Er zijn 1001 manieren om die mooie vraag te stellen. Maar wat je ook verzint, één ding is zeker: weinig zo romantisch als een aanzoek.
In de rubriek ‘Zeg ‘ns jaaa’ vind je de verhalen van LINDA.-lezers wier partners écht alles uit de kast trokken voor de grote vraag. Vandaag is Mieke (32) aan de beurt.
Datum aanzoek: 11 september 2018
Locatie: het Franse luchtruim
“Toentertijd waren we een jaar of zeven samen. We wisten allebei dat we wilden trouwen, daar hadden we het weleens over. Boris bleef grappen over aanzoeken steeds weglachen met een ‘ik weet je ringmaat niet’. Tot ik naar een juwelier ging om mijn vinger op te laten meten. Toen ik dat resultaat aan hem gaf had hij geen excuus meer over, haha. Maar eerlijk: ik had niet verwacht dat hij het zo groots zou aanpakken.
Wij woonden toentertijd al in Frankrijk. Boris heeft al van jongs af aan een passie voor vliegen: op zijn vijftiende haalde hij al zijn brevet. Door studie en werk kwam hij daar een tijdlang niet goed aan toe, waardoor hij zijn brevet verloor. In 2018 wilde hij daar verandering in brengen: tijd om weer vlieguren te gaan maken. Wanneer het kon vlogen we samen tochten over mooie gebieden, heel gaaf.”
“Voor deze specifieke vlucht had hij het heel slim aangepakt. We maakten allebei graag foto’s tijdens onze vluchten, van de mooie uitzichten. Hij vertelde me dat er een fotograaf zou meevliegen, die foto’s wilde maken van de omgeving. En als bedankje zou hij ook ons vastleggen. ‘Dan hebben we eindelijk goede foto’s van ons in het vliegtuig’, was zijn smoes. Ik dacht, goed idee.
Met een fotograaf op de ‘achterbank’ vlogen we over zee, tussen de twee eilanden Île de Ré en Île d’Oléron. Ik had op dat moment de stuurknuppel in handen, hij had de vlucht even aan mij overgedragen. Ik zat vol focus met die stuurknuppel in mijn hand, toen hij een ring tevoorschijn toverde en vroeg of ik zijn vrouw wilde worden.
Ik was helemaal van de leg en liet van schrik de stuurknuppel los. Je maakt dan niet meteen een duikvlucht hoor, het was geen ramp. Maar Boris pakte daarna wél snel de controle weer over, haha. De rest van de vlucht heb ik verliefd naar hem zitten staren.”
“Het was een fantastisch mooie vlucht. Hij had dat ook helemaal uitgekiend: we vlogen tijdens laagtij, waardoor we allemaal zandbanken en zoutvelden zagen liggen. De prachtigste kleuren kwamen voorbij, bijna onrealistisch.
Ik heb nooit tegen Boris gezegd dat ik een groots aanzoek wilde, maar moet je kijken wat voor moois hij ervan gemaakt heeft. Bij ons thuis staan nog steeds een paar foto’s en ik denk er nog graag aan terug: hoe bijzonder is het dat iemand zoiets voor je regelt?”
Geen Shakespeare, wél een aanzoek in het theater: 'Knikkende knieën'
