Eva* (31) is na jaren samenwonen weer vrijgezel, en dat bevalt prima. Op het daten na. In sprookjes gelovende mannen die nog thuis wonen, geen gehoor meer na ‘de leukste date ooit’ of bindingsangst (bij beide partijen): het is gewoon ruk.
Toch blijft ze het proberen, want iedereen wil af en toe wat gefriemel aan het lichaam. Deze keer: de liefhebbende, maar harige man.
Eva: 'Geen seks hebben op de eerste date hè, dan hoeft hij niet meer te jagen'
Nadat mijn langdurige relatie werd verbroken, had ik echt wel even de tijd nodig om dit te verwerken. Maar die gaf ik mezelf niet. Want ik was plotseling alleen. Met een kinderwens, ouder wordende eicellen en een grote leegte in zowel mijn hart als huis.
Dus ging ik na amper twee maanden opnieuw de datingmarkt op. Online. Bovendien had mijn ex allang een ander, dus dat moest mij ook lukken. Toch?
Het klikte al snel met één van de mannen op de datingapp. We hadden dezelfde humor, bleek, waardoor de onderlinge grappen niet lang uitbleven. En toch vond ik het erg spannend om hem – zo’n twee weken later – voor het eerst te ontmoeten.
Hij was kleiner dan ik dacht. Mannen blijken op datingapps altijd een paar centimeter aan hun lengte toe te voegen. Niet dat klein erg is, integendeel. Maar ik was het niet gewend.
Eva: 'Zijn bed zag eruit alsof de lakens in jaren niet waren gewassen'
Die eerste date was ik zo zenuwachtig dat ik amper uit mijn woorden kwam. Constant was ik hem – onbewust en bewust – aan het vergelijken met mijn ex. Hij was niet alleen kleiner, maar lachte anders. Rook anders, had een andere kledingstijl en liep anders. Alles was anders. Ik voelde mij weemoedig.
Maar omdat we die middag ook erg konden lachen samen, besloot ik op zijn verzoek in te gaan. De tweede date volgde, een week later. Met een grote glimlach op zijn gezicht stond hij op mij te wachten. Maar ik voelde – behalve twijfel – niks toen ik hem zag. ‘Hoeft ook nog niet’, drukte ik mezelf op het hart. ‘Je kunt niet altijd meteen vlinders voelen’.
Hij greep mijn hand met zijn eigen kleine vingers, die erg klam aanvoelden. Of ik eerst even wilde wandelen samen, in zijn stad? Ik kreeg het spontaan benauwd en haalde mijn hand uit die van hem, waarop hij zijn vingers opnieuw verstrengelde met die van mij.
Dit ging niet werken.
Eva: 'De man scheen met zijn zaklamp in de auto, vol op mijn blote billen'
Die middag ergerde ik me aan alle kleine dingen. Hoe hij at, wat hij wel en niet lustte, dat hij vertelde vaak zelf niet eens te koken. Want eten deed hij bij zijn familie, allemaal wonend in hetzelfde dorp. Hoe hij geen fooi gaf, en het snotje dat in zijn linkerneusgat bleef hangen. Ook de manier waarop hij op zijn kauwgom kauwde, stond mij plotseling niet aan.
Toen hij niet veel later vroeg of het oké was of zijn broer even langswipte tijdens de date, haalde ik mijn schouders op. Ik vond alles goed, dacht ik. Maar achteraf was het vooral het gevoel dat het niét goed zat, wat mij onverschillig maakte. Hier viel toch niks te verliezen.
Dus kletste ik met hem en zijn familie, en ging de dag – voorzien van wijn en bitterballen – alsnog snel voorbij.
Eva: 'Na een romantisch weekend maakte hij het uit via Skype, op advies van zijn ouders'
Voordat ik het wist was het donker en moest ik naar huis. Vlak bij het station zette hij me af. Of ik hem een berichtje wilde doen, zodra ik thuis was? Ik bedankte hem en wilde gaan, toen hij opnieuw mijn hand pakte en me plotseling begon te zoenen.
Waarom niet, dacht ik toen zijn tong die van mij raakte. Misschien kwam er dan toch nog wat gevoel bij. Want ik wilde zo graag. Niet hem, maar een vol hart. Geen verdriet meer om een ander.
We stonden in het donker, waar niemand ons zag. Vol gedwongen passie stopte ik mijn vingers onder zijn trui en streelde ik zijn blote rug. Maar het was geen blote huid, wat ik voelde. Ik voelde enkel haar. Echt zo veel haar.
Snel trok ik zijn shirt weer naar beneden en gaf ik hem een afscheidskus. Om hem eenmaal thuis inderdaad een (laf) berichtje te sturen. Dat het erg gezellig was, maar bij deze avond zou blijven. Dat was beter, voor hem en voor mij.
Eerst moest dat gat in mijn eigen hart gemaakt worden, voordat ik de plussen en (harige) gebreken van een ander opnieuw zou leren waarderen.
*Eva’s naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Eva: 'Ik wilde niet meegaan in zijn vraag, dus werd ik meteen ontmatcht'
