Regio Midden

Regio Zuid mag als eerste de schooltassen omhoog slingeren. Een week later Noord en daarna wij, als regio Midden. Elk jaar is de volgorde anders. Fine by me. Er zijn ook mensen die het wel degelijk in de smiezen houden. “Och ja, regio Midden natuurlijk” met vervolgens de meewarige blik: “Oeh, dan valt ‘ie laat voor jullie hè, dit jaar?”. Ik geloof dat ik daar wat van moet vinden, maar dat is niet zo.

Een beetje overrated

Boeien, die vakantiespreiding. Hij komt toch wel en hij gaat ook weer voorbij. Zo’n hoogtepunt is het toch niet? Begrijp me niet verkeerd; de zomer vind ik heerlijk, maar de zesweekse zomervakantie? Een beetje overrated. Dat ligt vast aan mij: ik snap vakantie niet.

Lees ook
Dat wordt bakken in de auto: op deze wegen sta je dit weekend in de zomerfile

Wat is vakantie?

Zelfs Google biedt geen troost. Volgens encyclo.nl en wikipedia is vakantie ‘een periode vrij van werk met behoud van loon’ en is het afgeleid van het Latijnse ‘vacare’ wat staat voor ‘vrij zijn van verplichtingen’. Als zzp-er met zeven kinderen vraag ik u: hoe dan? Verder lees ik dat het niveau van gezondheid en welbevinden snel toeneemt tijdens een vakantie, maar ook razendsnel weer verdwijnt. In de eerste werkweek ben je weer terug op je oude stressniveau, dus echt lang duurt die zaligheid niet.

Nieuwe inzichten

Uit vijfjarig onderzoek van Nijmeegse arbeids- en organisatiepsychologen blijkt dat de gelukzalige piek op dag acht van je vakantie plaatsvindt. Dag acht! Dan moet je dus nog vijf weken. Het schijnt leuk te zijn hoor, zo’n vakantie. Ik begrijp dat het je vrolijk maakt. Het laadt je op en geeft je rust. En soms nieuwe inzichten over je carrière of (opgepast!) over je vent. Schijnt allemaal te kunnen. En ik weet niet zeker of het waar is, maar laatst hoorde ik dat ‘qualitytime met je kinderen’ ook is opgenomen in deze veelzijdige formule. Waauw. Je zou denken: vraag niet hoe het kan, maar profiteer ervan!

Ik ben er niet goed in

En dat is nu juist het probleem. Ik ben er gewoon niet goed in.
Wat ik ook probeer, die opperste staat van vakantie-euforie bereikte ik nog nooit. Bij mij verloopt het altijd heel anders.
Met klotsende oksels nader ik elk jaar de eindstreep van het schooljaar. In een moordend tempo werk ik de rapportgesprekjes, juffenverjaardagen, voorspeelmiddagen, afscheidsborrels, vergeten spreekbeurten, schoolreisjes, toetsweken, slottournooien en musicals af. Met een beetje mazzel overleef (of vermijd) ik binnenkort het hysterische zomerfeest met natgespoten springkussens op het schoolplein van mijn tweeling om vervolgens de vakantie in te strompelen.

Lees ook
Te duur: 1 op de 4 Nederlanders gaat dit jaar niet op vakantie

Compleet entertainmentteam

Vanaf dat moment bemoeder ik een compleet entertainmentteam. Het aantal vragen dat ik naar m’n hoofd krijg geslingerd, vertienvoudigt en al gauw sneuvelen mijn voornemens om niet te zuchten, te schreeuwen of stiekem te roken. “Wat gaan we doen vandaag?” – “Wat eten we vanavond?” – “Ik mag niet meedoen met hun!” – “Waarom moet ik in de vakantie ook eerst hartig?” – “Nee maar zíj begon!” – “Ik verveel me kapot!” – “Mag ik gamen?”

Ingewikkeld fenomeen

Er zijn vast heel veel moeders die zo’n schoolvakantie moeiteloos trotseren. Die zich aan alle kanten suf genieten. En ik ben blij voor ze, echt. En ook een beetje jaloers, want wat zij kunnen, kan ik niet. Hoe leuk mijn kinderen ook zijn, de zomervakantie vind ik een ingewikkeld fenomeen. Ik denk aan het mantra van mijn lieve schurken: ’proberen is leren’. Dus dat is wat ik doe. Ik blijf het proberen. En om teleurstellingen te voorkomen, schroef ik mijn eigen verwachtingen steeds verder terug. Want ooit wil ik goed worden in vakantie. En niet zo’n beetje ook.