Sofie (40) zit samen met haar man Dick (45) en dochters Annabelle (9) en Justine (6) in thuisquarantaine, ze zijn namelijk bemet met het coronavirus. Voor LINDA.nl houdt ze een dagboek bij van hun weken in isolatie.
Sofie deed in Brabant mee aan #klapcoronadewerelduit: “Ik klap voor de toegewijde mensen die mijn man verpleegd hebben in het ziekenhuis.”
Lees ook
Sofie’s dagboek dag 12: ‘Eerste immune personen van Nederland’
Het lijkt alsof er paarden door de straat lopen. Vreemd, we wonen weliswaar in een dorp, maar dat gebeurt niet vaak. Het blijken klappende buren te zijn voor de zorg. Snel schiet ik naar buiten om mee te klappen, ik had weliswaar een berichtje gezien dat het morgen was maar blijkbaar was dat een foutje.
Ik klap voor de toegewijde mensen die mijn man verpleegd hebben in het Amphia ziekenhuis. Voordat we verhuisden naar Brabant, nu een half jaar geleden, lachte mijn man mij uit met mijn gedweep met Brabant en de Brabanders. Nu zei hij; “ik moet eerlijk toegeven, altijd was het zorgpersoneel in de ziekenhuizen waar ik heb gelegen aardig, maar hier waren ze echt nog aardiger.”
Ook klap ik voor onze huisarts, die deze hele periode voor ons klaarstaat. En ik klap voor de middenstand die nu bezorgt, de buren die ons helpen en de vrienden die voor ons koken. Voor alle mensen die pakjes en kaarten sturen, of bellen en appen. Ik weet niet of iedereen het applaus kan horen maar wij voelen ons gedragen door ons dorp en ons sociale netwerk. Dachten we na carnaval helemaal ingeburgerd te zijn, na corona weten we zeker dat we ons hier thuis voelen.
Ik dacht dat de dag goed begon en was vol enthousiasme aan het lesgeven. Tegen koffietijd moet ik afhaken, het herstel zet wel in maar niet zo snel als ik zou willen. Duidelijk minder benauwd dan het weekend, maar ik ben er nog niet. Ondertussen vermaken de dametjes zich uitstekend in onze beschutte achtertuin waar opeens de lente is doorgebroken . Er komt een ongekende creativiteit in ze los. Wij gaan `s middags even slapen en tegen half drie komen we naar beneden waar de ene keer een hut in de tuin staat, de andere keer een strand is gemaakt, compleet met badlakens en een oud flesje zonnebrand.
Voor borreltijd maak ik een gezonde snackplank, de extra toevoer van vitamines lijkt me nog steeds belangrijk. Ik zie een filmpje waar Lieke van Lexmond een soort thee van citroenen, gember en kurkuma maakt. Ik gooi alle ingrediënten die erop lijken in een pan en doe haar na. Iets minder fashionable, maar vast goed tegen het virus. ’s Avonds wordt er een schotel kip bezorgd waar een weeshuis van kan eten, maar mijn man krijgt het voor elkaar om hem bijna helemaal soldaat te maken. Ik geloof niet dat ik me zorgen hoef te maken om zijn verloren kilootjes.
Lees ook
Sofie’s dagboek dag 11: ‘Ha, we zijn ‘influenzers”
