Tijn geen strafrechter is, want gezien haar formulering is mijn zoon al schuldig. Vol verbazing lees ik haar reprimande wel vijftien keer. De ironie! Het was nota bene haar Terror Tijn die mijn zoon een jaar lang heeft gepest. De twee zijn inmiddels vrienden. In het kader van keep your friends close, but keep your enemies closer, zie ik het door de vingers. Maar ik vergeet niet gauw wat die etterbak allemaal heeft geflikt. Ik hoorde zelfs dat de scouts van HALT hem ook al in het vizier hebben.
