Gevoel voor Tumor

Wij spreken Marcia. Zij vertelt ons over het Instagram-account Gevoel voor Tumor.  Het stel brengt wekelijkse updates over het leven van jonge ouders met kanker én drie kinderen. De volgers van de pagina stijgen in hoog tempo. Maar de onzekerheid over de gezondheid van de twee ook.

Teelbalkanker

Het begon allemaal vier maanden geleden. Marcia voelde een klein erwtje in de teelbal van Nic. “Daar had ik verder niet meer naar omgekeken, maar Nic voelde dat er iets niet klopte”, zegt Marcia. “Daarom ging hij in januari naar de huisarts, waarna hij meteen werd doorgestuurd naar het ziekenhuis. Een week later werd zijn teelbal al verwijderd.” In hun blog, Huisje van Vijf, schrijft Marcia over die dag.

‘In drie dagen tijd gebeurde zo veel dat mijn hoofd niet eens de tijd had om ergens bij stil te staan. Alsof je zonder parachute uit een vliegtuig gegooid wordt. Alle informatie suisde om mijn oren. Driftig zoekend naar dat koordje om terug te gaan naar een gevoel van rust. Alleen onze parachute was gesaboteerd: de draadjes waren doorgeknipt. Een kolkende vlucht naar beneden, nog geen idee waar we terecht gingen komen.’

Lachen om onwerkelijke situatie

Achttien dagen na Nics diagnose moest Marcia naar het ziekenhuis. “Op het moment dat ik bij mezelf een knikker in mijn borst voelde, hield ik het nog stil voor Nic. Hij zat net zelf in zijn beginnende ziektefase. Toen ik naar de huisarts ging, werd ik meteen doorgestuurd naar het ziekenhuis. In één ochtend rolde ik van een echo naar een mammografie en een biopsie. Dezelfde dag hoorde ik dat het borstkanker was.” Nic en Marcia zaten diezelfde avond samen op de bank. Lachend, welteverstaan: van onwerkelijkheid. “Dit verzin je toch niet? We wisten ons geen houding te geven.”

Kort chemotraject

Omdat Nic zo jong is, mocht hij na zijn operatie beginnen met een korte (en zwaardere) chemokuur. “Hij was klaar met de chemo op de dag voordat ik ermee begon”, vertelt Marcia. “Nic heeft nu nog maandelijks een controle. Hij wordt nauwlettend in de gaten gehouden. Mijn chemotraject loopt nog tot de zomer. Daarna zal ik geopereerd en bestraald worden.” Ook krijgt Marcia de komende jaren hormoontherapie, zodat haar hormonen geen voedingsbodem voor de tumor kunnen zijn.

‘Mijn hoofd zat vol’

Als één persoon in een relatie ziek wordt, is het al vreselijk moeilijk. Laat staan wanneer je als koppel te horen krijgt dat je allebei kanker hebt. “Mijn hoofd zat vol”, zegt Marcia. “Het liefst wilde ik Nic bij me hebben tijdens mijn chemokuren en controles. Maar dat kon op dat moment niet omdat hij zelf óók ziek was. We hebben ook nog drie jonge kinderen waar we een stabiel huishouden voor willen creëren. We zijn wel samen, maar toch ook weer niet: we moeten op dit moment onze energie in levensreddende zaken steken.”

Lotgenoten helpen

Op Gevoel voor Tumor vertellen de twee over hun strijd met de ziekte. “We maakten het account in eerste instantie om onze omgeving op de hoogte te houden. Maar op een gegeven moment werden we ook opgepikt door de media. We krijgen daardoor van allerlei onbekenden veel positiviteit. Lotgenoten halen ook steun uit onze berichten.” Die zijn behoorlijk openhartig, maar dat vindt Marcia geen probleem. “Ik merk dat ik er behoefte aan heb om op te schrijven hoe ik me écht voel.” Maar: social media kan al snel als werk voelen wanneer je steeds meer volgers krijgt. “Het account moet me energie geven: geen energie kosten. Die heb ik zelf namelijk hard nodig.”

Lees ook
Hoe azijn helpt tegen baarmoederhalskanker: Eva Jinek en Jennifer Hoffman leggen uit

‘Het is zwaar om ze op te voeden’

Jonge kinderen opvoeden is al een hele klus. Vooral als je zelf niet gezond bent. “We zijn heel open en eerlijk naar de kinderen toe. Maar als we iets voor hen verzwijgen, worden ze onrustig. Ik vind het zwaar om ze op te voeden, vooral op de momenten dat ik de chemo heb gehad. Dit proces kost me nu een jaar. Maar als ik hierna de tachtig haal en de kinderen groot mag zien worden, teken ik ervoor. Ik heb er vertrouwen in dat ik hier schoon uit ga komen. Maar de angst dat de kanker terugkomt, blijft altijd.”