Ruzie, verraad en verstoting: het komt voor in de beste families. In deze rubriek vertellen vrouwen over de pijn, de botsingen en het loslaten van wie hen ooit het meest dierbaar waren.
Thelma* (51) vertelt deze week hoe de band met haar moeder door jaren van onveiligheid en manipulatie onherstelbaar beschadigd raakt.
“Ik kom uit een arbeidersgezin”, legt Thelma uit. “Mijn vader werkte altijd in de fabriek en mijn moeder was huismoeder. Ik heb twee jongere broertjes. Voor de buitenwereld een heel normaal gezin, maar voor mij voelde mijn jeugd vooral onveilig. Mijn moeder kon vanuit het niets ontploffen. Zeker voor kleine kinderen, als je niet weet wanneer die uitbarsting weer komt, is dat onveilig.”
Die boosheid is vooral gericht op de kinderen. “De band met mijn moeder? Niet bestaand. Ik ben ook altijd veel stiller als mijn ouders erbij zijn. Ik vertel niks, ik zeg niks. Je weet dat alles wat je ooit aan mijn moeder vertelt, een keer tegen je gebruikt wordt.”
Met haar vader heeft Thelma wel een betere band: “Ik lijk qua karakter meer op hem. Hij is relaxter. Met hem ben ik zelfs weleens alleen en met mijn kinderen op vakantie gegaan. Een week met mijn moeder op vakantie? No way, dat gaat niet gebeuren.”
Rosa heeft al jaren geen contact meer met haar moeder: 'Ik mis een moeder, maar niet míjn moeder'
Zes jaar geleden gaat het definitief mis. “Mijn moeder bleef altijd mijn grenzen overgaan. Ze had de sleutel van mijn huis en kwam te pas en te onpas binnen. Op een dag vond ik haar weer onaangekondigd in mijn huis toen ik thuiskwam van mijn werk. Ze had ongevraagd mijn huis gepoetst. Toen ik haar daar niet voor bedankte, maar aangaf dat ik zo vaak had gezegd dat ik dit niet wilde, vond ze dat ondankbaar.”
“De toon die ze aansloeg was zo agressief. Ze probeerde zelfs mijn 14-jarige zoon tegen me op te zetten. Er knapte iets bij mij en ik heb gezegd: ‘Tot hier en niet verder.’” Thelma zet haar moeder vervolgens de deur uit. “In de stromende regen stond ze buiten. Toen zei ze ook nog tegen me: ‘Weet je wat jij kan doen? Jij kan hartstikke doodvallen.’ Dat was het moment dat ik wist: nu is het echt afgelopen.”
Daarna hebben ze tweeënhalf jaar helemaal geen contact. “Dat had ik ook echt nodig. Voor mezelf. Om afstand te creëren en een helingsproces op gang te brengen.”
Suus (47): 'Mijn hele leven deed ik alles om mijn vader te pleasen, tot het genoeg was en ik het contact verbrak'
Toch is er nu weer enige toenadering. “Dat is niet omdat ik ze mis of zo veel van ze hou. Het is meer een vals gevoel van verantwoordelijkheid, een misplaatst schuldgevoel. Mijn ouders zijn ouder geworden. Laat je oudere mensen aan hun lot over? Dat gevoel speelt.”
De omgang is wel veranderd. “Ik zie ze misschien eens in de twee, drie maanden. Ik zoek zelf nooit contact, dat komt altijd bij mijn moeder vandaan. En ik heb gezegd: nooit meer alleen. Als ze komt, is mijn vader erbij of mijn vriend. Nooit meer één op één.”
Niet alleen de band met haar moeder, ook die met haar broers is beschadigd. “In zo’n gezin word je als kinderen tegen elkaar uitgespeeld. Er is altijd één gouden kind, één zwart schaap en eentje die onzichtbaar moet zijn. Daardoor heb ik met mijn broertjes nauwelijks een band. Als ik ze niet meer zou zien, is het ook best. Dat klinkt hard, maar zo voelt het gewoon.”
Sophie spreekt haar schoonfamilie al vijftien jaar niet: ‘De brief op mijn verjaardag was de druppel’
Thelma benadrukt dat ze veel steun heeft gevonden in herkenning bij anderen. “Ik heb een heel leven lang gedacht dat ik raar was. Dat ik niet goed genoeg was. Maar toen ik via internet en Facebook in contact kwam met lotgenoten, dacht ik: wow, ik ben helemaal niet alleen. Ze doen allemaal hetzelfde, die ouders. Het is één groot feest van herkenning, hoe cru ook. Dat gaf mij kracht.”
Haar boodschap aan anderen die zich in haar verhaal herkennen is duidelijk: “Ga hulp zoeken. Je komt er alleen niet uit. En zoek lotgenoten, dat maakt echt een wereld van verschil.”
Wil jij net als Thelma jouw verhaal delen over ruzie in de familie? Mail dan je verhaal, samen met je naam, leeftijd en telefoonnummer, naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘In de beste families’. Dit kan uiteraard ook anoniem.
*Thelma vertelt haar verhaal anoniem. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
De dochter van Vera verbrak het contact: 'Ik weet nog steeds niet waarom'
