Eva* (31) is na jaren samenwonen weer vrijgezel, en dat bevalt prima. Op het daten na. In sprookjes gelovende mannen die nog thuis wonen, geen gehoor meer na ‘de leukste date ooit’ of bindingsangst (bij beide partijen): het is gewoon ruk.
Toch blijft ze het proberen, want iedereen wil af en toe wat gefriemel aan het lichaam. Deze keer: de getrouwde vader.

Ik bestel een drankje aan de bar, wanneer ik zijn ogen in mijn rug voel prikken. Als ik me omdraai, kijk ik in twee grote bruine exemplaren. Het zorgt ervoor dat ik – eenmaal met mijn drankje in de hand – langs zijn tafel loop. ‘En jij bent?’, vraag ik. ‘Degene met wie je vanavond gaat zoenen’, antwoordt hij.
De arrogantie. ‘Dat dacht ik niet’, is mijn antwoord. ‘Ik weet het wel zeker’, roept hij me na wanneer ik wegloop. Een machtsspelletje uit een nieuw zelfhulpboek voor mannen, gok ik. Maar nadat ik met vrienden heb staan dansen, kijk ik toch om mij heen. Op zoek naar de grote ogen.
Shit, het werkt.
Het licht in de kroeg gaat bijna aan, wanneer ik inderdaad weer voor hem sta. ‘Ik zei het toch’, lacht hij. En ik leg mijn vingers op zijn lippen. ‘Stil jij’, roep ik niet gemeend geïrriteerd wanneer ik hem begin te zoenen.

De man eindigt in mijn bed, terwijl ik al had gezien dat hij een trouwring draagt. Ik heb op dat moment zoveel gedronken, dat ik al mijn moralen overboord gooi. Wel onderwerp ik de man aan een kruisverhoor, nadat hij is klaargekomen en ik in zijn armen lig.
Waarom hij het doet, seks met andere vrouwen, terwijl er thuis iemand op hem ligt te wachten. ‘Omdat ik ook weleens een beetje aandacht wil, iemand die mij knap vindt. Weer even de tijd voor mij neemt.’
Of ze het daar dan niet samen over kunnen hebben, is mijn vervolgvraag. Maar volgens hem is zijn vrouw onzeker over haar eigen lichaam, en wil ze om die reden bijna nooit meer met hem naar bed.
‘Ze vindt zichzelf te dik, haar lichaam is veranderd. Ik vind haar prachtig. Ze heeft onze kinderen gedragen, op de wereld gezet. Daardoor ben ik haar juist nog aantrekkelijker gaan vinden. Maar dat wil ze niet van mij aannemen.”
Hij zegt dat hij nog maar één keer eerder met iemand anders naar bed is geweest, en veel van zijn vrouw houdt. Dat eerste wil ik niet van hem aannemen, het tweede wel.

Ik luister zijn monoloog aan en val langzaam in slaap. Hij trekt zijn arm onder mijn hoofd vandaan en zijn kleren weer aan. ‘Ik ga naar huis, slaap lekker’, fluistert hij. ‘Slaap lekker, en vertel je vrouw nu gewoon eens een keer wat je echt denkt’, antwoord ik terug.
Als ik de volgende dag wakker word, voel ik me smerig. Een bedriegster. Stiekem hoop ik dat deze zielige avond nog iets positiefs teweegbrengt in het huwelijk van de onbekende man. Maar als ik een week later een uitnodiging van hem krijg op social media, weet ik het zeker.
Deze man mag aan zichzelf gaan sleutelen. En ik zelf trouwens ook. Om te beginnen blokkeer ik zijn account.
*Eva’s naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie. Dit artikel verscheen eerder bij LINDA. in mei 2023.
