Actrice en collega-columnist Nazmiye Oral wond er geen doekjes om, op haar Instagrampagina. Ze had Mona Keijzer geïnterviewd in De Balie en kwam daar gedesillusioneerd van terug.
Nazmiye had in het gesprek gepleit voor menselijkheid en beschaving en werd, zo vertelt ze, door Keijzer weggezet als ‘extreemlinks’ en ‘dom’.
Nazmiye is een van de meest verbindende personen die ik ken, ze zal niet zo snel oordelen en zoekt altijd naar de menselijkheid in de ander, naar verzoening. Maar in het gesprek met Mona Keijzer is ze er dus achtergekomen dat niet iedereen zo empathisch in het leven staat.
Er wordt heel vaak beweerd dat als vrouwen het maar voor het zeggen krijgen, de wereld een betere plek wordt. Ik heb dat altijd hopeloos naïef gevonden. Vrouwen zijn geen engelen of heiligen, maar gewoon mensen. En mensen zijn, vaker dan me lief is, onaangenaam, egoïstisch, gemeen, vals. Vrouwen dus ook. En dat is oké, we gaan vrouwen niet aan andere standaarden onderwerpen dan mannen, dat doen de mannen al meer dan genoeg.
Het betekent dus allerminst dat de wereld moet blijven zoals die is, want die is oneerlijk, vreselijk ongelijk. Vrouwen worden overal ter wereld achtergesteld en zijn niet eens veilig in hun eigen huizen. Dat moet dringend veranderen.
Ook in de politiek moeten vrouwen veel meer vertegenwoordigd worden, maar laten we daarbij wel realistisch zijn: het zal niet per se tot een betere wereld leiden. In sommige gevallen wel, want er zijn gelukkig heel veel vrouwen die elkaar helpen, die begrijpen hoe belangrijk het is om de ongelijkheid en het onrecht in de wereld tegen te gaan.
Maar er zijn ook vreselijk veel vrouwen verblind door hun eigen ambities, racisme en machtshonger. Ook in Nederland zit de politiek vol met vrouwen, machtige vrouwen, die hun positie niet gebruiken om de wereld beter te maken, maar om zichzelf ten koste van anderen te profileren en kwetsbare groepen nog verder te stigmatiseren. De laatste omstreden motie van VVD’er Bente Becker om de normen en waarden van migrantengemeenschappen te onderzoeken is daar slechts één voorbeeld van. De onaangename manier waarop Mona Keijzer Nazmiye behandelde, een andere.
Waar is de empathie? De menselijkheid? Die zijn er, we moeten ze soms met een vergrootglas zoeken, maar als we die vinden, moeten we ze versterken. Misschien durven dan meer zachte krachten zich uit te spreken en kunnen we dit kille tij keren.
'Femicide: onvoorstelbaar om bang te moeten zijn voor de persoon bij wie je het veiligst zou moeten zijn'
