Van kinderen die tijdens een Zoom-vergadering naakt het beeld in wandelen tot de klaagzang over je baas naar, jawel, je baas sturen. Gênant, maar overkomelijk.
In de rubriek Lekker Gênant delen onze lezers hun ongemakkelijkste momenten. Want hoe naar die momenten ook zijn, ze zorgen wél voor goede verhalen.
Deze week doet Malou (35) haar verhaal.
Waar: In het park
Wanneer: Tijdens het uitlaten van de hond
Getuige(n): Alle hondenbezitters, spelende kinderen en sportieve buurtbewoners die een rondje liepen in het park
Situatie: Wanneer Malou besluit haar man te verrassen met een Italiaans diner, gaat ze all the way. Ze gaat alleen zó op in het thema, dat ze haar gigantisch getekende snor totaal vergeet wanneer ze de hond uitlaat.
“Op een middag besloot ik als verrassing Italiaans te koken voor mijn man, samen met mijn twee meiden van drie en vijf jaar. Ik haalde alle ingrediënten voor een overheerlijke spaghetti en een goede Italiaanse wijn in huis. Uit de speakers knalde een Spotify-lijst met klassiekers waar een beetje Italofiel van zou kwijlen. En dan stond het eten nog niet eens op tafel.”
“De sfeer zat er in ieder geval al goed in. We hadden met z’n drietjes in de keuken al de grootste lol, waar we ons ware chefkoks waanden. Zeker met onze grote koksmutsen die ik speciaal voor de gelegenheid op de kop had getikt. De gigagrote snor die we op onze gezichten tekenden, maakten het plaatje helemaal af. Echt Italiaans vonden we, en we lachten er nog smakelijk om.”
“Voordat mijn echtgenoot thuis zou komen en in ons ristorante kon aanschuiven, moest ik de hond nog uitlaten. Mijn moeder woont op hetzelfde erf, dus zij kon even op de kids passen. Snel zette ik mijn koksmuts af en liep ik het gebruikelijke rondje. Langs het kanaal, de speeltuin, een paar bankjes met daarop mensen die toch wel wat vreemd opkeken. Ik kon de blikken niet helemaal plaatsen. Vond het wel wat vreemd dat iedereen zo staarde. Maar aangesproken? Dat werd ik niet. En dus stapte ik stevig door. Er stond immers een feestmaal op het vuur te pruttelen.”
“Bij thuiskomst keek ik in de spiegel en schrok ik me dood. Shit, die snor! Hoe kon ik dat dik gestifte gevaarte boven mijn mond nou zijn vergeten? Had ik daarmee nou uitgebreid een kwartier door het, vrij kleine, dorp gelopen? Ik schaamde me dood! Twee jaar later herinnert mijn echtgenoot zich nog maar weinig van de pasta, maar lacht hij om het snor-debacle nog altijd even smakelijk. Thema-etentjes organiseer ik nog steeds, al laat ik het verkleden tegenwoordig maar achterwege.”
Kirsten (29) wurmde zich in een kimono voor een tweejarige: 'Dacht dat het een cadeautje voor mij was'
