Een onverwacht avontuur

Na haar scheiding besluit Tara het roer om te gooien. Weg van de sleur, op naar avontuur! Maar haar eerste solostap richting vrijheid in Portugal strandt letterlijk langs de weg. Als haar elektrische huurauto ermee ophoudt, lijkt haar droomvakantie al meteen in duigen te vallen. Wat begint als een tegenvaller, ontpopt zich tot een onverwacht avontuur aan de Portugese kust. Een verhaal over losbreken, nieuwe kansen en jezelf herontdekken – met een flinke dosis romantiek, erotiek, humor en het azuurblauwe water van de Atlantische Oceaan als decor.

Luister Pauze in Portugal

Tweede aflevering gemist? Deze vind je hier. Luister hier de derde aflevering: Bij volle maan van Pauze in Portugal.

Niet luisteren, wel lezen:

Niet in de gelegenheid om te luisteren? Geen probleem, hieronder vind je de leesversie van Pauze in Portugal.

Aflevering 3: Bij volle maan

Ze maakten zich lachend van elkaar los en Matteo beloofde haar de volgende avond weer te zien.
‘Ik ben hier nog niet klaar mee,’ zei hij terwijl hij het tuinhekje voor haar openduwde.
Snel gaf ze hem nog een laatste zoen. ‘We zullen zien.’ Met een plagerige grijns liep ze het terras op.

Geeuwend rekte Tara zich uit. Het zonlicht kroop veelbelovend door de kieren van de rolgordijntjes de slaapkamer binnen. Ze dacht terug aan gisteravond. Aan hoe ze als een verliefde puber had staan zoenen met Matteo op het kustpad. Ze pakte haar telefoon om te kijken of ze al berichten van haar dochters had, maar tot haar grote ergernis was het eerste berichtje dat ze zag er eentje van haar ex:

Jezus Tara, had je niet kunnen zeggen dat Benthe naar de orthodontist moet vandaag? Nu moet IK een werkafspaak verzetten, terwijl JIJ aan het niksen bent in Portugal. Het is prima dat je tijd voor jezelf neemt, maar vergeet niet dat je ook gewoon verantwoordelijkheden thuis hebt.

Tara’s keel kneep samen. Waarom moest alles bij hem zo beschuldigend zijn? Haar hartslag ging verder omhoog.
Snel trok ze haar bikini aan en liep naar buiten toe. Blootsvoets snelde ze het stenen trappetje af. Het was eb. Fijn. Ze keek links naar het verlaten strand. Ze wilde dit niet meer. Dit gevoel. Dit had ze niet verdiend. Al die jaren zorgen, al die jaren incasseren en doen wat híj́ wilde, háár gevoelens en behoeften negerend. Maar dat was nu voorbij. Ze liet zich niet langer gek maken. Langzaam versnelde ze haar pas totdat ze merkte dat ze rende. Pas op de hoek, waar de baai overging in de uitgestrekte oceaan hield ze halt. Eén lange ademteug. Het lukte. Haar longen stroomden vol. Ze gooide haar hoofd naar achter en deed het nog eens. Als vanzelf schoten haar handen de lucht in.
‘FUCK YOU!’, gilde ze en ze rende de frisse zee in. Kopje onder. Het water voelde louterend, alsof ze letterlijk de last van zich afspoelde. Ze draaide rondjes in het water als een zeehond. Even trok ze haar topje naar beneden om het water langs haar blote borsten te voelen. Haar tepels waren hard van het koude water en herinnerden haar aan de aanrakingen van gisteravond.
Even dobberde ze op haar rug. Toen ze voelde dat ze het koud kreeg, trok ze haar topje weer op z’n plek en begon richting het strand te zwemmen. Zichzelf voortduwend in het water zag ze in haar ooghoeken iemand aan komen lopen. De silhouet van het kleine poppetje uit de verte werd langzaam scherper terwijl ze zich op het strand stond af te drogen.

