Ruzie, verraad en verstoting: het komt voor in de beste families. In deze rubriek vertellen vrouwen over de pijn, de botsingen en het loslaten van wie hen ooit het meest dierbaar waren.
Deze week deelt Femke* (39) hoe de verbroken band met haar vader voor een intens verdriet zorgde na zijn plotselinge dood.
Toen Femke 18 jaar oud was, besloten haar ouders te gaan scheiden. Voor haar was dit een moeilijke periode: “Ik probeerde er alles aan te doen om de scheiding tussen mijn ouders te voorkomen. Door tussen hen in te staan, dacht ik de ruzies en spanningen in mijn familie tegen te kunnen houden. Ik ving letterlijk en figuurlijk de klappen op.”
Sophie spreekt haar schoonfamilie al vijftien jaar niet: ‘De brief op mijn verjaardag was de druppel’
De spanning tussen de vader en moeder van Femke was thuis om te snijden. “Talloze nachten werd ik wakker van mijn ruziënde ouders. Ik dacht dat ik het vooral voor mijn moeder moest opnemen, aangezien mijn vader bij haar weg wilde. Maar dat resulteerde erin dat hij nadat hij mijn moeder de volle laag had gegeven, ik daarna kwam.”
Op een gegeven moment wordt de situatie onhoudbaar en besluit Femke dat het beter is om bij haar tante te gaan wonen. Vanaf dat moment verbreekt ze het contact met haar vader.
Het verbroken contact geeft Femke in eerste instantie veel rust. “Het was zo’n opluchting dat ik uit de constante spanning gevlucht was. Ook voor mijn moeder was het fijn dat ik mijn vader niet zag, want dat zorgde ervoor dat ik haar des te meer kon steunen. Er was eindelijk ruimte om mijn eigen verdriet te verwerken. Gevoelens van machteloosheid en boosheid kwamen naar boven, al wist ik toen nog niet waar deze emoties vandaan kwamen.”
Via een collega probeert haar vader contact te zoeken met zijn dochter. “Hij had een verjaardagskaart aan die collega meegegeven, in de hoop dat deze bij mij zou aankomen. Maar zodra ik die collega bij mijn deur zag staan, heb ik hem weggestuurd. Ik heb dus nooit geweten wat er in die kaart stond. In die periode wilde ik niets met hem te maken hebben en miste ik hem ook niet.”
Totdat ze vier jaar later het bericht krijgt dat haar vader plots is overleden bij een auto-ongeluk: “Dat nieuws kwam als donderslag bij heldere hemel. Het feit dat ik nooit echt afscheid van hem heb kunnen nemen, is een hoge prijs die ik heb moeten betalen. Ik zat met zoveel vragen die niemand meer kon beantwoorden. Ik merkte dat ik eigenlijk nóg bozer op hem werd. Ik voelde me opnieuw in de steek gelaten.”
'Na mijn scheiding koos mijn vader de kant van mijn ex: hij schreef dat hij me nooit als kind had gewild'
Jaren na het overlijden van haar vader komt Femke pas echt toe aan het verwerken van haar emoties. “Achteraf gezien denk ik dat de gevoelens van boosheid mij ook op de been hielden. Ik neem het mijn ouders kwalijk dat ze tijdens hun scheiding mij niet meer in bescherming namen. Door middel van een familieopstelling heb ik geleerd hoe ik in die periode eigenlijk de ouders van mijn ouders werd. Ik vertelde mijn ouders wat ik wel en niet van ze tolereerde, terwijl dat eigenlijk helemaal niet aan mij was.
Nu weet ik dat ze allebei niet bij machte waren om de scheiding op een volwassen manier af te handelen. Ik zie nu ook dat niet alleen mijn vader een aandeel in de ruzies had, maar ook mijn moeder. Mijn moeder heeft zichzelf destijds te veel in de slachtofferrol geplaatst en ik ben daarin meegegaan. Maar door intensieve therapie, heb ik mijn beide ouders kunnen vergeven.”
“Vanuit mijn ervaring wil ik meegeven om het contact met je ouders – op welke manier dan ook – te koesteren. Als de situatie moeizaam is, bepaal dan aan welke voorwaarden het contact volgens jou moet voldoen en geef duidelijk je grenzen aan. Dat kan al door af en toe even te appen of koffie te drinken. Dit soort contact – hoe klein ook – kan achteraf gezien van onschatbare waarde zijn.”
Wil jij net als Femke jouw verhaal delen over ruzie in de familie? Mail dan je verhaal, samen met je naam, leeftijd en telefoonnummer, naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘In de beste families’. Dit kan uiteraard ook anoniem.
*Femke vertelt haar verhaal anoniem. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Rosa heeft al jaren geen contact meer met haar moeder: 'Ik mis een moeder, maar niet míjn moeder'
