Ruzie, verraad en verstoting: het komt voor in de beste families. In deze rubriek vertellen vrouwen over de pijn, de botsingen en het loslaten van wie hen ooit het meest dierbaar waren.
Deze week vertelt Esther* (44) hoe ze na haar scheiding niet alleen haar ex-man kwijtraakte, maar ook haar ouders.
De eerste barsten in haar familie ontstonden toen ze na tien jaar huwelijk besloot te gaan scheiden van haar ex-man. “Mijn ex was de zoon van een vooraanstaande dominee. Ik kom uit een strenggelovig gezin, dus mijn ouders konden hun geluk niet op toen ik met hem in het huwelijksbootje stapte. Des te schokkender was het nieuws toen ik vertelde dat ik van hem wilde scheiden.
Vanaf dat moment kozen mijn ouders rigoureus voor de kant van mijn ex-man. De door hen heiligverklaarde schoonzoon kon immers niets fout doen. Mijn moeder ontfermde zich volledig over hem, zonder aan mij te vragen wat er precies mis was in onze relatie. Mijn vader zei zelfs dat hij liever het bericht had gekregen dat ik dood was, dan dat ik alleen verder ging zonder mijn ex. Deze reactie van mijn ouders deed zo ongelofelijk veel pijn, dat ik uit zelfbescherming ervoor heb gekozen om mijn ouders een paar jaar niet meer te zien.”
Rosa heeft al jaren geen contact meer met haar moeder: ‘Ik mis een moeder, maar niet míjn moeder’
Na een aantal jaar kreeg Esther een nieuwe relatie en samen een kind. “Ook in die periode had ik nauwelijks contact met mijn ouders. Mijn nieuwe partner leek niet te passen in hun wereldbeeld en mijn moeder fluisterde mij zelfs toe of ik niet gewoon weer terug kon gaan naar mijn ex-man. Ook merkte ik weinig belangstelling voor hun nieuwe kleinkind. Ze hebben mijn dochter het eerste jaar niet gezien.”
Een brief van haar vader heeft uiteindelijk het contact definitief verbroken. “In die brief vertelde hij dat hij geen makkelijk leven heeft gehad. Mijn vader komt uit een gezin waar er dagen – soms wel wekenlang – ruzie was en zijn ouders alleen via hem met elkaar spraken. Volgens hem was dat de verklaring waarom hij mij niet kon geven wat ik nodig had. Hij gaf zelfs mijn bestaan de schuld van veel ellende in zijn leven. In de brief schreef hij zelfs dat hij mij nooit als kind had gewild. Zijn afschuwelijke woorden voelden als een trap na.”
Op het sterfbed van haar moeder heeft Esther het nog kunnen bijleggen. “Ze zei dat ze spijt had dat ze er niet voor mij was in moeilijke periodes. Haar berouw maakte dat ik haar kon vergeven. Wat de situatie treffend samenvatte, was dat mijn ex-man op haar rouwkaart stond – alsof hij een extra kind van mijn ouders was.”
Met haar vader heeft ze het nooit goed kunnen maken. “Hij is vorige week overleden. Ik kon het niet opbrengen om naar zijn uitvaart te gaan. Nota bene mijn ex-man was wel aanwezig, een laatste wens van mijn vader. Zijn dood voelt als een opluchting, maar ook intens verdrietig. Ik rouw om de relatie met mijn vader die ik nooit heb gehad.”
Door de verdeeldheid in de familie heeft Esther ook geen contact meer met haar oudste broer en zus: “Mijn broer koos na mijn scheiding ook voor de kant van mijn ex-man. Mijn zus neemt het me kwalijk dat de zorg voor onze vader op haar schouders terechtkwam. Door alles wat er was gebeurd, kon ik dat gewoon niet opbrengen. Het verdriet en de teleurstelling kwamen telkens weer boven. Of het contact met mijn broer en zus ooit nog hersteld wordt, weet ik niet. Zelf heb ik veel aan mezelf gewerkt om te komen waar ik nu ben. Bij hen zie ik die ontwikkeling niet; ze blijven vastzitten in oude patronen.
De complexe relaties in mijn familie hebben me geleerd om voor mezelf te kiezen. Na jarenlang verdriet, teleurstelling en schuldgevoel besefte ik: als het binnen de familie niet werkt, moet je je eigen geluk op de eerste plaats zetten. De beschadigingen in mijn familielijn wil ik niet doorgeven aan mijn kinderen. Ik wil dat ze weten dat ik onvoorwaardelijk van ze hou, welke keuzes ze ook maken in het leven.”
Wil jij net als Esther jouw verhaal delen over ruzie in de familie? Mail dan je verhaal, samen met je naam, leeftijd en telefoonnummer, naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘In de beste families’. Dit kan uiteraard ook anoniem.
*Esther vertelt haar verhaal anoniem. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Sophie spreekt haar schoonfamilie al vijftien jaar niet: ‘De brief op mijn verjaardag was de druppel’
