#firstworldproblems

‘Waarom verstop je eten voor jezelf? Waarom zit iedereen om de drie maanden in een vorm van persoonlijke crisis? Waarmee vul ik in godsnaam mijn Instagramaccount?’ zijn de dingen die Maartje in haar boek omschrijft. “Het boek zit echt vol first world problems, waarvoor ik oplossingen probeer te vinden. Bijvoorbeeld: je vindt je werk niet leuk, maar dat komt eigenlijk alleen omdat de koffie niet weg te hakken is of omdat je je ergert aan één collega. En dan twijfel je weer of dat een normale reden is en vind je jezelf weer een zeikerd. Je zit er toch mee, drukt het weg, waardoor het gevoel alleen maar erger wordt.” Volgens de auteur zijn het niet per se grote vraagstukken die je uit je slaap houden. “Als je dit soort dingen zou moeten vertellen aan een kind uit een derdewereldland, schaam je je natuurlijk kapot”, zegt Maartje. “Maar het zijn wel dingen die er mogen zijn en waar we mee te maken hebben.”

‘Is dit raar?’

“Oprah roept altijd: ‘You have to live your best life‘ en dat is ook de tijd waarin we leven”, vertelt Maartje. “Je moet gelukkig zijn, je moet doelen hebben, je moet succes nastreven. Er is best even ruimte om slecht in je vel te zitten, maar je moet er wel gelijk aan werken en je mag vooral niet zeiken. Terwijl het helemaal niet erg is om even te zwelgen in zelfmedelijden of om na te denken over de alledaagse vraagstukken die ik in mijn boek beschrijf.” Wat vooral veel in het boek terugkomt, zijn de vragen: Kan dit nog wel?’ of ‘Is dit niet raar?’ “Bijvoorbeeld waar je woont. Je mag al blij zijn dat je een dak boven je hoofd hebt, maar op een gegeven moment ga je denken: is het niet raar dat ik op deze leeftijd nog met huisgenoten woon? En dan ga je in een appartement wonen, maar dan vraag je je toch al gauw af: ik heb nu een huurhuis, iedereen om me heen koopt een woning, moet ik dat ook al gaan doen? Is het niet raar dat ik nog huur?”

Lievelingscategorie mensen: bejaarden

Het boek staat vol met twintigers- en dertigersdilemma’s. Inmiddels is Maartje vijfendertig jaar en kan ze dus aan de twintigjarige LINDAnieuws-lezers vertellen welke problemen na je dertigste wel over zijn. “Wat ik zelf merk, is dat ik me nu echt veel minder aantrek van wat anderen van me vinden dan toen ik nog in de twintig was. Ik ken mijn grenzen ook veel beter. Vroeger zou ik naar een verjaardag gaan waar ik geen zin in heb en óók nog te lang blijven hangen. Nu zou ik gewoon niet gaan. Mijn lievelingscategorie mensen, de bejaarden, die hebben dat helemaal. Die denken: ik heb al veel te lang gedaan wat anderen van me verwachten, het boeit me niet meer. Fantastisch. Dat heb ik nu wel ook meer: ik hoef niet met iedereen goed om te kunnen gaan.”

Zestien doelen

“Ik had het er ooit over met mijn zus, zij is begin veertig”, zegt Maartje. “Volgens ons heeft iedere leeftijdscategorie zo haar eigen dilemma, maar heeft het altijd te maken met de vragen: waar sta ik nu, waar wil ik heen en hoe kom ik daar? Mijn probleem is altijd dat ik zo’n zestien doelen heb, waar ik me dan zorgen over maak en allemaal lang geen tijd voor heb of niet weet wanneer en hoe ik iets moet doen. Dan heb ik weer het gevoel dat ik dingen half doe, en dat is ook niet goed.” Een van die doelen is in ieder geval volbracht: het schrijven van een boek. “En ik ben al bezig met een deel 2. Nu nog een uitgever vinden.”

https://www.instagram.com/p/BdDSJXKApTv/?taken-by=smaartie