In onze serie ‘Monumentje’ brengen lezers een ode aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Sanne herdenkt deze week haar oma Hil.
Geschreven door Sanne Drent (22), ter nagedachtenis aan Hil Katt-Duitsch (1945-2019).
Sanne herdenkt oma Hil: 'Een speurtocht waarbij iemand de lintjes heeft weggehaald'
Oma
De belangrijkste persoon in mijn hele leven: mijn oma. Lief, eerlijk, warm, vol humor, positief en dapper, ontzettend dapper. Zó zou ik haar het beste omschrijven. Toen ze haar ogen sloot stond mijn wereld stil.
Toen bij mijn opa drie jaar geleden dementie werd geconstateerd, zorgde mijn oma – met onze hulp – vierentwintig uur per dag voor hem. En nadat hij na een vreselijk ziekbed overleed, werd ook bij mijn oma alzheimer geconstateerd. “Kan ik hier ook uit een raam springen?”, was haar reactie toen we door de wandelgangen liepen van het ziekenhuis.
Hoe dan ook zou ik haar redden in die eenzame wereld van alzheimer. Dag in dag uit stond ik, samen met mijn vader en moeder, voor haar klaar. Omdat zij dat ook altijd deed voor ons.
Lees ook
Minka herdenkt moeder Wilma: ‘Het missen wordt alleen maar erger’
Vakantie
In de afgelopen drie jaar hebben we samen veel mooie herinneringen mogen maken. Zo zijn we met z’n tweeën naar Lanzarote en Mallorca op vakantie geweest. Voor even de realiteit ontvluchten omdat zij dat zo had verdiend. Op onze laatste vakantie sprak ze de woorden: “Zo’n lijdensweg als opa, dát wil ik niet meemaken, Sanne.” Vanaf dat moment zijn wij als familie in de wereld van de euthanasie beland. Een jaar later zaten we met z’n tweeën op de bank en keek ze me aan met tranen in haar ogen. “Ga je me ook missen, San?”, vroeg ze. “Nee joh”, grapte ik, en voegde snel toe: “Natuurlijk ga ik je missen.” Als ik mijn oma zou vertellen dat ik me geen wereld kon voorstellen zonder haar, zou ze er kapot van zijn.
Lees ook
Eveliens dochter heeft de progressieve ziekte van Batten: ‘Hoe lag je dit een kind uit?’
Bloem
Op 18 januari 2019 is mijn ‘allermooiste bloem’ overleden, 73 jaar. Kalm en liefdevol heeft ze dit leven verlaten en God, wat mis ik haar. Alsof het leven een speurtocht is geworden waarvan iemand de lintjes heeft weggehaald, zoekend naar een manier om jouw gemis draaglijker te maken.
Ik ben enorm dankbaar voor alle liefdevolle momenten en wijze woorden die jij mij hebt meegegeven. Ik mis je elke dag. Dag lieveling.
Ben je een dierbare verloren? Deel je verhaal met ons. Misschien wil je een ode brengen aan iemand uit je familie of uit je vriendenkring. Mail je eerbetoon (ongeveer 400 woorden) en een mooie foto naar redactie@linda.nl o.v.v. Monumentje.
