Ruzie, verraad en verstoting: het komt voor in de beste families. In deze rubriek vertellen vrouwen over de pijn, de botsingen en het loslaten van wie hen ooit het meest dierbaar waren.
Deze week vertelt Fiona (54) hoe een jeugd vol manipulatie en loyaliteitsconflicten leidde tot een definitieve breuk met haar moeder.
Fiona’s ouders scheiden als zij twee jaar oud is. “Vanaf dat moment mocht ik van mijn moeder mijn vader niet meer zien. Hij werd neergezet als een monster, iemand voor wie ik bang moest zijn.” Ze groeit op in een gezin waar haar moeder de regie stevig in handen heeft. “Mijn moeder bepaalde alles; wat ik mocht zeggen, denken, voelen. Alles wat ik deed, stond in het teken van haar goedkeuring krijgen. Ik leerde al jong dat liefde iets was wat je moest verdienen.”
Fiona’s moeder krijgt een nieuwe partner en twee kinderen, maar ook dat huwelijk strandt. “Mijn stiefvader heeft mij als meisje geadopteerd en ik droeg zijn achternaam. Bij hun scheiding vroeg ik me af: hoe heet ik eigenlijk? Want ook de naam van mijn biologische vader zei mij niets. Het verlies van weer een vader, en dus een stukje identiteit, deed mij veel pijn.”
‘Dit nooit meer’: Sylvia over de pijn van de breuk met haar moeder en hoe ze elkaar terugvonden
Bij haar moeder hoopt ze op een luisterend oor, maar tevergeefs: “Ze vroeg zich hardop af waarom ik huilde om deze kwestie, want het ging immers om háár scheiding.” Die woorden zorgden voor een wake-upcall. “Ik dacht: nu is het genoeg. Ik was er helemaal klaar mee. Ik heb haar uit mijn huis gezet en nooit meer teruggezien.”
Het terugnemen van de regie over haar leven, geeft Fiona een enorme kracht: “Ik voelde me zo trots dat ik dit durfde. In de jaren daarna ben ik gaan beseffen dat ik na de breuk pas echt een volwassen vrouw kon worden. Ik was eindelijk verlost van de macht die ze over mij had. Ik had eindelijk de rust en ruimte om mijn eigen normen en waarden te ontwikkelen.”
Na de breuk met haar moeder, besluit Fiona dat ze haar biologische vader wil ontmoeten. “Hij bleek in Schotland te wonen en ik had hem inmiddels al 38 jaar niet gezien. Mijn moeder had me altijd verteld dat hij een slecht mens was, maar toen ik hem eindelijk ontmoette, bleek het verhaal heel anders. Hij was geen monster, hij was gewoon een man met zijn eigen fouten en verdriet.”
De ontmoeting brengt veel emoties naar boven. “Het was bijzonder en pijnlijk tegelijk. We waren vreemden voor elkaar, maar hij gaf me wel iets terug wat ik jarenlang kwijt was: een stukje van mezelf. Want als kind dacht ik altijd dat de helft van mij slecht was, omdat ik van hem was. Nu wist ik: dat klopt niet.”
Femkes vader overleed plotseling nadat ze het contact verbrak: 'Hoge prijs voor betaald'
Met haar vader heeft Fiona inmiddels ook geen contact meer en van haar moeder heeft ze nooit meer iets vernomen. “Het verbreken van het contact met je ouders is echt de last resort”, zegt ze. “Als het even kan, doe het niet. Het is allesbehalve de weg van de minste weerstand. Probeer er altijd eerst samen uit te komen.
Maar als het écht niet meer gaat, is het geen schande om afstand te nemen. Mensen zeggen vaak: ‘Je hebt maar één moeder,’ maar ik denk dan: ze heeft ook maar één kind. Waarom spreekt niemand haar daarop aan? Het lijkt altijd alsof het kind de slechterik is, terwijl je juist voor jezelf opkomt. En dat is niets om je voor te schamen.”
Wil jij net als Fiona jouw verhaal delen over ruzie in de familie? Mail dan je verhaal, samen met je naam, leeftijd en telefoonnummer, naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘In de beste families’. Dit kan uiteraard ook anoniem.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Suus (47): 'Mijn hele leven deed ik alles om mijn vader te pleasen, tot het genoeg was en ik het contact verbrak'
Mirjam Rasmussens is redacteur bij LINDA. Je kan haar kennen van de rubriek In de beste families, maar ook over vrouwengezondheid, lifestyle en media schrijft ze met liefde. Als ze haar toetsenbord even met rust laat, danst en schildert ze graag.
