Ruzie, verraad en verstoting: het komt voor in de beste families. In deze rubriek vertellen vrouwen over de pijn, de botsingen en het loslaten van wie hen ooit het dierbaarst waren.
Deze week doet Suus* (47) haar verhaal over opgroeien met een veeleisende vader en de keuze om negen jaar geleden al het contact te stoppen.
“Ik kom uit een gezin met een Servische moeder en een Nederlandse vader”, vertelt Suus. “Mijn moeder kwam op haar achttiende als immigrant naar Nederland om te werken in een fabriek. Ze leerde al vrij snel mijn vader kennen. Als moeder was ze lief en zorgzaam, maar emotioneel onbeschikbaar door wat ze had meegemaakt. Mijn vader had ook een moeilijke jeugd en gaf dat eigenlijk door: er was nooit ruimte voor wie ik was. Ik herinner mijn vader vooral als een dominante en strenge man.”
Voor haar vader telden vooral prestaties. “Al op jonge leeftijd moest ik uitblinken. Ik sportte op hoog niveau en werd zelfs Nederlands kampioen, maar meer onder druk van hem. Zelf wilde ik eigenlijk dansen en naar de toneelschool. Alles wat ik deed in mijn leven, was nooit goed genoeg. Ik kreeg alleen aandacht als ik goed presteerde.”
Veerle (38) verbrak al het contact met haar schoonmoeder: 'Ze werkte als een bom onder ons huwelijk'
Toen Suus vijftien jaar was, gingen haar ouders uit elkaar. “Ik was heel opstandig, waardoor de situatie thuis onhoudbaar werd. Op mijn zeventiende ben ik uit huis gegaan, maar de vrijheid om mijn eigen keuzes te maken sloeg door naar feesten en verkeerde relaties. Later ging ik in loondienst werken, maar uiteindelijk kwam mijn ondernemende kant naar boven. Ik begon een eigen schoonheidssalon en ben daarin heel succesvol geworden.”
Toch bleef de relatie met haar vader moeizaam. “Het contact draaide altijd om hem. Als ik trots was op iets dat ik bereikt had, maakte hij het klein. Toen ik bijvoorbeeld mijn eerste appartement kocht, was ik superblij. Hij zei alleen boos dat ik het niet zonder hem had mogen aankopen. Dat was zo teleurstellend.”
Negen jaar geleden besloot Suus dat het genoeg was. “Hij zou een deur voor mijn salon maken en wilde die op een dag brengen terwijl ik met mijn vriend naar een pretpark zou gaan. Toen ik vroeg of het een andere keer kon, werd hij woedend. Hij gooide me van alles voor de voeten, dingen van jaren terug. Ik bleef rustig, maar dacht: ik laat me niet meer zo behandelen. Toen heb ik gezegd: ‘Pap, ik stop hiermee.’ Ik heb de telefoon opgehangen. Dat was het moment dat ik het contact verbrak.”
Sindsdien heeft ze haar vader niet meer gezien. “In die negen jaar heb ik eigenlijk niks gemist. Ik kreeg geen liefde van hem, dus wat mis ik? Wat ik wel kreeg, was rust: dat stemmetje dat altijd zei dat ik niet goed genoeg was, verdween uit mijn hoofd. Ik ervaarde meer ruimte om de potentie in mezelf te ontplooien.”
De dochter van Vera verbrak het contact: 'Ik weet nog steeds niet waarom'
Nu is haar vader ziek. “Hij heeft een beginstadium van prostaatkanker en ik hoor van mijn zussen dat hij milder is geworden. Iets in mij wil wel weer contact met hem opnemen, maar ik twijfel ook. Ik ben namelijk bang dat ik weer meegezogen word in zijn negatieve spiraal. Ik wil het alleen doen als het ook iets toevoegt voor mij. Niet omdat hij ziek is of omdat mijn zussen dat graag willen.”
Een DNA-test die vorig jaar gedaan werd, maakte de situatie nog ingewikkelder. “Mijn vader beschuldigde mijn moeder er twintig jaar lang van dat een familielid niet van hem was. Dat maakte mijn moeder kapot. Uiteindelijk bleek uit de test dat zijn vermoedens onterecht waren. Toen dacht ik: hij heeft haar én ons zo veel pijn gedaan. Dat kan ik niet zomaar van me afzetten.”
Toch voelt Suus dat ze in haar eigen ontwikkeling grote stappen heeft gezet. “Ik geef nu duidelijk mijn grenzen aan. Dat roept weerstand op in mijn omgeving, maar ik weet dat ik goed bezig ben. Mijn zoontje zegt twintig keer per dag: ‘Mama, ik hou van jou.’ Dat laat mij zien hoe mooi het had kunnen zijn. Hij hoeft niet succesvol te worden, als hij maar gelukkig is. Dat vind ik het allerbelangrijkste.”
“Mensen zeggen vaak tegen mij: ‘Het is wel je vader’. Ja, en? Ik heb hem niet uitgekozen.” Suus’ boodschap voor anderen is helder: “Blijf dicht bij jezelf, volg je gevoel en zoek hulp als je dat nodig hebt.”
Wil jij net als Suus jouw verhaal delen over ruzie in de familie? Mail dan je verhaal, samen met je naam, leeftijd en telefoonnummer, naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘In de beste families’. Dit kan uiteraard ook anoniem.
*Suus vertelt haar verhaal anoniem. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Daniëlle verbrak het contact met haar moeder na een fysieke aanval: ‘Hoe kon ze dit doen?’