‘Hey!’ De figuur zwaaide.
Tara kneep haar ogen samen tegen het felle zonlicht en herkende Matteo, die met een surfplank onder zijn arm en zijn wetsuit tot zijn middel afgepeld haar kant op kwam lopen.
‘Daar ben je weer.’ Hij lachte innemend.
De aanblik van zijn zongebruinde, gespierde torso met de druppeltjes zeewater die suggestief naar beneden gleden, lieten haar even naar adem happen.
Tara lachte. ‘Ja, daar ben ik weer. En jij ook.’
‘Heb je lekker gezwommen?’
‘Ja, het water is heerlijk. Ik kreeg net een rotbericht van mijn ex, maar na deze duik voel ik me weer een stuk beter.’
Matteo’s krullen glommen in het zonlicht. ‘Ja, de zee heeft een helende werking. Ik zwem of surf iedere ochtend als ik hier ben.’ Hij trok de wetsuit nog een stukje naar beneden en vanonder de dikke stof kwam een streepje haar tevoorschijn dat van zijn navel naar beneden liep. Snel schoten Tara’s ogen weer omhoog. Te laat. Hij had gezien dat ze hem daar had bekeken. Ze slikte.
‘Bevalt het wat je ziet?’ Zijn donkere ogen boorden zich in die van haar.
Ze voelde een kinderlijke verlegenheid opkomen en sloeg haar ogen neer, maar de hongerige opwinding van gisteravond golfde door haar lichaam. Met nieuwe moed keek ze op. ‘Ja,’ zei ze hees. ‘Dat bevalt me zeker.’ Ze hield zijn blik vast, een uitdagende fonkeling in haar ogen.
‘Mooi.’ Plotseling trok hij haar tegen zijn natte wetsuit aan en drukte zijn lippen kort maar intens op die van haar. ‘Kom vanavond naar mijn huisje.’ Hij wees schuin achter zich naar een stenen hutje dat verscholen lag tussen twee rotspartijen. ‘Ik moet de hele dag werken, maar om 9 uur ben ik klaar met mijn digitale meetings.’
‘Dat lijkt me fijn,’ antwoordde Tara. ‘Moet ik nog wat meenemen?’
‘Alleen jezelf. Dat is genoeg.’

Eenmaal terug in haar eigen huisje, stuurde ze haar ex een berichtje. Het kostte haar de nodige energie om niet lullig of passief-agressief te reageren op zijn appje, maar het resultaat was goed: streng naar hem, maar liefdevol naar haar dochters.

Maikel. Stuur me niet meer dit soort berichtjes als ik op vakantie ben. Dat zou ik ook niet bij jou doen. Benthe kan prima alleen naar de orthodontist. Dat heeft ze al 100x gedaan. Hopelijk heb je een fijne week. Neem de meiden gezellig mee uit eten, dat vinden ze vast leuk. We spreken elkaar zondag weer. Mijn telefoon gaat nu op vakantiemodus!

Ze belde nog even kort met haar dochters om te laten bevestigen wat ze al dacht: die misten haar absoluut niet. Ze waren druk met school en vriendinnen. De rest van de dag spendeerde Tara aan wandelen, zwemmen, lezen en tekenen… eindelijk had ze weer inspiratie om te tekenen.
Tara had zichzelf getrakteerd op heerlijke risotto en liep nu met een tas vol snacks en een fles prosecco richting het strandhuisje van Matteo. Haar bikini had ze er voor de zekerheid ook in gedaan. De zon stond laag aan de horizon, en wierp een rozerode gloed op de lucht. De nerveuze opwinding die ze in haar buik voelde, werd met de stap heviger. Komt goed, komt goed, dacht ze bij iedere pas als een soort mantra.
Voorzichtig duwde ze het tuinhekje open. ‘Hallo?’
‘Ik ben hier,’ hoorde ze zijn stem vanachter het huisje roepen.
Een paar passen verder en daar zat hij: aan een ronde tafel met uitzicht op de oceaan. Even wilde ze blijven staan om dit beeld in haar geheugen op te slaan. Deze prachtige man op deze prachtige plek. Een jaar geleden, toen haar leven in puin lag, had ze niet kunnen voorspellen dat ze ooit nog eens op het terras zou staan van een bloedmooie, veel jongere man, met wie ze gisteren nog had gezoend.
‘Hey.’ Ze liep naar hem toe en omhelsde hem. Ze hield de fles prosecco omhoog.
‘Great minds think alike,’ lachte Matteo toen hij naar de tafel wees waar twee glazen en een fles bubbels op haar stonden te wachten.
Tara schoof naast hem aan tafel en al snel waren ze weer verwikkeld in een gesprek, dat deze keer een laag dieper ging. Matteo vertelde haar over zijn ouders, twee veeleisende artsen die hem graag in hun voetsporen hadden zien treden, maar die nu moesten concluderen dat hun zoon succesvol zijn eigen pad had gekozen.
‘Hebben jullie goed contact?’ vroeg Tara hem. Op de een of andere manier had ze het idee dat zijn familiebanden warm waren. Anders was hij niet de man geworden die nu voor haar zat.
‘Ja, ondanks de verschillen, is er veel liefde. Ook met mijn twee broers en jongere zusje. We zijn een hecht gezin. Zelfs nu mijn broers hun eigen kinderen hebben, spreken we elkaar veel. Hier in Portugal is je familie alles.’

