Natasja Gibbs weet het nu ook. Je kunt ieder willekeurig land bekritiseren. Saoedi-Arabië met die koppensneller aan het hoofd, Iran met de bebaarde beulen, China dat van massale repressie een norm heeft gemaakt, Rusland met haar oorlogszuchtige Putin met zijn Peter-de-Grote-syndroom, homofoob Orbán in Hongarije – de lijst is eindeloos, mensenrechten staan enorm onder druk.
Met één uitzondering: wie Israël bekritiseert, wacht een lawine aan haat en verdachtmakingen. Maar de videobeelden die iedere dag de realiteit van Palestijnen tonen, liegen niet.
Daarop is te zien hoe huizen van Palestijnen worden afgebroken of hoe hun huizen worden ingenomen door kolonisten. Kleine scholen waar minderjarige kinderen les krijgen, worden eveneens verwoest. Duizenden olijfbomen werden afgelopen jaar vernietigd om de oogst te verhinderen.
Al 15 jaar kunnen de bewoners van Gaza geen kant op. Israël bepaalt alles: wie eruit mag (bar weinig mensen), hoeveel elektriciteit ze hebben (slechts 12 uur per dag), wat ze aan goederen mogen exporteren (steeds minder). Wie voor medische hulp naar de West Bank wil, moet maar hopen dat Israël toestemming geeft. Tussen 2008 en 2021 stierven 839 mensen in Gaza terwijl ze op toestemming wachtten om naar het ziekenhuis te gaan.
Volgens Save the Children lijden vier van de vijf kinderen in Gaza aan depressie, verdriet en angst. Ze worden op één plek geboren en zien hun hele leven niks anders. Gaza ligt aan de kust, dus ze zien in ieder geval nog de zee. Palestijnse kinderen in de bezette gebieden die niet vrij mogen reizen in het land, dromen ervan de zee te zien.
In Jeruzalem alleen al zijn afgelopen jaar 966 mensen onteigend. Mensen keken in wanhoop toe hoe hun thuis afgebroken werd en ze met niets achterbleven.
Het naarst zijn de beelden waarop te zien is hoe Palestijnen op straat mishandeld of gedood worden. Vorig jaar werden er 144 Palestijnen in de West Bank gedood, mannen, vrouwen, kinderen. Ambulances werden door soldaten tegengehouden. Dit nieuwe jaar zijn er al zes mensen gedood, drie daarvan kinderen.
Wie niet door een Israëlische kogel sterft, wordt meegenomen. Volgens Human Rights Watch zitten er 4658 Palestijnen vast ‘om veiligheidsredenen’ en 150 kinderen. Israëlische soldaten, agenten of kolonisten die Palestijnen vermoorden worden zelden vervolgd.
Ook de moord op de beroemde Palestijns-Amerikaanse journaliste Shireen Abu Akleh, waarbij onderzoek na onderzoek uitwees dat het een gerichte aanslag was, blijft zonder gevolgen. Haar begrafenis werd verstoord door Israëlische soldaten die insloegen op de rouwende menigte.
Zelfs na hun dood zijn Palestijnen niet veilig. De autoriteiten willen op de plek van De Palestijnse begraafplaats al-Yusufiya een pretpark bouwen.
Er zijn aparte wegen en kentekenplaten voor Israëliërs en Palestijnen. Christelijke Palestijnen mochten afgelopen kerst niet naar Betlehem. Islamitische Palestijnen werden verjaagd uit de Al Aqsa moskee. Palestijnse mensenrechtenorganisaties zijn verboden en verdacht gemaakt.
Het is allemaal wat veel, dit is nog maar een flard, en allemaal bevestigd door verschillende mensenrechtenorganisaties. Wie de beelden van ‘dood aan de Arabieren’ scanderende Israëliërs ziet, vandalen die Palestijnen op straat aanvallen en de nieuwe extreemrechtse regering die Palestijnen gelijkstelt aan terroristen, kan weinig hoop hebben.
De Palestijnse vlag is door de nieuwe minister van veiligheid verboden. Meer en meer worden de Palestijnse identiteit en geschiedenis gecriminaliseerd, ontmenselijkt en weggevaagd. Dit is geen religieus of cultureel conflict, maar politiek.
Je kunt dan iedereen intimideren die wijst op de mensenrechtenschendingen. Je kunt het woord apartheid in de ban doen. Je kunt Israël zelfs een ‘multiculturele, multireligieuze samenleving’ noemen.
Maar daarmee wis je niet de lelijke, ijzingwekkende onderdrukking van Palestijnen. Mensenrechten zijn er ook voor hen.
