In de rubriek ‘Zeg eens eerlijk‘ staan eerlijke verhalen over het moederschap centraal. Want ja, het is prachtig, maar soms ook gewoon verdomd hard werken.
Vandaag de beurt aan Rianne (35), moeder van Saar (5) en peutertweeling Suus en Bo (2).
Rianne (35) heeft een avontuurlijke peutertweeling: 'Ik voel me soms compleet total loss'
Verrassing
“Toen Saar drie was bleek ik opnieuw zwanger. Ik dacht dat er iets mis was, omdat ik veel buikpijn had en écht extreem misselijk was. Voor een extra vroege check ging ik langs de verloskundige, die me na een echo doodleuk vertelde dat het om een tweeling ging.
Een flinke verrassing, maar gelukkig verliep alles verder vrij soepel. De babytijd draait natuurlijk om ritmes en dat was best goed te doen, ook al moest alles deze keer met twee tegelijk. Het werd, vind ik, pas echt pittig toen ze gingen lopen. Vanaf dat moment was de rust ver te zoeken.”
Peutertweeling
“Mijn dochters zijn avonturiers: ze klimmen het liefst overal op en wilden met 1 jaar al van de hoge glijbaan af. Bo is echt de showmaster van de twee: die laat het liefst continu aan iedereen zien wat ze allemaal al kan. Andere ouders kijken regelmatig met open mond toe in het buurtspeeltuintje. Ze gaat maar door, en steekt daarmee ook Suus aan. Hartstikke leuk om te zien, maar soms voel ik me compleet total loss na een dag vol overprikkeling en ‘mama, mama, mama’.
Daarnaast willen ze heel graag doen wat hun grote zus doet, alles wordt nageaapt. De peutertweeling zit momenteel volop in de probeerfase, maar ze zijn tegelijkertijd nog niet oud genoeg om écht goed te weten wat ze willen. Daardoor vallen niet alle probeersels even goed uit, wat dan weer tot huilen en driftbuien leidt. Het is nog veel intensiever dan verwacht, zullen we maar zeggen. Zeker omdat mijn oudste een heel rustig kind was. Dit is wel even andere koek.”
Adempauze
“Ik koos ervoor te stoppen met werken. Daar sta ik nog steeds achter, maar heb het soms wel moeilijk gehad met reacties van leeftijdsgenoten: ik kreeg wel eens scheve gezichten als ik dit vertelde. Voor mij was het de beste oplossing, maar wat ik na een jaar wél merkte, is dat ik mijn eigen dingen miste. Niet alleen werk, maar ook persoonlijke contacten. Je stompt toch een beetje af als je continu thuis zit met drie kleintjes om je heen.
Gelukkig was mijn man tijdens de pandemie ook vaker thuis, daar genoot ik van. We konden samen lunchen en kregen wat meer mee van elkaars leven, wat prettig is op zo’n moment. Toch merk ik vaak dat ik enorm de behoefte heb om de deur achter me dicht te trekken, om zélf even weg te kunnen. Het scheelt daarom enorm dat de peutertweeling inmiddels naar de speelzaal gaat. Daar waren ze zelf ook echt aan toe, qua activiteiten en afleiding. Ze gaan er met plezier naartoe, en ik geniet van de extra rust.”
Eigen bedrijf
“Het plan om weer aan het werk te gaan ligt er, waarschijnlijk als de tweeling naar de basisschool gaat. Tot die tijd richt ik me vanuit huis ook op mijn eigen bedrijf, dat per ongeluk ontstaan is. Ik maakte een krans met droogbloemen en zette hem op social media, en voordat ik het wist stroomde mijn inbox vol met verzoeken. Ik sta inmiddels geregistreerd bij de KvK en heb een wachtlijst van bijna een maand. Het loopt lekker, en ik merk dat ik het heerlijk vind om weer even iets van mezelf te hebben.
Qua gezinsleven heb ik heel veel zin in de fase waarin we met zijn allen (bewust) dagjes uit kunnen gaan. Leuk op vakantie, uit eten zonder dat alles standaard een kliederboel is; dat werk. Ik wil ze absoluut niet weg hebben, ik ben gek op ze, maar kijk uit naar de fase waarin ze zelfstandiger zijn en je iets meer samen met hen kunt doen. Klaar met de luiers, lekker spelletjes doen. Lijkt me heerlijk.”
Deel jouw verhaal
Heb jij ook een ervaring die je wilt delen en sta je open voor een kort (eventueel anoniem) telefonisch interview? Mail dan naar ellen.hensbergen@linda.nl met een korte samenvatting van jouw verhaal en je telefoonnummer.
Aila (29) raakte zwanger na jarenlang traject en ziekte: 'Tóch voelde ik me klote'
