Ben je eindelijk aanbeland bij de mooiste dag van je leven, crasht je dronken neef het diner met een gênante toost en besluit je wederhelft zich een hersenschudding te vallen. Top.
Voor de rubriek In Voor- En Tegenspoed spreken we vrouwen van wie de trouwdag nét niet helemaal volgens plan verliep. Vandaag Carlien (29), wiens familie al ruim zestig jaar lang last heeft van huwelijkspech.
Trouwdatum
11 november 2016
“Het begon in 1954, toen mijn opa en oma trouwden. Hij wilde haar galant de auto in helpen, maar dat ging mis. Hij droeg puntschoenen en zette een stap verkeerd, waardoor hij zo een gat in haar jurk trok. Ze had hem nog geen tien minuten aan, en het schijnt een flinke jaap geweest te zijn. Oma heeft de boel bij elkaar gestoken en kon er gelukkig om lachen.
Dertig jaar later was het weer feest, ditmaal bij mijn ouders. Een heerlijke dag, maar het restaurant had last van een storing in een van de schuifdeuren: er was iets mis met de bedrading van het pand. Dit speelde zich allemaal op de achtergrond af, tot halverwege het diner de elektricien door het plafond zakte. Hij viel, met kabels en al, op de dinertafel waar iedereen zat te eten. Gelukkig raakte niemand gewond en konden ze na wat opruimen gewoon door eten. Wel bij kaarslicht, want de bedrading was nu definitief stuk.”
Leonie (34) was aan de dunne tijdens een trouwceremonie: 'Ben de kerk uit gestrompeld'
“Op mijn eigen trouwdag, vier jaar geleden, ging ’s ochtends de trouwauto meteen stuk. Gelukkig kon de ANWB het binnen tien minuten oplossen. Toen mijn man Rob eenmaal op weg was om mij op te pikken, kwam het tweede telefoontje: hij stond voor een dichte brug, met storing. Het zou nog wel even duren en Rob stond helemaal vooraan, dus omkeren zat er niet in. Hij is met het boeket maar uit de auto gestapt en naar de dichtstbijzijnde afslag gewandeld, waar mijn zwager hem oppikte. Maar ja: de trouwauto was wel weg.
Ik besloot mijn oom te bellen, die vrachtwagenchauffeur is. Zo’n groot gevaarte leek me wel een leuk alternatief. Hij was al bijna bij de trouwlocatie, maar is teruggereden om zijn truck op te pikken én door de wasstraat te halen. Ontzettend lief. Rob en ik hebben in een café op hem gewacht, waar we van de eigenaresse warme chocomel met een flinke scheut rum kregen: ik heb het de hele dag niet meer koud gehad.
Uiteindelijk kwamen we bijna drie uur te laat aan op onze eigen bruiloft, maar we hebben toch een hartstikke leuke dag gehad. Je moet er gewoon om kunnen lachen. Achteraf was het stiekem wel fijn dat we in dat cafeetje moesten wachten: je hebt zo toch een moment samen tijdens een hectische dag. We hebben er maar een traditie van gemaakt: ieder jaar gaan we rond ons jubileum een chocolademelk met rum halen.”
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Heb jij ook nog een goed verhaal liggen over een beroerd verlopen bruiloft? Deel het op LINDA.nl. Mail in het kort jouw verhaal samen met je naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s naar ellen.hensbergen@linda.nl.
Dit verhaal verscheen eerder op LINDA.nl in 2021.
Irada (38): 'Mijn dronken man kotste over de trouwjurk van mijn beste vriendin'
