Foute boel

“Ik werkte in de apotheek van een academisch ziekenhuis en voor het bevolkingsonderzoek naar baarmoederhalskanker liep ik even snel bij de gynaecoloog naar binnen voor een uitstrijkje”, vertelt Joyce. “De uitslag was prima, maar twee jaar later kreeg ik toch vreemde klachten, zoals hevig bloedverlies. De gynaecoloog zag toen dat het helemaal niet goed zat en dat het op dat ‘prima’ uitstrijkje van twee jaar geleden al foute boel was.”

Ziek

De uitslag: uitzaaiingen naar de rest van de vagina, de lymfeklieren en achter de lever. Joyce onderging de behandelingen, maar reageerde er heftig op. Zo kreeg ze acht maanden geleden een hartinfarct door alle behandelingen en raakte ze eens bewusteloos op het toilet. Doordat haar eigen ouders later ook kanker kregen en Joyce ziek werd van de chemo, was er niet echt iemand die thuis voor haar thuis kon zorgen.

Lees ook
Collega’s doneren vrije dagen zodat man bij dochtertje met kanker kan zijn

Doneren

“Toen ik middenin de chemo’s zat en mijn man Peter op zijn werk bij een transportbedrijf was, zei een collega spontaan: ‘Ik doneer twee van mijn vakantiedagen aan jou'”, vertelt Joyce. “Mijn man wilde die helemaal niet aannemen, maar zijn collega zei: ‘Zeg maar niks, ik ga naar de baas en het regelen’.” De baas vond het zo’n goed idee, dat hij zelf ook vijf dagen aan Peter gaf en in het weeknieuws van zijn werk anderen opriep om ook vrije dagen te geven. “En zo kregen we er 78”, vertelt de 46-jarige trots. “En die zijn allemaal opgegaan, want ze waren hard nodig.”

Hulp nodig

“Ik had de hulp thuis echt nodig, bijvoorbeeld met boodschappen doen”, legt Joyce uit. “Mijn man doet veel voor anderen en met die vakantiedagen zie je dat je dat dan ook terugkrijgt. Ik ben zijn collega’s enorm dankbaar, ik heb ze dat ook meerdere keren verteld. Echt geweldig.”

Sociaal isolement

Momenteel zit Joyce in de ‘progressievrije overleving’, zoals dat heet. “Ik blijf ongeneeslijk ziek. Ze zien op de scans plekjes in mijn lichaam, dat kan littekenweefsel zijn, maar ook cellen die kanker kunnen zijn. Dat weten ze niet. Ook hebben al die behandelingen veel kapot gemaakt, ik ben sneller ziek van de gekste virussen – laatst had ik een blaasontsteking door een ziekenhuisbacterie – en ik zit vaak in een rolstoel. Ook ben ik volledig afgekeurd voor mijn werk en zit ik thuis.”

Hoop boven angst

“Maar ik sta heel positief in het leven, hoor”, gaat Joyce verder. “Ik heb wel het gevoel dat ik nergens bijhoor, doordat ik niet meer werk. Alsof ik in een sociaal isolement zit. Maar ik doe veel leuke dingen met vriendinnen, lunchafspraken bijvoorbeeld. De kanker kan terugkomen, maar daar ben ik niet mee bezig. Zonde van je dag. Er is nog hoop, en die overwint de angst.”

Lees ook
Nazorg kanker schiet op meerdere vlakken ernstig tekort

Joyce online volgen en vragen stellen over haar ziekte kan via de Facebookpagina Zolang ik leef – Joyce. “Het beantwoorden van vragen van mensen die me via die pagina benaderen, geeft me in ieder geval nog het gevoel iets voor iemand te kunnen betekenen. Al is het alleen al door ze te inspireren met mijn verhaal en niet op te geven in hun strijd tegen kanker”, aldus Joyce.