Gisteren schreven we over moeder Marijke, die zich een slappeling voelt omdat ze ‘maar’ drie dagen per week werkt. Vandaag spraken wij Miranda (43), die helemaal gestopt is met werken.
Ondanks dat ze deed om voor haar kinderen te kunnen zorgen na het overlijden van haar man, moet ze nog steeds verantwoording afleggen voor deze keuze.
Lees ook
Deze moeder vraagt zich af: ‘Ben ik een slappeling als ik ‘maar’ drie dagen per week werk?’
Zeven en een half jaar geleden overleed de man van Miranda. Hij liet haar en hun twee kleine kinderen achter. “Het moment dat we trouwden, hebben we een goede verzekering afgesloten. Dat wanneer één van ons zou overlijden, de ander wel verder zou kunnen. We zouden voor elkaar zorgen, ook na de dood.”
Miranda met haar man:
Acht weken na zijn overlijden ging Miranda alweer aan de slag als technisch tekenaar, maar ze kon haar hoofd er niet bij houden. “Na acht weken teruggaan is, achteraf gezien, te vroeg. Mijn hoofd functioneerde niet zoals zou moeten, waardoor ik mijn werk niet goed kon doen.” Ze stopte en nam een baan aan bij een productiebedrijf. Hier kreeg ze een baan als leidinggevende aangeboden. “Dan had ik elke dag om zes uur aanwezig moeten zijn. Ik had dan elke dag de kinderen om vijf uur uit bed moeten halen. Dat kon ik ze niet aandoen en dus ben ik gestopt met werken.”
Dat dit een goede keuze is geweest voor haar en haar kinderen, is onder meer terug te zien in het ADHD-traject dat haar zoon moest doorlopen. “Normaal duurt zo’n diagnose meer dan een jaar, bij ons een half jaar. Ik kan zo mijn agenda leegschuiven, en naar een psycholoog wanneer dat moet.” Ook hoeven de kinderen niet meer continu naar een opvang, of opa en oma. “Ze vinden het prettig dat ik er altijd voor ze ben.”
Miranda met haar kinderen:
“Ik voel de druk om me te moeten verantwoorden waarom ik niet werk. Mensen vinden dat ik een voorbeeld moet zijn voor mijn kinderen, dat je moet werken voor je geld. En zo ben ik ook opgevoed. Maar ik zit in een bijzondere situatie.” Ook heeft ze het gevoel dat je het hier in Nederland niet goed kan doen. “Werk je part-time, dan werk je niet genoeg. Werk je full-time, dan heb je niet genoeg tijd voor je kinderen.”
Haar man met hun kinderen:
Ondanks dat ze niet werkt, heeft ze een heel druk leven. “Ik heb een volkstuin, wandel en fiets veel, help op school, zorg voor mijn kinderen en het huis vraagt ook om aandacht.” En ze heeft ook zeker plannen om weer te gaan werken, als haar kinderen naar het voortgezet onderwijs gaan. “Ik heb twee mbo-diploma’s, en een opleiding in bloemendesign. Ik zal geen baan met een vetpot krijgen, maar dat heb ik er wel voor over als ik er nu voor mijn kinderen kan zijn, en ze gelukkig kan maken.”
