Maagpijn

“In de week voor de bruiloft had ik een soort gekke maagpijn. Toen we in de kerk een mis bijwoonden, een dag voor ons trouwen, moest ik zelfs overgeven. De pastoor gaf mijn zenuwen de schuld, maar dat leek me onwaarschijnlijk. Ik reed voor de zekerheid maar even langs de apotheek. Daar gaven ze me een middeltje tegen brandend maagzuur mee. De pijn ging niet weg, maar het was prima te doen.

De trouwdag zelf was geweldig. We trouwden voor de gemeente en in de kerk, en reden met paard en wagen naar een boerderij waar onze feesttent middenin een rozentuin stond. Prachtig. Van mijn buik had ik de hele dag niet heel veel last, waarschijnlijk ook omdat het lijfje van mijn jurk flink strak zat en tegendruk gaf. Maar net na de openingsdans kwam de pijn ineens volop terug.”

De dag

“Ik ben de boerderij ingelopen en heb mezelf maar opgesloten op het toilet. Ik dacht dat de kramp vanzelf over zou gaan, maar ik zat er ruim een uur. Het gíng maar niet weg. Rond een uur of 22.00 liep ik terug naar de tent. Ik vertelde mijn man dat ik écht naar huis moest en stapte in een taxi die toevallig voor de deur stond. Daar bleek mijn schoonmoeder in te zitten: zij was op weg om de oppas van onze dochter af te lossen.

Toen ik thuis aankwam, vroeg zij of ze me zo wel kon achterlaten. Ik kroop namelijk langs het muurtje naar de voordeur. Ze dacht volgens mij dat ik veel te veel gedronken had. Ze hielp me met de rits van mijn jurk. Daarna stapte ik in een warm bad. Rond 02.00 uur ’s nachts kwam ook mijn man thuis. Toen ik de deur voor hem opendeed, zag hij meteen dat ik pijn had. Hij heeft me, in mijn pyjama, naar het ziekenhuis gereden. Omdat hij daar werkte als ICT’er én natuurlijk zijn trouwpak nog aan had, werden we door iedereen gefeliciteerd. Een heel gekke gewaarwording.”

Tot de dood ons scheidt?

“Toen de diagnose eenmaal gesteld was, een blindedarmontsteking, kreeg ik een spoedoperatie. De dag daarna mocht ik ’s middags alweer naar huis. Het heeft mijn huwelijksdag niet verpest, want ik heb prachtige herinneringen aan alles. Natuurlijk is het jammer dat ik het feest compleet heb gemist, dat is meestal het gezelligste stuk van de dag. Gelukkig hebben we de foto’s nog.”

Oproep

Heb jij ook nog een goed verhaal liggen over een beroerd verlopen bruiloft? Deel het op LINDA.nl. Mail in het kort jouw verhaal samen met je naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s naar ellen.hensbergen@linda.nl.

Lees ook
Nicolle kreeg een anafylactische shock op haar trouwdag: ‘Buiten westen op de keukenvloer’