Veel mensen pakken ’m er als eerste bij als de LINDA. op de mat ploft: het editorial van Linda de Mol. Onze favorieten delen we graag nog een keer met je op LINDA.nl.
Dit editorial komt uit LINDA.170 ‘KONING KIND’.
Linda de Mol: 'Ik kan een hele hoop hebben van kinderen, maar we moeten af van die 'tere-kinderzieltjes-tendens'
Restaurant
“Liefie, leg die telefoon nou even weg … Je eten komt eraan. Maak dat spelletje straks even af dan, oké? Dit is toch niet gezellig? Kijk, daar zijn je patatjes. Dat? Dat zijn vissticks, ze zien er hier gewoon een beetje anders uit dan wanneer mama ze maakt. Doe die sla maar op papa zijn bord als je die niet lust. Hè godverdegod … eh … sorry … chips bedoel ik, nou gooi je je hele icetea om over mama’s nieuwe tas. Nee schatje, natuurlijk kun jij daar niks aan doen, geef maar even je servet. Niet huilen lieverd, het geeft niet, eet maar lekker je patatjes, dan krijg je zo een ijsje. Ja hoor, daar zit vast wel een klein cadeautje bij, de vorige keer toch ook?
Ober, had u nog aan de mayonaise gedacht? Laat die vissticks maar staan engeltje, als je ze niet zo lekker vindt, papa eet ze wel op. Neem je wel een paar patatjes dan? Ja de mayo komt zo … En een nieuwe icetea. Nou vooruit, maak dat spelletje dan maar even af tijdens het eten, het is ook een lange zit in zo’n restaurant. Ober, de mayonaise? Wil je je patatjes ook niet? Dan krijg je geen ijsje hoor, als je helemaal niks eet.
Oh en als we gaan huilen, dan gaan we naar huis, hoor. Papa en mama gaan niet gezellig naar zo’n duur restaurant met een huilend kindje … Oh jee, wat een verdrietjes, is het zo erg? Geef mama maar een paar patatjes dan, dan neem jij deze vier frietjes en dan mag je straks een ijsje. Ja, met een cadeautje natuurlijk …”
Eten is haar drug, schrijft Linda: 'Ik word wakker en denk: wat zal ik 'ns eten vandaag?'
Overprikkeld
“Ik kan een hele hoop hebben van kinderen, maar in vliegtuigen en restaurants heb ik grote moeite met de huidige ‘dwing kinderen vooral niet tot dingen waar ze geen zin in hebben want o God dat tere kinderzieltje’-tendens. In een Transavia-vlucht zat ik onlangs voor een driejarige die drie uur lang tegen m’n rug leuning heeft zitten schoppen en soms zo hard aan mijn stoel rukte dat m’n jasmijnthee voor de helft op mijn broek belandde.
“Sorry hoor”, zei z’n moeder toen ik naar achteren keek. “Niet schoppen schatje, dat vindt die mevrouw blijkbaar niet zo leuk.” Bam, hij schopte doodleuk door. Zijn moeder zat alweer haar blaadje te lezen. Ik bedwong de neiging te vragen of haar zoon niet even buiten mocht spelen.
Ook in restaurants tref je steeds vaker totaal overprikkelde kinderen die rondjes om je tafel rennen of verveeld onderuitgezakt aan tafel hangen met een iPad. Uit mijn eigen jeugd herinner ik me dat we weleens een Indonesische rijsttafel gingen eten en dat ik, als ik uit alle schaaltjes één hap had geproefd, mijn rijst opat en netjes bleef zitten, eventjes naar het aquarium mocht lopen om de visjes te bekijken of één potje boter-kaas-en-eieren op het papieren tafelkleed mocht spelen. Geweldig vond ik het: uit eten gaan.”
Linda de Mol: 'Fashionista's, mag ik alsjeblieft zélf bepalen wat ik must have of niet?'
‘Da’s pas zielig’
“M’n eigen kinderen sprak ik van tevoren streng toe: in een restaurant gedraag je je, je gaat niet rennen, je eet netjes en van wat je bestelt eet je het meeste op, want daar heeft iemand enorm zijn best op gedaan. Lukt dat allemaal niet, dan ben je dus blijkbaar nog te klein om mee te kunnen naar een grotemensenrestaurant en blijf je thuis met de oppas. Werkte wonderwel. Ga eens in Frankrijk in een willekeurig goed restaurant kijken op zondagmiddag, waar hele families met elkaar lunchen en zie hoe Franse kinderen in hun mooiste outfit uren aan tafel zitten zonder iPads en neppistolen en hun hele bordje mosselen leegeten.
Zielig? Echt niet. Saai misschien of weleens niet zo leuk, maar vooral dat laatste is de beste levensles die je je kinderen mee kunt geven. Het leven is niet altijd leuk en als je grootgebracht wordt door ouders die alles wat eventueel niet leuk zou kunnen zijn voor je oplossen of van je weghouden, ben je zeer slecht bewapend tegen niet-leuke collega’s, niet-leuke opdrachten, niet-leuke opmerkingen, niet-leuke beoordelingen, niet-leuke relaties of welke niet-leuke situatie dan ook. En dat is pas echt zielig.”
Zin in nóg een editorial van Linda de Mol? Lees dan hier over haar zenuwslopende debuut op de Duitse tv (“Ik gaf bijna over”), haar mening over fashionista’s en Linda’s nogal klunzige karakter.
Linda de chaotische megakluns: 'Stond ik naar de buren te gillen in mijn nachthemd en lelijke berensloffen'