Hij nam een slokje van zijn wijn. ‘Weet je, mijn ouders dachten eerst dat ik gek was toen ik hen vertelde dat ik een tech start-up wilde beginnen in plaats van medicijnen te studeren. Maar nu ze zien dat mijn bedrijf internationaal groeit en ik teams heb in drie verschillende landen…’
Net als gisteravond pakte hij zijn telefoon erbij die weer was gaan trillen. Tara zag hoe zijn gezicht direct verstrakte toen hij het scherm bekeek.
Ze pakte het apparaat speels uit zijn handen. ‘Weet je wat ik heb geleerd? Al die berichten en meetings en deadlines, die zijn er morgen ook nog. Maar deze zonsondergang…’ Ze wees naar de horizon. ‘Die komt nooit meer terug.’
Matteo keek haar even verbaasd aan, toen verscheen er een glimlach op zijn gezicht. ‘Je hebt gelijk. Helemaal gelijk.’ Hij pakte zijn telefoon terug, maar alleen om het gesprek weg te drukken. ‘Amerika kan wachten.’
Matteo schonk Tara nog een glas in en stond toen op. ‘Zullen we dit drankje op het strand opdrinken?’ De volle maan was inmiddels aan de hemel verschenen. ‘Het is nu echt magisch daar.’
Op hun blote voeten liepen ze via een klein stenen trappetje naar het strand onder hen. ‘Zullen we hier zitten?’ Matteo wees naar een plekje. Het maanlicht weerkaatste op het spiegelgladde zeeoppervlak. Toen ze waren neergestreken hief Tara het glas op: ‘Op magische plekken en magische mensen.’
Matteo tikte zijn glas zachtjes tegen dat van Tara. ‘Op jou dus.’
Glimlachend zette Tara het glas aan haar lippen en liet ze het bruisende drankje door haar keel stromen. Het was een soort levenselixer. Niet de bubbels, maar met hem hier zijn. Opeens voelde ze de enthousiaste, impulsieve Tara van vroeger naar boven komen. Een vrouw die dingen wilde, dingen dééd. Die niet alleen moeder en vrouw was. Die niet iedere avond op de bank zat, maar die ging dansen als ze daar zin in had. Die ging zwemmen als ze daar zin in had.

Plotseling stond ze op. ‘Ik ga het water in.’
Haar bikini lag nog op het terras. Fuck it. Daadkrachtig trok ze het hemdje dat ze aan had over haar hoofd. Uitdagend keek ze Matteo aan. Zijn blik ging van haar gezicht naar haar borsten die nog verstopt lagen achter de stof van haar bh. Langzaam bewoog ze met haar hand naar haar rug, op zoek naar het haakje. In een soepele beweging bevrijdde ze ze. Matteo ging staan, volgde haar voorbeeld. Langzaam maar gedecideerd. Toen ze tegenover elkaar stonden in niets anders dan hun onderbroek voelde Tara dat de opwinding vanuit haar buik bezit van haar hele lichaam nam. Zonder het oogcontact te verbreken, trok ze haar slipje uit. Ze zag Matteo slikken, maar voordat hij ook maar iets kon doen riep ze: ‘Wie het laatst in het water is, heeft verloren,’ en holde richting zee.

Het water was warmer dan ze had gedacht toen ze de zee in rende en ze liet zich voorover vallen. Terwijl ze bovenkwam, hoorde ze achter zich het gespetter van Matteo die inmiddels vlak bij haar was. Binnen enkele seconden voelde ze zijn grote handen om haar heupen. Hij lachte terwijl hij haar naar zich toetrok. Ze konden nog staan.

‘Tara!’ Hij riep haar naam als een strijdkreet. Ze voelde zijn harde erectie tegen zich aan en alsof ze geen moment verloren mocht laten gaan, pakte ze Matteo vast en sloeg haar benen om zijn heupen. Ze voelde zich vrij, krachtig, sensueel. Zijn penis drukte tegen haar vulva, maar hij had geen enkele haast om bij haar binnen te komen. Ze zag hem kijken naar haar borsten, die in perfecte vorm op het oppervlak dreven en hij nam er eentje in zijn mond. Kreunend genoot ze van de manier waarop hij aan haar tepel zoog, het maanlicht gaf zijn natte donkere haren een gouden glans. Ze wist dat als hij langer door zou gaan, ze klaar zou kunnen komen.

Hij hief zijn hoofd weer op en hun lippen vonden elkaar. Hij zocht met zijn tong die van haar. Hun zoenen waren gretig, nog gretiger dan de avond ervoor. En zo bewogen ze zich door het water, richting de rotsen. Matteo tilde haar op een gladde steen, die schuin uit het water stak. Tara leunde achterover. Matteo stond in het water tussen haar benen in terwijl hij zich over haar heen boog en weer aan haar borsten zoog.
‘Spreid je benen nog verder,’ commandeerde hij fluisterend tussen de aanrakingen door.

Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.

'Terwijl ze zoenen, kan ik m’n ogen niet van ze afhouden. En dan ineens vragen ze of ik mee wil doen'Lees ook