Daten is voor mensen van onze leeftijd al een mijnenveld, maar daten als trans vrouw is nog een stuk ingewikkelder. Elizabeth Wenting (24) legt uit met welke vooroordelen ze daarbij te maken krijgt.
Daarnaast vertelt ze over het moment dat ze mannen vertelt dat ze trans is en hoe zij daarop reageren.
Haar datingleven en dat van haar cis-vriendinnen verschilt volgens Elizabeth in de basis niet eens zo heel veel van elkaar. “Ook ik heb te maken met de spelletjes, het wel of niet bellen/appen en het hard to get spelen. Het is tegenwoordig voor iedereen super lastig om door het datingdoolhof te navigeren. Het grootste verschil is alleen dat ik, zodra ik woorden wissel met een vreemde, weet dat ik – als we contact houden – ooit moet gaan vertellen over mijn verleden. En ik weet dat de kans heel groot is dat het stukloopt op het moment dat ik dat doe.”
Wat Elizabeth merkt is dat iemands perceptie van haar verandert op het moment dat ze uit de kast komt. “Het wordt ineens het eerste aspect van je identiteit. Daar heb ik het meeste moeite mee, want ik ben veel meer dan dat. Ik studeer, ik werk, ik ben actrice en journalist, ik ben familielid en ik heb vrienden en een sociaal leven. Er is zoveel meer over mij te melden dan dat ik alleen trans ben.”
“Daardoor voelt het alsof je verplicht wordt om iets te delen wat je eigenlijk liever niet wil delen, omdat je weet dat iemand anders naar je gaat kijken.” Op welk moment kom je dan toch uit de kast als trans? “Ik merk dat ik daar nog naar aan het zoeken ben. Soms voel ik dat het bij de ene persoon sneller kan dan bij een ander. Als een soort radartje om te weten of de timing goed is.”
Het direct vertellen heeft Elizabeth zichzelf zoveel mogelijk afgeleerd. “Ik weet dat sommige trans vrouwen het op hun Tinder hebben staan, zodat ze al een selectie kunnen maken van mannen die er geen problemen mee hebben. Dat is een heel verstandige manier om het aan te pakken, omdat je jezelf daarmee op een bepaalde manier beschermt. Daar kies ik echter zelf niet voor. Ik wil dat mensen me eerst leren kennen als Elizabeth voordat ze het weten en me daarop kunnen beoordelen.”
“Nu heb ik misschien de luxe dat mensen niet direct zien dat ik in een mannelijk lichaam ben geboren en daardoor op één of twee dates kan gaan zonder dat iemand iets merkt. Het geeft me de tijd om me af te vragen of diegene überhaupt iemand is aan wie ik het wil vertellen. En al je trauma’s op tafel gooien; wie doet dat nou op de eerste date? Bij veel mannen doe ik dat pas tijdens de tweede of derde date.”
De reacties verschillen. “Tijdens corona vertelde ik het meestal voordat ik met iemand afsprak. Op de een of andere manier liep elk gesprek daarna toch af. Niet per se met een discussie of op een ongemakkelijke manier, maar vaak werd ik geghost of lieten mannen die zeiden er voor open te staan me uiteindelijk om die reden toch zitten.”
“Het gesprek slaat vrijwel altijd helemaal om. Sommige mannen lijken stiekem te willen aftikken dat ze het weleens met een trans vrouw hebben gedaan. Andere mannen zijn ineens geïnteresseerd in mijn seksuele voorkeuren en wat er tussen mijn benen gebeurt. Hoe kan het toch dat het lichaam van een trans persoon ineens publiekelijk domein lijkt te zijn? Mensen hebben het idee dat ze je zomaar alles mogen vragen. Je vraagt toch iemand anders ook niet naar zijn, haar of hun genitaliën?”
Tekst gaat verder onder de foto.
Maar nog een date zit er vaak niet meer in nadat Elizabeth het heeft verteld. Al denkt ze niet dat dat komt doordat mannen zelf niets zouden willen met iemand die trans is. “Als het op romantisch vlak heel goed gaat, merk ik dat het vooral de schaamte is voor wat andere mensen zullen denken die hen tegenhoudt om met me verder te gaan. Ze zijn bang voor wat hun conservatieve ouders vinden of vrienden die er een mening over hebben.”
Heel heftige of agressieve reacties heeft ze tot nu toe gelukkig niet gekregen. “Mijn hart gaat echt uit naar de mensen die dit wel hebben moeten meemaken. Doordat ik weet dat het zich doorgaans wel heel veel afspeelt in de community is er altijd een reële angst dat iemand fysiek wordt als ik het vertel. Daarom spreek ik altijd op openbare plekken af. Je weet – vooral via apps als Tinder – nooit écht met wie je afspreekt.”
Nu probeert ze door zelf te schrijven en dit interview meer aandacht te besteden aan het onderwerp ‘daten als trans vrouw’. “Het is niet allemaal kut, zeker niet. Maar ik zie dat veel mensen in hun hoofd kunnen gaan zitten door hun transitie. En dat weerhoudt je ervan om je leven te leven. Dit voelt voor mij heel bevrijdend en die vrijheid gun ik mezelf.”
“Parallel aan een succesvol datingleven staat voor mijn gevoel zelfacceptatie. Sinds die er meer is, merk ik dat ik nu weet dat ik ondanks alles altijd mezelf nog heb. Ik ben trots op wie ik ben en ik voel dat ik me steeds minder schaam om trans te zijn. Ik stelde daten uit omdat ik die schaamte lange tijd zo erg had. Twee jaar geleden had ik hier nooit over kunnen praten.”
Fotografe Anouk Westhoff legde Elizabeth tien jaar geleden al eens vast. Nog voor haar medische transitie. Tien jaar later doet ze dat weer. Het resultaat is een fotoserie waarvan je een deel in dit artikel vindt. “Het voelde nu als het juiste moment om haar na al die jaren nog eens te fotograferen,” vertelt Anouk. “De fotoserie onthult kwetsbaarheid, maar ook een vrouw die diep van binnen weet wat voor bloed er door haar aderen stroomt. She’s thriving.”
Trans vrouw Claire volgt stemtraining: 'Een zware mannenstem past niet bij mijn identiteit'
