Ben je eindelijk aanbeland bij de mooiste dag van je leven, crasht je dronken neef het diner met een gênante toost en besluit je wederhelft zich een hersenschudding te vallen. Top.
Voor de rubriek In Voor- En Tegenspoed spreken we vrouwen van wie de trouwdag nét niet helemaal volgens plan verliep. Vandaag vertelt Suze van Buuren (62) haar verhaal.
Trouwdatum
29 augustus 1986
“We ontmoetten elkaar én verloofden ons een jaar later op 29 augustus. Dus het sprak voor zich dat we dan ook zouden trouwen. We pakten het traditioneel aan: we woonden al samen, maar we sliepen allebei de avond voor het huwelijk bij familie. Na de voltrekking in het stadhuis trouwden we ook voor de kerk. Daarna volgden een diner en volgeplande receptie. ’s Avonds vierden we het feest in een zaal in Utrecht, met een man of honderd.
Voor het feest boekten we een band, gespecialiseerd in country & western-muziek. De bandleider was een oud-collega van me. We hadden ze al eens horen spelen, dus het was geen wilde gok. Toentertijd vond ik countrymuziek geweldig en ik dacht dat het perfect zou zijn voor onze avond. Je kunt er tenslotte een leuk feestje mee bouwen.”
Suze en Hans:
“Nou, niet dus. Het lukte de band maar niet om de stemming erin te krijgen. Ze speelden technisch goed hoor, maar niet voor een feestavond. Als je een bruiloft speelt, begin je doorgaans wat rustiger en bouw je langzaam op naar een uitbundig feest. Zij bleven de hele avond hangen op hetzelfde tempo, wat we níet besproken hadden. Als muzikant snap je toch dat je ook wat bekendere nummers in de mix moet gooien? Prima als je het in een country-jasje giet, maar speel tenminste nummers waar de mensen op kunnen dansen.
Naarmate de avond vorderde, bleef het feest steken. De band deed zijn eigen ding – ik had de indruk dat ze onze bruiloft vooral als oefenavond gebruikten. Onze ceremoniemeester is wel drie keer naar hen toegegaan met commentaar, maar er veranderde niets. Ze leken maar niet te snappen dat we muziek wilden waar je op kunt bewegen en dansen. Ik baalde er ontzettend van en ben bijna weggelopen van mijn eigen feest.”
“Eerlijk? Ik heb hier nog wel een tijdje mee in mijn maag gezeten. Het was een tegenvaller dat de feestavond zo anders verliep dan gehoopt. Maar goed: ik had ook op de dansvloer ruzie kunnen krijgen met mijn schoonmoeder. Het kan altijd erger, natuurlijk. Toch heb ik tot op de dag van vandaag onze huwelijksvideo niet volledig willen kijken. Die avond hoef ik niet meer te zien.
Gelukkig betekent het niets voor ons huwelijk. We zijn vijfendertig jaar later nog steeds samen. We hebben twee dochters met leuke relaties, en een hechte gezinsband. Er valt helemaal niets te klagen, maar als ik het opnieuw kon doen, dan koos ik voor een dj. Gemakkelijker bij te sturen.”
Heb jij ook nog een goed verhaal liggen over een beroerd verlopen bruiloft? Deel het op LINDA.nl. Mail in het kort jouw verhaal samen met je naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s naar ellen.hensbergen@linda.nl.
Lees ook
Bruid Caroline stond stijf van de pijnstillers op haar trouwdag: ‘7-up in mijn champagneglas’
