Het is een onwijs champagneprobleem: op een gemiddelde avond kiezen tussen de talloze films en series op de even lange lijst aan streamingdiensten. Als het aan politiek Den Haag ligt komt daar nóg meer bij, maar dan wel van eigen bodem.
Afgelopen week stuurde staatssecretaris Gunay Uslu van Media en Cultuur een wetsvoorstel naar de Tweede Kamer met als doel om populaire streamers zoals Netflix en HBO Max vanaf 2023 meer geld te laten steken in Nederlandse producties. Ons tv-aanbod zou daardoor een gigantische impuls moeten krijgen.
Minstens 4,5 procent van de omzet moet dan door Disney+ en de concurrenten gereserveerd worden voor vaderlandse films, series en documentaires. Een prima plan lijkt me. Ook hartstikke nodig trouwens. Want hoe dol ik ook ben op de grote producties uit Hollywood, het blijft allemaal vaak té Amerikaans. Onze tv-tijd wordt ingepikt door een wereld die niet de onze is.
Want ja, het is heerlijk hoor: zo’n avondje wegzwijmelen met Bridgerton. Of helemaal opgaan in de keiharde wereld van Euphoria. Maar ik denk dat we als Nederlandse tv-makers de lat best een tikkeltje hoger kunnen leggen en óók dit soort series moeten gaan maken. Helemaal als daar straks dus -verplicht- budget voor vrijgemaakt moet worden door de grote spelers waar het geld ook daadwerkelijk mag en kan rollen.
Belangrijk detail: de Nederlandse productiebedrijven moeten dan ook wel echt een tandje bijzetten. Het niveau van een gemiddelde dramaserie blijft namelijk flink achter. Vergeleken met topseries uit Amerika, Engeland of Scandinavië is het acteerwerk bij ons vaak simpelweg prut en amateuristisch. Met altijd dezelfde gezichten. Een behoorlijke investering kan dus wél de ruimte bieden voor het aantrekken van nieuw talent, voor en achter de camera.
Zo vraag ik me al jaren af waarom we in Nederland nog steeds geen fatsoenlijke en kwalitatief hoogstaande ziekenhuisserie op poten hebben gezet. Iets à la Grey’s Anatomy of ER graag. Dus met briljante acteurs. Gigantische sets. En niet bibberend snijden in een armoedig stukje kipfilet. Maar ook een kostuumdrama, of een soapachtig product zoals Dynasty of Melrose Place. Veel haat, nijd en intriges. En geld. Oók in de productiekas.
Je begrijpt, ik krijg enorm warme gevoelens door deze plannetjes van mevrouw Uslu. Maar mijn hart maakt pas echt een sprongetje als tevens de klassieke publieke én commerciële omroepen een wake-up call krijgen door dit wetsvoorstel. Want allemaal leuk en aardig meer budget naar Nederlands product op de streamingdiensten, het zou fijn zijn als er ook een tikkeltje minder verschraling op het open net zou zijn vanaf volgend jaar. Zappen is tegenwoordig namelijk vrijwel zinloos geworden. En dat bedoel ik níet op de goede manier helaas.
