Zwanger

Op het moment dat Sharona (25) zwanger raakt, moet ze haar studentenwoning uit. Daarop besluit ze naar Rotterdam te verhuizen, om bij de vader van haar toekomstige zoontje te gaan wonen. Maar dat loopt anders, vertelt ze: “Wegens omstandigheden moest ook hij zijn huis uit.” Terwijl Sharona nog in haar afstudeerperiode zit, zwerft ze op straat en slaapt ze bij kennissen en familie op de bank.

In maart 2019 bevalt ze van haar zoontje en eind dat jaar vliegt ze naar Suriname vanwege het overlijden van haar oma. Het ticket krijgt ze van haar familie. Maar zodra ze weer op Nederlandse bodem is, is ze het zat. “Ik had geen inkomen, dus besloot mijn best te doen om een uitkering aan te vragen.” Maar dat gaat niet van harte, vanwege corona is de gemeente slecht bereikbaar en de aanvraag wordt tot twee keer toe afgewezen.

Frustratie

Daarom klopt Sharona begin dit jaar aan bij Ouder- en Kindteams Amsterdam (OKT), om hulp te vragen. Na een aantal gesprekken wordt duidelijk dat het nog anderhalf jaar zal duren voordat ze in een opvang terecht kan. “Maar dat maakte me niet uit, zolang er maar een veilige toekomst was voor mijn kind.” De jonge moeder heeft het gevoel dat er weinig progressie wordt gemaakt. “Dat was frustrerend. Snapten ze dan niet hoe serieus mijn situatie was?”

Uiteindelijk komt Sharona in contact met een andere maatschappelijke instantie. “Zij raadden me aan om naar de GGD te stappen en mijn verhaal te doen.” Op 29 maart viert Sharona de eerste verjaardag van haar zoontje. “De dag daarna ben ik met al mijn spullen naar de GGD gegaan en heb ik mijn verhaal verteld. Ik hoorde enge verhalen over opvangcentra, maar het maakte me niet uit waar ik terechtkwam. Alles is beter dan op straat.”

Lees ook
Myriam en haar zoon zijn dakloos en wonen daardoor noodgedwongen in hotels

Leger des Heils

Via de GGD komt Sharona terecht in een noodopvanghotel van de gemeente. Na anderhalve maand wordt ze door de GGD gebeld om te kijken of ze in aanmerking komt voor een opvang. “Ik had nog steeds geen inkomen en was bang dat ik te horen zou krijgen dat mijn situatie niet urgent genoeg was.”

Uiteindelijk komt ze tóch in aanmerking voor de crisisopvang. “Toen ik te horen kreeg dat er plek voor mij was bij het Leger des Heils, was het alsof ze tegen me zeiden dat ik een paleis kreeg. Ik was er zó blij mee.”

Leger des Heils

Sharona krijgt een van de 45 units toegewezen in een wooncomplex van het Leger des Heils in Amsterdam-Noord, een speciale crisisopvang voor gezinnen die dakloos zijn geraakt. Naast onderdak, biedt de organisatie deze gezinnen ook zorg op maat bij het oplossen van problemen en werken ze samen met hen naar een passende huisvesting toe.

Een plek in de opvang blijkt een zegen voor Sharona’s zoontje. “Eindelijk at en sliep hij weer goed. Hij is weer vrolijk en ziet dit echt als zijn thuis.”

Warm Welkom

Om de situatie draaglijk te maken voor kinderen als de zoon van Sharona, deelt Stichting Kinderpostzegels Warm Welkom Tassen uit: een praktisch pakket, met bijvoorbeeld een tandenborstel en een handdoek. Maar het is ook een ijsbreker voor de hulpverleners. “Vaak gaat de aandacht naar de ouders die binnenkomen bij een crisisopvang”, vertelt Inge Smit, projectleider van de Warm Welkom Tas.

“Maar we willen nu juist dat ook de kinderen gezien en gehoord worden. Die erkenning en warmte bij het overhandigen van zo’n tas moet hen op hun gemak stellen. Het is echt meer dan enkel een rugzak met wat spullen.” Het zoontje van Sharona is fan: “Hij is dol op de knuffel die erin zat en de tas moet overal mee naar toe. Het boekje zijn we samen aan het lezen.”

Lees ook
Eenzaamheid door isolatie kan bij kind jarenlange depressie veroorzaken

Crisisopvang

Waar de lockdown voor velen eenmalig voor een sobere kerst zorgt, is dat voor Sharona niets nieuws. “Ik heb de kerst altijd alleen doorgebracht, omdat ik hier weinig familie heb. Toen ik nog geen moeder was, vierde ik het nooit. Ik was altijd aan het werk.”

Het gaat haar dit jaar dan ook vooral om het samenzijn met haar kind. “Ik ga lekker koken, een kerstcadeautje voor hem halen en misschien even samen naar de speeltuin. Voor je het weet is de dag alweer voorbij.”

Haar kerst is in ieder geval een stuk ontspannener dan voorgaande jaren. “Ik ontvang eindelijk een uitkering en heb ook nog een hoop geld teruggekregen.” Daarmee kan ze haar opgebouwde schulden, zo’n vijf- tot tienduizend euro, terugbetalen. “Ik kan eindelijk vrijer ademen en meer doen voor mijn zoontje.”

Toekomst

De toekomst kleurt nu dan ook rooskleurig voor de jonge moeder. “Ik heb een woning toegewezen gekregen, dus ik hoop daar volgend jaar mijn kerst door te brengen. Zodra ik daar woon, kan ik mij ook focussen op actief solliciteren.”

Maar haar grootste doel is om ooit een huis te kopen. “Ik wil er alles aan doen om ervoor te zorgen dat mijn zoontje dit allemaal niet mee hoeft te maken. En daar ga ik keihard voor werken.”

*De naam van Sharona is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

Lees ook
Charlotte belandde twee keer in crisisopvang door te weinig hulp vanwege coronacrisis